Οι αγανακτισμένοι δεν υπάρχουν πια «τους πάτησε το τρένο»…

Πέρυσι οι δυνάμεις καταστολής του πολιτικού συστήματος έτρεψαν σε άτακτη φυγή τους αγανακτισμένους από την πλατεία Συντάγματος. Ήταν πραγματικά απαίσιο το θέαμα να βλέπει κανείς ολόκληρες οικογένειες μαζί με τα μικρά παιδιά τους να τρέχουν σαν τα δαρμένα πρόβατα στα γύρω στενά για να σωθούν από τα δακρυγόνα και τις χειροβομβίδες (κρότου – λάμψης) του συστήματος.

Το κίνημα εκείνο, στο οποίο πολλοί από εμάς συμμετείχαμε, διαλύθηκε. Και δεν ήταν η διάλυση μιας συγκέντρωσης το μόνο κακό. Το χειρότερο ήταν…. η πλήρης διάλυση αυτού του μοντέλου αγώνα (και επομένως αποτυχημένου) εναντίον του σάπιου και διεφθαρμένου κρατικοδίαιτου πολιτικοοικονομικού συστήματος, το οποίο εντελώς ωμά φορτώνει την δική του λεηλασία του δημοσίου πλούτου πάνω στις πλάτες αθώων πολιτών.

Ένα κοινωνικό κίνημα όμως, δεν διαλύεται από μια βίαιη διάλυση μιας συγκέντρωσης. Ίσα ίσα που τέτοια γεγονότα το ενδυναμώνουν στη συνείδηση του κόσμου μέχρι την πλήρη επικράτησή του και την ανατροπή της υπάρχουσας αντικοινωνικής κατάστασης. Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει το κοινωνικό κίνημα να έχει συγκεκριμένη πρόταση αλλαγής. Τα συνθήματα «κλέφτες, κλέφτες» και «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ ουστ», δεν ήταν πολιτικές προτάσεις αλλαγής τέτοιες που θα ξανάβγαζαν τους αγανακτισμένους στους δρόμους ακόμα πιο δυναμικά. Για το λόγο αυτό, όσες φορές επιχειρήθηκε έκτοτε να συγκεντρωθούν οι αγανακτισμένοι, όπως και χθες το βράδυ, αυτό δεν κατέστη δυνατό.

Αν όμως τον περασμένο χρόνο οι αγανακτισμένοι είχαν ως σύνθημα κάποια συγκεκριμένη πρόταση αλλαγής, όπως για παράδειγμα αυτό που κάνει τώρα η κοινωνική κίνηση «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ», η οποία διατυπώνει την πρόταση αλλαγής των σχέσεων κοινωνίας – κράτους, δηλαδή στην ουσία αλλαγής του πολιτικού συστήματος μέσω συγκεκριμένης ριζικής αλλαγής του Συντάγματος από Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση (από τους ίδιους δηλαδή τους πολίτες), ώστε να ανοίξει η δημοκρατία στο λαό και το κράτος να ελέγχεται πλέον από την κοινωνία και να υλοποιεί τις εντολές της αντί να την εκμεταλλεύεται, τότε ναι μεν θα διαλύονταν και πάλι οι αγανακτισμένοι από τις δυνάμεις καταστολής του συστήματος, αλλά η πρόταση αυτή θα έμενε στις συνειδήσεις των πολιτών και με μαθηματική ακρίβεια θα ζυμωνόταν μέσα στον ελληνικό λαό, ώστε η επόμενη εξέγερση να ήταν πλέον ώριμη για ουσιαστικές αλλαγές.

Ας το σκεφτούμε σοβαρά αυτό και ας βρούμε γρήγορα (δεν υπάρχει χρόνος) αυτά που μας ενώνουν ως κοινωνία για το κοινό συμφέρον, απέναντι σε ένα αδηφάγο πολιτικό σύστημα και όχι αυτά με τα οποία η προπαγάνδα του συστήματος επιδιώκει να μας χωρίσει, γιατί τότε πραγματικά θα μας “πατήσει το τρένο” όλους…..

Πέτρος Χασάπης

http://olympia.gr/