Το "παρών" του πρωθυπουργού

της Ελίνας Γαληνού
Ενάμιση χρόνο τώρα, συγκεκριμένα από τη μοιραία άνοιξη του 2010, παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις με μεγάλη ανησυχία. Βλέπαμε το αδιέξοδο να έρχεται κατά πάνω μας και προειδοποιούσαμε αλλά...Φαίνεται ότι η συνέχεια, το Μνημόνιο και όλα τα επακόλουθα ήταν προσχεδιασμένα. Αρα και η περιπέτεια αυτή της χώρας και του λαού, μοιάζει να ήταν προαποφασισμένη. Από ποιούς και γιατί;

Οσες αλήθειες και αν βγαίνουν στο φώς και όσες άλλες αποκαλυφθούν στο μέλλον, συγκλίνουν σε μια. Η Ελλάδα, είναι τελικά πολύ ενδιαφέρουσα χώρα και το δικό μας λάθος σαν λαός, είναι ότι δεν το είχαμε αντιληφθεί αρκούντως ώστε να περιφρουρήσουμε τα συμφέροντά μας. Η τουλάχιστον να γνωρίζουμε πώς να τα διαπραγματευόμαστε καλύτερα...

Τώρα, ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και τα ψέμματα τελειώνουν. Φτάσαμε στην κρισιμότερη καμπή και στο δίλημμα "ή του ύψους, ή του βάθους". Αν δεν τα είδαμε όλα σ΄αυτήν την μοιραία διετία, έχουμε δεί σίγουρα τα περισσότερα. Βρεθήκαμε στα νύχια μιας διακυβέρνησης, η οποία ενέπαιξε τον λαό και τον έσυρε σε μια ταπείνωση άνευ προηγουμένου. Αν οι ξένοι επωφελήθηκαν, αν οι Ευρωπαίοι μας θύμισαν με τη στάση τους τις πικρές μνήμες της Λατινοκρατίας και του 15ου αιώνα, ή αν η Γερμανία μας θύμισε την "μοιραία για τον κόσμο Deutschland Umberales" (όπως έγραψε ένας Κρητικός της αντίστασης σε πρόσφατο ποίημά του), ίσως οι ευθύνες τους να μην είναι τόσο βαριές συγκριτικά με την δική μας ηγεσία. Διότι η παροιμία λέει "αν δεν στηρίξεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει..". Εδώ όμως, κινδυνεύουμε να πλακωθούμε και όλοι οι κατοικούντες σ΄αυτό, γιατί ...κάποιος εν ονόματι της "μεγάλης κοσμοιστορικής αλλαγής", έριξε την Ελλάδα στο στόμα του λύκου. Ηξερε, δεν ήξερε, τι να πούμε; Αν δεν ήξερε, σημαίνει ότι δεν συναισθάνεται τις ανάλογες ευθύνες. Αν πάλι ήξερε, ...τα σχόλια περιττεύουν.

Εφ΄όσον όμως λίγο-πολύ έχουμε αγγίξει την αλήθεια, είναι εντελώς αηδιαστικό και γελοίο να συνεχίζονται τα ψέμματα σ΄αυτές τις δραματικές στιγμές της χώρας. Φτάνει να αντιπαραθέσει κανείς μια κραυγαλέα αντίφαση των τελευταίων ημερών. Τη μία μέρα , ο πρωθυπουργός απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο εκλογών γιατί δεν βλέπει κανένα λόγο να τις κάνει. Βεβαιώνει την κοινοβουλευτική του ομάδα και τον ελληνικό λαό, ότι θα κυβερνήσει ως το τέλος της τετραετίας-θυμίζοντας ότι έχει την λαική ετυμηγορία. Δηλώνει αισιόδοξος για την έξοδό μας από την κρίση μέσα στο 2013. Ναρκισσίζεται πάλι ότι πέτυχε τους περισσότερους στόχους του προγράμματός του, ότι ελάφρυνε τα νοικοκυριά από τα βάρη, ότι εξασφάλισε πρωτοφανές πακέτο διάσωσης από την Ευρώπη. Και επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά εκείνο το "πήραμε ιστορικές αποφάσεις"...

Την επόμενη μέρα, έρχεται η τρόικα και...τραβάει τα μαλλιά της διαπιστώνοντας καθαρά την αποτυχία του προγράμματος που επιδείνωσε την ύφεση. Στο μεταξύ η 6η δόση αμφισβητείται, το θέμα του ανταλλάγματος εμπραγμάτων εγγυήσεων που άνοιξε η Φινλανδία παραμένει, τα Κοινοβούλια των άλλων χωρών της ΕΕ δεν έχουν ακόμα κυρώσει το "πακέτο διάσωσης" της Ελλάδας. Σκάει η βόμβα μέσα στη Βουλή "ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο καθώς το χρέος μας είναι εκτός ελέγχου πλέον ..." και ο υπουργός Οικονομικών προσπαθεί να τα μπαλώσει και να καλύψει τον εκκωφαντικό θόρυβο των κακών μαντάτων που όμως, ήδη είχαν ακουστεί...

Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός εμφανιζόμενος ως ευδαίμων, εόρτασε τη γενέθλια μέρα του κόμματός του στις 3 Σεπτέμβρη και ετοιμάζεται να δώσει το "παρών" στην ΔΕΘ. Ολα μοιάζουν σαν να του δείχνουν έναν τοίχο που γκρεμίζεται και κείνος, σκέφτεται πού θα κρεμάσει τα κάδρα. Πρωτοτύπως και εδώ, το πρωθυπουργικό παρόν δίδεται ενώ ο εν λόγω απουσιάζει παντελώς...από τόπου και χρόνου.