Συγκυβέρνηση με “πολιτικά πτώματα” δεν γίνεται

Του Γιώργου Χαρβαλιά*

Αν η χρεοκοπία είναι τόσο κοντά, όσο οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος ισχυρίζονται, διερωτάται κανείς γιατί ξοδεύουν το όποιο πολιτικό κεφάλαιο τους έχει απομείνει, για να μεταθέσουν το αναπότρεπτο και δεν διαπραγματεύονται τους όρους κάτω από τους οποίους θα μπορούσε να γίνει, με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες για τη χώρα.(π.χ. εγγύηση λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος την επόμενη μέρα και δραστικό κούρεμα των ομολόγων που θα μας απαλλάξει μια για πάντα από τον βραχνά του χρέους).

Θα σας δώσω λοιπόν την εξήγηση ευθύς αμέσως. Και οι δύο πρωταγωνιστές της κρίσης, παλεύουν για μία «αναστολή εκτέλεσης». Όχι όμως της ελληνικής οικονομίας, αλλά της δικής τους υστεροφημίας. Και στην προσπάθεια να αποφύγουν τον πολιτικό τους θάνατο, δεν διστάζουν να οδηγήσουν μία μεγάλη μερίδα Ελλήνων πολιτών σε συνθήκες εισοδηματικής εξόντωσης και την χώρα στην περιπέτεια μιάς βίαιης κοινωνικής ρήξης.

Γνωρίζουν καλά οι επικεφαλής της κυβέρνησης, ότι οι αξιώσεις των δανειστών δεν σταματούν στο Μεσοπρόθεσμο, στα συνεχή φορο-χαράτσια, στο ψαλίδισμα των συντάξεων και τις αθρόες απολύσεις. Γνωρίζουν επίσης καλά, ότι στόχος των ξένων δεν είναι μόνο η δραστική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, αλλά η ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, ώστε να επιτευχθεί η περίφημη «εσωτερική υποτίμηση». Γνωρίζουν τέλος και την δική τους ανημποριά. Ότι είναι ανίκανοι να εφαρμόσουν, έστω και τα ελάχιστα λογικά προαπαιτούμενα για να κατευνάσουν τις ανησυχίες των πιστωτών που βλέπουν τον «πάτο στο πηγάδι» να βουλιάζει καθημερινά.

Η καταβολή της 6ης δόσης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τους κ. Παπανδρέου και Βενιζέλο. Μόνον έτσι διατηρούν ελπίδες να αναστείλουν το μοιραίο και να πετάξουν την καυτή πατάτα στον επόμενο. Γιατί μην έχετε καμία αυταπάτη. Θέλουν να στήσουν άρον-άρον κάλπες πριν τους προκύψει η χρεοκοπία. Ο μεν πρωθυπουργός για να επιστρέψει στο σπίτι του με συμβατικό μεταφορικό μέσο και ο Βενιζέλος για να απαλλαγεί από τον εφιάλτη και να συντηρήσει (έτσι νομίζει…) ελπίδες διεκδίκησης πρωτοκαθεδρίας στα αποκαΐδια μιάς ρημαγμένης παράταξης.

Είναι παρόλα αυτά εξαιρετικά αμφίβολο αν το ιδιότυπο αυτό πολιτικό δίδυμο θα προλάβει να κάνει εκλογές, πριν ακουστεί το μεγάλο κανόνι.

Κάποια εγχώρια κοράκια γνωρίζουν ότι η κλεψύδρα έφτασε στο τέλος της. Και προσπαθούν απεγνωσμένα να μοιράσουν την πολιτική ευθύνη για το μνημόσυνο στην αξιωματική αντιπολίτευση του σήμερα!

Ξεδοντιασμένοι βρυκόλακες της διαπλοκής και… φαληρημένα επιχειρηματικά κέντρα, θέλουν, έστω και στο πάρα πέντε, να βάλουν τον Σαμαρά στο κάδρο της καταστροφής. Να «συγκυβερνήσει», λένε, με τους τελειωμένους για να ακουστούμε καλύτερα στην Ευρώπη!

Η προτροπή αυτή δεν υπακούει σε καμία πολιτική λογική. Εξυπηρετεί όμως μία σαφή πολιτική σκοπιμότητα. Μαζί με τους καταστροφείς της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας, να καεί και το κεφάλαιο του Αντώνη Σαμαρά.

Πιστεύουν δηλαδή οι εμπνευστές της συγκυβέρνησης ότι με δύο πολιτικά πτώματα που θα ηγούνται μίας διακομματικής πλειοψηφίας κοινοβουλευτικών ζόμπι, θα μπορούν να κάνουν αυτοί κουμάντο και να ορίζουν τις τύχες της χώρας.

Επειδή είναι της μόδας τα εκβιαστικά διλήμματα με εντατικές και νεκροτομεία, θα βάλω και εγώ ένα με αποδέκτες μέσα και έξω: Αν καεί προκαταβολικά η εναλλακτική του Σαμαρά, η χώρα οδεύει σε εμφύλια σύρραξη. Κι αν πρέπει να διαλέξω μεταξύ εμφυλίου και χρεοκοπίας θα προτιμήσω τη δεύτερη. Συνεννοηθήκαμε;…

(*δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)

http://www.antinews.gr/2011/09/24/123879/