Σαμαράς, επιλέγει την ένταση, μαζεύει θύελλες.

Τρεισήμισι μήνες πριν από τις εκλογές για την Ευρωβουλή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, κυβέρνηση και αντιπολίτευση ακονίζουν μαχαίρια και σχεδιάζουν τις στρατηγικές της αντιπαράθεσης. Ο,τι και να κάνουν, όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι και αυτή η εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί με φόντο το Μνημόνιο και την κοινωνική εξαθλίωση της χώρας από τις συνεχείς πολιτικές περικοπών και λιτότητας.

Ακριβώς για να αποφύγουν αυτή τη δύσκολη κακοτοπιά, τα επιτελεία...
των κομμάτων της κυβέρνησης και ιδίως του Μαξίμου απεργάζονται σχέδια υπεκφυγής και παραπλάνησης του ελληνικού λαού. Ετοιμάζονται, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, να θέσουν τους πολίτες ενώπιον εκβιαστικών διλημμάτων, κατασκευασμένων στα μέτρα της Συγγρού και της Χαριλάου Τρικούπη.

Ηδη η εκλογική αυτή τακτική των ερωτημάτων έχει αρχίσει να αναπτύσσεται σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής. Ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να εκμεταλλευθεί τις δημοσκοπικές πρωτιές του στην καταλληλότητά του ως πρωθυπουργού και γι' αυτό έχει εγκαινιάσει εδώ και καιρό (με τις ευλογίες των συμβούλων του) ένα μετωπικό, προσωπικό και συχνά υπερφίαλο αντίλογο απέναντι στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.

Συμπληρωματικά, ο κ. Σαμαράς και η Ν.Δ. επιχειρούν να εμφανίσουν τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την οικονομία και μια σειρά από άλλα ζητήματα (π.χ. μεταναστευτικό) ως επικίνδυνες για τη χώρα.

Χρησιμοποιούν μάλιστα ως επιχείρημα ακόμη και τις δηλώσεις του Αυστριακού συντηρητικού ευρωβουλευτή Οτμαρ Κάρας περί ανυπαρξίας θέσεων του κ. Τσίπρα, για να δικαιολογήσουν ότι το Μνήμονιο και η λιτότητα είναι ο μόνος δρόμος για την Ελλάδα. Κάτι που δεν πιστεύουν πια ούτε οι οπαδοί της Ν.Δ.

Ωστόσο, η στρατηγική της ρήξης που επιλέγει το Μαξίμου ενέχει πολλά ρίσκα για τον κ. Σαμαρά. Πρώτον, αναδεικνύει, εξ αντιδιαστολής, το ηγετικό πλέον status του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή. Κάτι που δεν επιθυμούν ασφαλώς τα στελέχη του Μαξίμου.

Δεύτερον, λειτουργεί ως μπούμερανγκ για τους εμπνευστές της. Η σκληρή πραγματικότητα δεν μπορεί να διαψευσθεί από επικοινωνιακά τεχνάσματα. Η άγρια λιτότητα και η εξαθλίωση δεν μπορεί να αποδοθούν σε άλλους, πλην αυτών που ασκούν την εξουσία και υπακούουν χωρίς αντιρρήσεις στις διαταγές της τρόικας.

Τρίτον και σοβαρότερον, προκαλεί σύγχυση στην ομαλή λειτουργία των θεσμών, καθώς ενοχοποιεί πολιτικές θέσεις και στοχοποιεί ακόμη και αστυνομικά αντίμετρα, πολιτικούς αντιπάλους. Ας μην ξεχνούν, όμως, ότι εδώ και πολλά χρόνια έτσι κι αλλιώς με διλήμματα πορευόμαστε.

Πηγή: enet.gr