Η απειλή εξόδου από το ευρώ, δεν υφίσταται

Τα κόλπα τελειώνουν , έρχεται η ώρα για το ξήλωμα του παπανδρεϊσμού

Κατά την προσφιλή του τακτική, το ΠΑΣΟΚ αμόλησε χθες ένα από τα όψιμα νεοφιλελεύθερα πουλέν του, να απειλήσει για μια φορά ακόμα περί δήθεν εξόδου από το ευρώ. Όλως τυχαίως, καλλιεργείται από μερίδα του δοσιλογικού τύπου, ότι “ο Σαμαράς θα είναι ο πρωθυπουργός της δραχμής“.

Ας μείνουμε για λίγο ψύχραιμοι:

Τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, οικειοθελώς η μη, θα προκαλούσε ξαφνικό θάνατο στην παγκόσμια οικονομία, όχι τόσο λόγω μεγεθών, όσο λόγω ψυχολογίας σε συνδυασμό με την φρικτή κατάσταση του τραπεζικού συστήματος.

Πριν προλάβω να γράψω αυτές τις αράδες, η κ. Μέρκελ προχώρησε σε αυτονόητες καθησυχαστικές δηλώσεις.

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει, δεν είναι ούτε η δήθεν πλήρης απαξίωση της ελληνικής οικονομίας, ή η δυνατότητά της να παράγει, ούτε η δήθεν μη βιωσιμότητα του χρέους (πριν παρεξηγηθώ, διευκρινίζω ότι μπορεί σήμερα το χρέος πράγματι να μην είναι βιώσιμο, με μια αναβαθμισμένη όμως διαπραγμάτευση, θα μπορούσε να γίνει).

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι η απόλυτη αποτυχία της κυβέρνησης και της φορομπηχτικής της πολιτικής, σε συνδυασμό με την πλήρη ανικανότητα και απροθυμία της να συμμαζέψει τον δημόσιο τομέα, ένα αποκλειστικά δικό της δημιούργημα.

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αφού εξάντλησε όλη τη δυναμική της στο να καταστρέψει και την τελευταία επιχείρηση, τον τελευταίο άνθρωπο που παράγει σε αυτή τη χώρα και συντηρεί τον κομματικό στρατό και τους πραιτοριανούς της, προστάτεψε όσο μπορούσε, χάιδεψε και συντήρησε το καταστροφικό παπανδρεϊκό μοντέλο εξουσίας. Τρία ολόκληρα χρόνια μετά την κρίση, δεν έχει απολυθεί ένας μόνιμος δημόσιος υπάλληλος, δεν έχει κλείσει ούτε μία χρεοκοπημένη τράπεζα. Τα δύο καρκινώματα της χώρας, παραμένουν αθεράπευτα. Καταπίνοντας την υπόλοιπη κοινωνία.

Στην τελευταία της επίσκεψη η Τρόικα απαίτησε τα αυτονόητα για το Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση. Λέγεται ότι τελικώς η κυβέρνηση συμφώνησε απροθύμως να προχωρήσει την εργασιακή εφεδρεία, όταν όμως η κουβέντα έφτασε στους πραιτοριανούς, (εφοριακοί, τελώνες, ΜΑΤ), επήλθε οριστική ρήξη. Να βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια;

Το ίδιο περίπου συνέβη και με την αναδιάρθρωση τους χρέους: Όλοι πρότειναν ένα ποσοστό άνω του 50%, που θα καθιστούσε βιώσιμο το χρέος, εκτός από την κυβέρνηση που ανησυχούσε για τους κολλητούς της τραπεζίτες. Τελικώς η συμφωνία της 21ης Ιουλίου με το αποκαρδιωτικό κούρεμα του 20%, απεδείχθη μια όπερα μπούφα και οδήγησε την παγκόσμια οικονομία σε κλυδωνισμούς.

Σαδιστική λεπτομέρεια: Το deal της χρονιάς με τη συμμετοχή του εμίρη, ουσιαστικά μας τελείωσε χθες, έπειτα από την αποκαρδιωτική συνεδρίαση – κατηφόρα του ΧΑΑ. Και αυτό γιατί υποτίθεται ότι ο εμίρης θα χρηματοδοτούσε τη σούπερ – τράπεζα και θα μετέτρεπε το δάνειο σε μετοχές στην τιμή – ξεφτίλα του 1,70, προκειμένου να πετύχει μια γερή απόδοση της τάξης του 10%. Με την τιμή όμως χθες γύρω στο 1,50, έχει ήδη γράψει τρομακτικές ζημιές, χωρίς να γνωρίζει αν η κατάρρευση των τιμών θα έχει και συνέχεια. Αυτό πρακτικά σημαίνει είτε ότι η συμφωνία έχει ήδη de facto καταρρεύσει, είτε ότι ο εμίρης θα επαναδιαπραγματευθεί νέους όρους.

Τα κόλπα του ΠΑΣΟΚ τελειώνουν και ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει την μητέρα όλων των μαχών: Το ξήλωμα του παπανδρεϊσμού από το δημόσιο.

Πατατάκια και μπύρα, παρακαλώ!

Κακοφωνίξ

http://www.antinews.gr/2011/09/06/120534/