ΡΗΜΑΔ...

Ο υπουργός Εργασίας σχεδιάζει νόμο που απαγορεύει, στην ουσία, το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία και περνά αλυσίδες στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Αλλά ο κύριος Χατζησωκράτης της ΔΗΜΑΡ, θέλοντας να εκφράσει μια ακόμα από τις γνωστές... διαφωνίες του κόμματός του με τις προθέσεις της κυβέρνησης (της κυβέρνησης στην οποία το κόμμα του συμμετέχει), αναρωτήθηκε γεμάτος «αριστερή» απορία:

Τα σχέδια του κ. Βρούτση «από ποια προγραμματική συμφωνία» των... τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) απορρέουν;...
Επειδή, μάλλον, αυτόν τον καιρό ο Ηρακλής Πουαρό είναι απασχολημένος, θα δώσουμε εμείς τη λύση στο «αίνιγμα» που ταλαιπωρεί τον κ. Χατζησωκράτη, τον κ. Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ, γενικώς:

Το αντεργατικό ντελίριο της κυβέρνησης (στην οποία η ΔΗΜΑΡ συμμετέχει) απορρέει και προωθείται από την ίδια «προγραμματική συμφωνία» που έλεγε ότι δε θα γίνουν περικοπές μισθών (αλλά έγιναν), από την ίδια «προγραμματική συμφωνία» που έλεγε ότι δε θα γίνουν περικοπές συντάξεων (αλλά έγιναν), κι από την ίδια «προγραμματική συμφωνία» που έλεγε ότι δε θα επιβληθούν άλλοι φόροι (αλλά επιβλήθηκαν)...

Το πραγματικό ερώτημα, επομένως, που θα έπρεπε να κατατρύχει τον κ. Χατζησωκράτη δεν είναι «από ποια προγραμματική συμφωνία» απορρέουν όλα αυτά που γίνονται (και που, τάχα μου, δε θα γίνονταν),
αλλά το εξής:

Πότε, άραγε, τα όρια της υποκρισίας αρχίζουν να φλερτάρουν με τα όρια της γελοιότητας, και πότε αρχίζουν, πια, αυτά τα όρια να εφάπτονται; Μήπως, τελικά, το σημείο επαφής της υποκρισίας με τη γελοιότητα έχει να κάνει με εκείνο ειδικά το... ρημαδιασμένο σημείο όπου η «αριστερή συνιστώσα» της κυβέρνησης επιμένει να καμώνεται το στρουθοκαμηλισμό της σαν «αριστεροσύνη» και την ενεργητική συμμετοχή της στο πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα που συντελείται να την βαφτίζει σαν «δημοκρατική» συμβολή στη «σωτηρία» του τόπου;

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ,