Όταν γεννήθηκαν οι σταυρωμένοι αετοί

Ν. Λυγερός

Σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο, μια ομάδα ανθρώπων συζητά έντονα γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι. Πίσω τους έχουν ράφια γεμάτα βιβλία. Υπάρχει μόνο μια πόρτα δεξιά. Αριστερά βρίσκεται ένας πίνακας που δεν φαίνεται καλά… Από την πόρτα ακούγεται ο Δον Κιχώτης του Strauss...

Αντρέας: Πάλι τα ίδια !
Βαγγέλης: Ε όχι και τα ίδια ! Αυτή τη φορά είναι σημαντικό να πάρουμε μια απόφαση.
Γιάννης: Για ποιο πράγμα;
Δημήτρης: Για το θέμα της γενοκτονίας…
Αντρέας: Αυτό έλεγα ! Τόσο καιρό τα ίδια λέμε…
Βαγγέλης: Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά…
Γιάννης: Γιατί τι έγινε και είναι διαφορετικά πλέον;
Δημήτρης: Μας έχουν εντοπίσει…
Αντρέας: Επιτέλους ! Αλλά ποια είναι η κατηγορία;
Βαγγέλης: Αυτό ήθελα να σου πω και δε μ' άφησες Χρόνος. Δεν μας έχουν εντοπίσει οι εχθροί μας αλλά οι δικοί μας.
Γιάννης: Έλεγα κι εγώ ! Τι να είχαμε κάνει το τόσο τρομερό.
Δημήτρης: Κι όμως σκεφτήκαμε…
Αντρέας: Αυτή είναι η κατηγορία ! Ας γελάσω !
Βαγγέλης: Μη γελάς… Μας είπαν ότι δεν θα μας βγει σε καλό…
Γιάννης: Τι είναι πάλι αυτό; Δεν έχουμε δικαίωμα να σκεφτούμε;
Δημήτρης: Απ' ότι φαίνεται η σκέψη μας ενόχλησε. Σιωπή. Και υπάρχουν δύο λόγοι… Δεν ακολουθήσαμε την ιεραρχία… και αποδείξαμε την απραξία τους.
Αντρέας: Δεν περίμεναν τίποτα από εμάς… Απλώς να εκτελούμε τις διαταγές τους ! Πάλι τα ίδια δηλαδή.
Βαγγέλης: Δεν είναι πια ίδια τα πράγματα.
Γιάννης: Τώρα τους προκαλέσαμε…
Δημήτρης: Ενώ ο στόχος μας ήταν αποκλειστικά να δυσκολέψουμε τους εχθρούς μας με αυτήν την ιδέα.
Αντρέας: Φοβήθηκαν λοιπόν τους Σταυρωμένους Αετούς.
Βαγγέλης: Ακριβώς ! Δεν περίμεναν τέτοια πρωτοβουλία εκ μέρους μας.
Γιάννης: Αυτό δεν είναι μια επιτυχία;
Δημήτρης: Κατά κάποιο τρόπο ναι… Αλλά θα προσπαθήσουν να μας εμποδίσουν.
Αντρέας: Για ένα απλό σήμα;
Βαγγέλης: Δεν είναι μόνο αυτό… Το σήμα μας είναι όντως ένα σύμβολο!
Γιάννης: Μιλάς για τον συνδυασμό του αετού και του σταυρού;
Δημήτρης: Ναι, διότι χαρακτηρίζει τη γενοκτονία μας.
Αντρέας: Πώς κάνουν έτσι; Επειδή δεν το σκέφτηκαν;
Βαγγέλης: Επειδή θα το υλοποιήσουμε. Αυτή είναι η απόφαση που πρέπει να πάρουμε τώρα.
Γιάννης: Εγώ είμαι υπέρ! Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε.
Δημήτρης: Συμφωνώ! Μας κατηγόρησαν για μία ιδέα, ας μας καταδικάσουν για μία πράξη.
Αντρέας: Πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά… Η υλοποίηση έχει επιπτώσεις…
Βαγγέλης: Αυτός δεν είναι ο σκοπός μας;
Γιάννης: Ακόμα και με κόστος.
Δημήτρης: Δεν υπάρχει έργο δίχως κόστος.
Αντρέας: Άρα, θα προχωρήσουμε λοιπόν.
Βαγγέλης: Φανταστείτε κάθε νέο που θα φορά το σήμα αυτό, θα είναι σαν να λέει ότι όχι μόνο δεν ξέχασε τη γενοκτονία, αλλά θα αγωνιστεί για την αναγνώρισή της!
Γιάννης: Θα πρέπει να είναι όμορφο το σήμα. Γιατί η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.
Δημήτρης: Θα είναι στην ώρα του!
Αντρέας: Έχετε δίκιο τελικά. Τα πράγματα θα είναι διαφορετικά πλέον.
Βαγγέλης: Είμαστε όλοι σύμφωνοι λοιπόν;
Γιάννης: Και τι θα κάνουμε με τους δικούς μας.
Δημήτρης: Θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τους εχθρούς μας.
Αντρέας: Έτσι θα δουν κι αυτοί ότι δεν παίζουμε πια.
Βαγγέλης: Θα πρέπει τα σήματα να είναι έτοιμα για την επέτειο.
Γιάννης: Θα είναι! Αλλιώς δεν αξίζουμε τίποτα.
Δημήτρης: Θα πρέπει να σταλεί μήνυμα σε όλους.
Αντρέας: Ας το κάνει λοιπόν ο καθένας μας για την περιφέρειά του.
Βαγγέλης: Θα προλάβουμε όμως;
Γιάννης: Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Δημήτρης: Σωστά.
Αντρέας: Ποιος ακούει αυτή τη μουσική;
Βαγγέλης: Ποια μουσική;
Γιάννης: Αυτή. Δείχνει την πόρτα.
Δημήτρης: Ένας άνθρωπος από το παρελθόν.


http://www.lygeros.org/lygeros/7826-gr.html