Συντελείται «μεθοδευμένα» η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου.

Αν στα τέλη του 20ου αιώνα έγινε, μέσω του χρηματιστηρίου, η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από την κοινωνία προς την ολιγαρχία (ντόπια και ξένη), με όπλο την καλλιέργεια της ευφορίας και της προσδοκίας κέρδους, τώρα στις αρχές του 21ου αιώνα, ξαναγίνεται, μέσω του κρατικού μηχανισμού αυτή τη φορά, η ακόμα μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου προς την ίδια κατεύθυνση, με όπλο την τρομοκρατία και την απειλή της χρεοκοπίας που έχει παγώσει την κοινωνία και την έχει σπρώξει στην αδράνεια.

Ας δούμε έναν από τους τρόπους αυτής της μεταφοράς πλούτου. Για παράδειγμα, ενώ το ελληνικό κράτος απαιτεί «πόθεν έσχες» από κάθε δύσμοιρο Έλληνα για την παραμικρή κατανάλωση που θα κάνει και τον εξοντώνει με αντισυνταγματικούς φόρους και πρόστιμα, την ίδια στιγμή κλείνει τα μάτια και δεν ρωτάει για «πόθεν έσχες» τους αγοραστές που έρχονται απέξω, τους εξωτερικούς νταβατζήδες και τα funds. Αντίθετα μάλιστα, τους προσκαλεί να αγοράσουν τις ελληνικές περιουσίες για ένα κομμάτι ψωμί. Δηλαδή οποιοσδήποτε έχει εξάγει μαύρα χρήματα στο εξωτερικό και στήνει μια εταιρία εκεί, μπορεί τώρα να μας αγοράσει χωρίς ποτέ το κράτος να ρωτήσει «πόθεν έσχες».

Ταυτόχρονα, το κράτος κάνει κάτι πολύ χειρότερο. Ενώ οι πραγματικές αξίες των ακινήτων έχουν κατρακυλήσει, το κράτος κρατάει ψηλά τις αντικειμενικές αξίες και δεν έκανε μόνο αυτό. Το χειρότερο είναι ότι επιβάλει στον δύσμοιρο Έλληνα που εξ ανάγκης θα πωλήσει το ακίνητό του, φόρο υπεραξίας 15% με αυτές τις πλασματικές αντικειμενικές αξίες, ενώ στον πλούσιο αγοραστή επιβάλει φόρο μόνο 3%. Αν είναι δυνατόν!!!! Δηλαδή, δεν φτάνει που ο δυστυχής θα σπεύσει να πωλήσει μισοτιμής το ακίνητό του για να πληρώσει τους συνεχώς επιβαλλόμενους φόρους, τα χρέη του ή για κάποιο θέμα υγείας, αλλά θα πρέπει να καταβάλει και φόρο 15% επί της δυστυχίας του.

Λέμε λοιπόν «μεθοδευμένη» μεταφορά πλούτου γιατί, με βάση τα πιο πάνω και με απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς, παρατηρούμε ότι η κοινωνία χάνει πλούτο, ενώ αυτός μαθηματικά μεταφέρεται στα λαμόγια της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας. Η ντόπια και ξένη ολιγαρχία, προκειμένου να επιτύχει αυτή τη μεταφορά πλούτου, χρησιμοποιεί το ίδιο το κράτος με τους νόμους του, τις εφορίες του, τα δικαστήριά του και τα ΜΑΤ. Δεν μπορεί αυτό να μην το βλέπουν και να μην το αποδέχονται, αυτοί που διοικούν το κράτος!!!

Μόνη λύση που απομένει στην κοινωνία, αν θέλει να σωθεί, είναι η κοινωνικοποίηση του κράτους. Το πέρασμα δηλαδή της ιδιοκτησίας και του ελέγχου του κράτους στα χέρια της κοινωνίας. Να πάψει στο εξής το κράτος να είναι αυτονομημένο από την κοινωνία και να χρησιμοποιείται από την ολιγαρχία για την εκμετάλλευση της κοινωνίας. Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε έστω και την ύστατη στιγμή, ότι οι θεσμοί, δηλαδή το ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την οικονομία και την κατανομή του πλούτου.

Πέτρος Χασάπης