Ελληνική υψηλή στρατηγική

Ν. Λυγερός

Ενώ έχουμε μια ιστορία γεμάτη με στρατηγικές κινήσεις στην Αρχαιότητα, στο Βυζάντιο, στην Επανάσταση, πολλοί θεωρούν ότι δεν μπορούμε να έχουμε υψηλή στρατηγική. Προωθούν επιχειρήματα που δίνουν έμφαση στους άλλους, αλλά ποτέ στην ελληνική πραγματικότητα. Μιλούν συνεχώς για κοινωνική μιζέρια, λες και δεν έχουμε άλλη επιλογή για το μέλλον μας. Κι όμως η ελληνική σκέψη εφηύρε τη στρατηγική, για να μπορεί ο αδύναμος να αντιμετωπίσει τον δυνατό, μέσω της νοημοσύνης του. Γι’ αυτό το λόγο, δεν ισχύει η προηγούμενη προσέγγιση. Το άλλο πρόβλημα που προκαλεί αυτή η στάση, είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού κοιτάζει απαξιωτικά τη χώρα μας, με αποτέλεσμα να φεύγει η νεολαία μας στο εξωτερικό, διότι δεν έχει κατανοήσει, ούτε επινοήσει ότι υπάρχει μέλλον στην Ελλάδα. Το πιο προβληματικό είναι να πείσουμε κι αυτόν τον πληθυσμό όσο πιο γρήγορα γίνεται, διότι η φυγή του ενισχύει την λανθασμένη αρχική άποψη. Ένας άλλος τομέας έχει υποστεί κόστος και είναι αυτός των Ενόπλων Δυνάμεων. Εδώ οι δυσκολίες έρχονται η μία μετά την άλλη κι η ακολουθία τους δεν δείχνει κανένα φως. Κι όμως, ειδικά η αεροπορία θα αποκτήσει γρήγορα μια μεγαλύτερη σημασία παράλληλα με το ναυτικό λόγω του απέραντου γαλάζιου. Αν δεν έχουμε αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας, όχι μόνο δεν μπορούμε να σκεφτούμε την ιδέα της ελληνικής υψηλής στρατηγικής, αλλά δεν βλέπουμε καν πώς μπορεί ν’ αλλάξει η κατάσταση στη χώρα μας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι η υψηλή στρατηγική δεν εξαρτάται από το μέγεθος της χώρας, αλλά από τη νοημοσύνη του λαού της. Έχουμε ένα διαχρονικό παρελθόν που δεν αξιοποιούμε λόγω της κυριαρχίας της κοινωνίας που δεν πιστεύει στις αξίες μας. Η οικονομική προσέγγιση των πάντων δεν επιτρέπει την ανάπτυξη σκέψης του μέλλοντος. Έτσι έχουμε πολλούς άξιους ανθρώπους στην Ελλάδα που προσπαθούν να επιβιώσουν ενώ θα μπορούσαν να προσφέρουν όλοι τους ένα καλύτερο μέλλον στην πατρίδα μας. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να δώσουμε έμφαση στη στρατηγική και να μην περιοριζόμαστε συνεχώς στο τακτικό επίπεδο. Αλλιώς δεν υπάρχει πλαίσιο για τη στρατηγική διαχείριση των κρίσεων. Αυτό που λείπει είναι το στρατηγικό βάθος της σκέψης, ενώ κοιτάζουμε συνεχώς το μέτωπο. Μόνο που μέτωπο δίχως βάθος δεν επιτρέπει τη δράση του εγκεφάλου. Για να αλλάξουμε πραγματικά και ουσιαστικά τα δεδομένα πρέπει να αναπτύξουμε την υψηλή στρατηγική μας, για να αναδείξουμε την εμβέλεια της σκέψης μας. Αλλιώς είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε τις πιέσεις των άλλων. Ο Ελληνισμός όμως είναι μια αντεπίθεση στη βαρβαρότητα. Αυτό είναι το μήνυμά του για όλους μας. Όταν το κατανοήσουμε σε βάθος, θα επινοήσουμε την ανάγκη της υψηλής στρατηγικής για την Ελλάδα μας.


http://www.lygeros.org/articles.php?n=10269&l=gr

Γελοιότητες και Απαιτήσεις

Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος

Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον αυτοί που έσπευσαν να ασκήσουν κριτική ενάντια στην Τουρκία, εφόσον δεν πέτυχε τη γελοία προσπάθεια να παραχωρήσει οικόπεδα που δεν της ανήκουν. Βέβαια θα θέλαμε πολύ να δούμε την αντίδρασή τους, αν οι μεγάλες εταιρείες είχαν αποδεχθεί την παράνομη πρόταση. Οι περισσότεροι δεν θα είχαν πει τίποτα και θα μας είχαν εξηγήσει μάλιστα ότι οι μεγάλες εταιρείες δεν ασχολούνται με εθνικά θέματα και λειτούργησαν ορθολογικά, αφού το μόνο που τους απασχολεί είναι το κέρδος κι η οικονομία. Τώρα βέβαια δεν θα φωνάξουν, όπως πάντα, ότι η οικονομία είναι πάνω από όλα αφού θα είχαν ένα ωραίο και χειροπιαστό αντιπαράδειγμα, αν το είχαν καταλάβει. Στην πραγματικότητα, βλέπουμε και πάλι ότι η Τουρκία αποδεικνύει ότι το γελοίο δεν σκοτώνει. Καλά κάνει και προσπαθεί, αφού το παίγνιο είναι χαμένο από χέρι γι' αυτήν κατά συνέπεια η παραμικρή λανθασμένη κίνηση από τους άλλους παίκτες, θα αποτελούσε ένα κέρδος γι' αυτήν. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ποια είναι η στρατηγική της Ελλάδας και της Κύπρου όσον αφορά στην έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κι η σκέψη δεν αγγίζει μόνο την θέσπιση, αλλά και την οριοθέτηση. Διότι το πιο σημαντικό δεν είναι να εξετάζουμε τις λανθασμένες κινήσεις της Τουρκίας, αλλά τις απαραίτητες και ορθολογικές κινήσεις που πρέπει να κάνουν η Ελλάδα και η Κύπρος. Σε γενικές γραμμές η Κύπρος έχει κάνει όλες τις απαιτούμενες κινήσεις, αφού έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της από το 2004 κι έχει πετύχει τρεις συμφωνίες με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ. Το μόνο που της λείπει ουσιαστικά είναι μια συμφωνία με την Ελλάδα, πράγμα το οποίο εμπλέκει και την Ελλάδα βέβαια. Από την πλευρά της Ελλάδας δεν έχει γίνει τίποτα το θεσμικό, αφού δεν έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και δεν έχουμε υπογράψει καμιά συμφωνία οριοθέτησης. Διότι ο νόμος 2289/1995 που τροποποιήθηκε από το νόμο 4001/2011 δεν δίνει κανένα αναγνωρισμένο δικαίωμα σε διεθνές επίπεδο. Είναι ένας νόμος εθνικός και μόνο, ο οποίος θα χρειαστεί άλλες τροποποιήσεις, όταν θα γίνει η θέσπιση κι οι πρώτες οριοθετήσεις, διότι δεν είναι πλήρης. Σε κάθε περίπτωση, τα πρόσφατα γεγονότα που αφορούν στην Τουρκία και τις μεγάλες εταιρείες δείχνουν ξεκάθαρα ποιο είναι το πρέπον για την Ελλάδα και την Κύπρο. Πρέπει λοιπόν να πάψουμε να κοροϊδεύουμε και να κοιτάζουμε μόνο τις γελοιότητες και να ασχοληθούμε με την ίδια μας τη στρατηγική. Τα οικόπεδά μας είναι ο πλούτος. Όμως δεν υπάρχουν οικόπεδα δίχως οριοθέτηση. Και οι οριοθετήσεις μας πρέπει να υποστηρίζονται από την θέσπιση. Αυτό είναι λοιπόν το πρώτο βήμα. Τώρα είμαστε έτοιμοι, ας το κάνουμε λοιπόν όσο πιο σύντομα γίνεται, για να προετοιμάσουμε το μέλλον της πατρίδας μας.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=10270&l=gr