Το γερμανικό ΝΑΤΟ...
Με την προσοχή στραμμένη στις διαπραγματεύσεις Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών στο Βερολίνο σχεδόν αγνοήθηκε το σχέδιο του υπουργού Αμυνας της απερχόμενης κυβέρνησης Μέρκελ Ντεμεζιέρ για τη μεταρρύθμιση του ΝΑΤΟ.
Είναι η πρώτη φορά από τις αρχές της δεκαετίας του '60 όταν ο Ντε Γκολ πρότεινε τριμελές διευθυντήριο ΗΠΑ-Γαλλίας-Βρετανίας για το ΝΑΤΟ, για να εισπράξει αρνητική απάντηση και στη συνέχεια να αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος της, που χώρα-μέλος ζητά όχι πλέον διεύρυνση ή επέκταση των ορίων ευθύνης αλλά στην ουσία μια Συμμαχία δύο ταχυτήτων εισηγούμενη τη διαίρεση της Ατλαντικής Συμμαχίας σε πόλους που θα διοικούνται από τις μεγάλες χώρες-μέλη.
Από τον έναν πόλο, δηλαδή τον Νότο, η Γερμανία έχει ήδη αποχωρήσει ντε φάκτο, αρχής γενομένης από τη στάση της στη Λιβύη την άνοιξη του 2011 -όταν στην ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ βρέθηκε μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα και απέναντι στους συμμάχους της ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία- και σε καμιά περίπτωση δεν θέλει αυτοματισμούς εμπλοκής της στη Βόρεια Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Υποσαχάρια Αφρική και στη Μεσόγειο. Ολα τα παραπάνω μέτωπα τα χαρίζει στις ΗΠΑ και τη Γαλλία και μαζί τη δύσκολη πρόκληση συγκερασμού και ικανοποίησης των περιφερειακών φιλοδοξιών της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Τουρκίας.
Προφανώς στο Βερολίνο ονειρεύονται να ηγούνται ενός πόλου που θα καλύπτει την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, την παλιά γερμανική Miteleuropa, με μηδενικές προκλήσεις ασφαλείας και με τη συνολική περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια στην καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου να είναι πλέον κυρίως μια διμερής υπόθεση Γερμανίας-Ρωσίας με μειωμένη δυνατότητα παρέμβασης των ΗΠΑ και μηδενική δυνατότητα παρενόχλησης από χώρες της περιοχής.
Αν με τη μέχρι τώρα πολιτική του στην Ευρωζώνη το Βερολίνο έδειξε ότι απαξιώνει τον Νότο, το ίδιο ισχύει και στο πεδίο της ασφάλειας, με τη γερμανική πλευρά να διακηρύσσει έμπρακτα αλλά και μέσω της πρότασης Ντεμεζιέρ ότι τα προβλήματα νοτίως των Αλπεων «δεν αξίζουν ούτε τα κόκαλα ενός πομεράνου γρεναδιέρου», για να θυμηθούμε την απέχθεια του Μπίσμαρκ για εμπλοκή της χώρας του στα Βαλκάνια την εποχή του Ρωσοτουρκικού Πολέμου το 1876-77.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=63908078
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε