Η κυβέρνηση συντρίβεται στα πόδια των δανειστών

“ Η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού παρακολουθεί σαστισμένη πια τα επικοινωνιακά τερτίπια μιας κυβέρνησης, η οποία έχει χάσει κάθε ψήγμα πολιτικής αξιοπιστίας και σύρεται στα πόδια των δανειστών, εκλιπαρώντας για κάποιες δηλώσεις στήριξης, οι οποίες θα την κρατήσουν για λίγο ακόμα στην εξουσία ”

Του Κώστα Καπνίση

Τελειωμό δεν έχει ο κατήφορος για την κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία προσπαθεί με κάθε τρόπο, ενώ είναι απόλυτα παγιδευμένη στο πολιτικό αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε, να παραμείνει στην εξουσία. Πριν καν της γίνει, επισήμως τουλάχιστον, η γερμανική πάντα «πρόταση» για τον νέο τρόπο που θα καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό της Ελλάδας για τη χρονική περίοδο 2014 – 2015, το νέο δηλαδή Μνημόνιο με το μανδύα των «διαρθρωτικών» και όχι δημοσιονομικών μέτρων, το υπουργείο Οικονομικών εμφανίζεται θετικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ίδιο το Spiegel, προχώρησε στη διαρροή συγκεκριμένου εγγράφου από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, το οποίο μιλά για το τρίτο πακέτο δανειακής «βοήθειας» προς την Ελλάδα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι παρόμοιες υποσχέσεις είχαν δώσει οι Γερμανοί στην Ελλάδα και το περασμένο καλοκαίρι, λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές, κάνοντας μάλιστα την κυβέρνηση Σαμαρά να πιστέψει ότι μετά τις γερμανικές κάλπες, θα υπήρχε μια κάποια «διευθέτηση» του ελληνικού χρέους. Αυτή η προσδοκία όμως διαψεύστηκε (καθόλου τυχαίο), καθώς η γερμανική κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού σχηματίστηκε 3 μήνες μετά τις εκλογές, με αποτέλεσμα η τρόικα να επιστρέψει στην Ελλάδα με ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις για σκληρότερα μέτρα, «κόβοντας» κάθε συζήτηση για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Την ίδια στιγμή οι «εταίροι» με δηλώσεις όπως του επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, του Ευρωπαίου Επιτρόπου, Όλι Ρεν, αλλά και άλλων αξιωματούχων, παρέπεμπαν τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου εκ νέου στην υλοποίηση του προγράμματος της τρόικα, ξεγράφοντας το ενδεχόμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης.

Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, δήλωνε σε συνεντεύξεις του ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για διαπραγμάτευση, καθώς προτεραιότητα της ελληνικής κυβέρνησης ήταν η πιστή εφαρμογή του Μνημονίου και η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι δηλώσεις του Γιάννη Στουρνάρα και για το γερμανικό κατοχικό δάνειο, τονίζοντας ότι αν ετίθετο ένα τέτοιο ζήτημα από την ελληνική πλευρά, θα δυσκόλευε τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό, μοιάζει να επαναλαμβάνεται και τώρα, λίγο πριν από τη διεξαγωγή των ιδιαίτερα κρίσιμων ευρωεκλογών, με την Ελλάδα να έχει διπλή εκλογική αναμέτρηση, καθώς έχει μπροστά τις και τη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών με την κυβέρνηση Σαμαρά να είναι διπλά εγκλωβισμένη.

Σε αυτά τα πλαίσια, οι εταίροι – δανειστές, έχοντας να αντιμετωπίσουν και εκείνοι τους λαούς των χωρών τους δεν έχουν πολλά περιθώρια πολιτικών ελιγμών, ωστόσο φαίνεται ότι θα προσπαθήσουν να βρουν έναν τρόπο, προκειμένου να μην αφήσουν εντελώς αβοήθητη τη συγκυβέρνηση Σαμαρά στην επικείμενη διπλή εκλογική της συντριβή. Το νέο τέχνασμα είναι ένα νέο Μνημόνιο, με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις, αλλά αυτή τη φορά δεν θα λέγεται Μνημόνιο, αλλά κάπως αλλιώς. Το ένα του συνθετικό, από ότι όλα δείχνουν θα είναι ο όρος «διαρθρωτικά μέτρα». Με αυτόν τον τρόπο, οι εταίροι – δανειστές, κυρίως η Γερμανία, προτίθεται να δώσει στην Ελλάδα ένα νέο «πακέτο βοήθειας» ύψους 10 – 20 δισεκατομμυρίων ευρώ . Το σημαντικό στο όλο ζήτημα είναι το αν οι όροι αυτοί θα ανακοινωθούν πριν ή μετά τις ευρωεκλογές.

Προς το παρόν η κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία κατηγορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως το «παλιό», ετοιμάζεται να κάνει μια επικοινωνιακή επίθεση παροχολογίας προς την ελληνική κοινωνία, την οποία έχει ήδη εξαθλιώσει ως προς τη συντριπτική της πλειονότητα με μια πρωτοφανή φοροεπιδρομή - λεηλασία. Το πλέον εξοργιστικό από όλα είναι ο εμπαιγμός των ανέργων, καθώς οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου είχαν τη «φαεινή» ιδέα να «βάλουν μπρος» το ΕΣΠΑ, πάντοτε με τις ευλογίες των εταίρων, τάζοντας 440.000 θέσεις εργασίας. Αυτό βέβαια θυμίζει τις 700.000 θέσεις εργασίας του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Ευάγγελου Βενιζέλου, τον Μάρτιο του 2013.

Βέβαια, στα «ψιλά γράμματα» της πρότασης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, επρόκειτο για στήριξη 500.000 θέσεων εργασίας ήδη εργαζομένων, 100.000 στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για κοινωνική εργασία, 80.000 για είσοδο νέων ανθρώπων στην αγορά εργασίας και τέλος 20.000 σε συνεταιριστικές εταιρείες κοινωνικής οικονομίας. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μάλιστα είχε κοστολογήσει τη συγκεκριμένη πρόταση στα 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ, μιλώντας για 750 εκ. ευρώ από το ΕΣΠΑ και τα υπόλοιπα από πόρους του ΛΑΕΚ, του ΙΚΑ και του ΟΑΕΔ. Φαίνεται λοιπόν ότι αφού δεν έγινε κάτι για έναν ολόκληρο χρόνο, η «πρόταση» επανέρχεται από τον Αντώνη Σαμαρά, καθώς η χώρα βρίσκεται και σε …προεκλογική περίοδο.

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν οι υποσχέσεις του Γιάννη Στουρνάρα προς τον Αντώνη Σαμαρά ότι του επιφυλάσσει μια «ευχάριστη έκπληξη» για την ελληνική οικονομία, δήλωση που έκανε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Μάκης Βορίδης, εμφανιζόμενος σε βραδινή τηλεοπτική εκπομπή. Ποια να είναι αυτή; Το πρωτογενές πλεόνασμα μήπως , το νέο Μνημόνιο ή η μεταγραφή στη ΝΔ του Αστέριου Ροντούλη, πρώην στελέχους του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη; Η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού παρακολουθεί σαστισμένη πια τα επικοινωνιακά τερτίπια μιας κυβέρνησης, η οποία έχει χάσει κάθε ψήγμα πολιτικής αξιοπιστίας και σύρεται στα πόδια των δανειστών, εκλιπαρώντας για κάποιες δηλώσεις στήριξης, οι οποίες θα την κρατήσουν για λίγο ακόμα στην εξουσία. Όμως, όπως λέει και ο λαός «Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια».

Η χώρα, σύμφωνα και με τους πλέον έγκυρους αναλυτές και οργανισμούς βαδίζει προς την άβυσσο, παρασυρόμενη από ένα χρέος, το οποίο δεν είναι βιώσιμο. Η κρίση θα βαθαίνει, καθώς τα λογιστικά τεχνάσματα δεν μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, αλλά και επιπλέον ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, οι οποίοι εργάζονται με πενιχρή ή καθόλου αμοιβή. Άλλωστε η ύφεση πουθενά στον κόσμο δεν ανακόπηκε με μέτρα λιτότητας και στραγγαλισμού της εθνικής οικονομίας. Αυτό όμως είναι κάτι που «ξεχνά» η Γερμανία της συμφωνίας του 1953 και η εθελόδουλη συγκυβέρνηση Σαμαρά ούτε καν σκέφτεται να της το υπενθυμίσει.

Η Ελλάδα χρειάζεται την ακριβώς αντίθετη πορεία πλεύσης με μια πολιτική διαπραγμάτευση για δραστική (και όχι λογιστική) αναδιάρθρωση του χρέους της, την ισχυροποίηση του κοινωνικού κράτους και όχι την πλήρη διάλυσή του, ειδικά σε συνθήκες ανθρωπιστικής καταστροφής, και τη χάραξη αναπτυξιακής πολιτικής με καινούρια εργαλεία. Αυτό όμως είναι έργο μιας άλλης κυβέρνησης και αυτό το γνωρίζουν καλά στο Μέγαρο Μαξίμου…

http://harryklynn.blogspot.gr/