Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΑΜΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ

Αναπτυξιακό Πρότυπο Σαμαρά: Επαρχιωτισμός, υποτέλεια, παράδοση

Ο αναπτυξιακός Επιτάφιος της χώρας – Οι πιέσεις της Task Force – Η υφαρπαγή του ΕΣΠΑ – Στους ξένους όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές

Στην ουσία πρόκειται για ένα σχέδιο ανακύκλωσης των ιδεών περί συγκριτικών πλεονεκτημάτων που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αναμασούν οι πολιτικοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, και οι οποίοι απέτυχαν να υλοποιήσουν. Και οι δύο ώθησαν τις δυνατότητες της χώρας στις μη παραγωγικές επενδύσεις των κατασκευών και των ακινήτων. Μόνο να σκεφτούμε ότι εξακολουθούμε να εξάγουμε το ελαιόλαδο χύμα είναι αρκετό για να σκεφτούμε την αποτυχία των δύο κομμάτων που υπηρετούν το νεοφιλελευθερισμό.

Το σχέδιο δίνει έμφαση σε 9 «πυλώνες»: Τουρισμός – Πρωτογενής παραγωγή και μεταποίηση αγροτικών προϊόντων – Ενέργεια – Διαμετακομιστικό εμπόριο & Συνδυασμένες μεταφορές – Έρευνα, Τεχνολογία & Καινοτομία – Βιομηχανία Φαρμάκων – Βιομηχανία μετάλλων και δομικών υλικών – Ναυτιλία και συναφείς δραστηριότητες – Εμπορεύσιμες υπηρεσίες. Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης και 13 οριζόντιες πολιτικές στην κατεύθυνση της υποταγής στα κελεύσματα των ανεξέλεγκτων δυνάμεων των αγορών και στην αποστέωση του κράτους.

Το αναπτυξιακό πρότυπο Σαμαρά-Στουρνάρα διαπνέεται από το τρίπτυχο επαρχιωτισμός, υποτέλεια, παράδοση. Στην ουσία πρόκειται για ένα σχέδιο παράδοσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας σε συμφέροντα του ευρωπαϊκού βορρά με συνθήκες πλήρως απορρυθμισμένης αγοράς εργασίας (δηλ. μια χώρα ολόκληρη ως Ειδική Οικονομική Ζώνη) και αφήνει στους εγχώριους παίκτες τις συμβατικές παραδοσιακές δυνατότητες. Δεν είναι τυχαίο που ο έγκριτος στα ζητήματα της ελληνικής βιομηχανίας Γιώργος Κράλογλου σε έντονα επικριτικό άρθρο του με τίτλο «Αυτήν την Ελλάδα μας ετοιμάζουν» επισημαίνει ότι «πρόκειται για σχέδιο «ταφόπλακα» της βιομηχανίας αλλά και της ενέργειας αφού ανάμεσα στις προτάσεις για ανάπτυξη η αναφερόμενη στην ενέργεια περιορίζεται μόνο στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» (ΣΣ: δηλαδή την ΔΕΗ την έχουν ήδη τάξει). Και τονίζει: «Καμία φιλοδοξία για ανάκαμψη της βιομηχανικής ή έστω της βιοτεχνικής παραγωγής. Καμία σκέψη για βιομηχανική επανάσταση στην Ελλάδα».

Η υφαρπαγή του νέου ΕΣΠΑ
Είναι προφανές ότι οι ξένες άμεσες επενδύσεις είναι ευπρόσδεκτες με όρους αγοράς και όχι με αποικιοκρατικά συμβόλαια και συνθήκες. Όμως η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική της υποτέλειας και της ξενοκρατίας του παρελθόντος.

Προκειμένου να εξευμενίσει τις σκληρές χώρες, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία για να εγκρίνουν την επιμήκυνση και τη μείωση των επιτοκίων του χρέους, τις καλεί να συμμετάσχουν στο επενδυτικό ταμείο Investment for Growth Fund που εμπνεύστηκε ο κ. Σόιμπλε για να υλοποιήσει μέσω αυτού την οικονομική κατάληψη της Ελλάδας.

Το σχέδιο των ξένων «επενδυτών» είναι να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις τους στην Ελλάδα με τα λεφτά του νέου ελληνικού ΕΣΠΑ 2014-2021. Οι Έλληνες ενδιαφερόμενοι ήδη έχουν αισθανθεί στο σβέρκο τους την ανάσα γερμανικών επιχειρήσεων.

Παράλληλα, η Task Force του Χορστ Ράιχεμπαχ λέγεται ότι έχει πολύ έντονη παρουσία στα υπουργεία και οι καλοθελητάδες μεταφέρουν τις βουλές του επικεφαλής της στους υπουργούς ή στους γενικούς γραμματείς. Ορισμένοι από αυτούς συγκρατούν την οργή τους και λένε ότι παίρνουν εντολές μόνο από τον πρωθυπουργό. Η κατάσταση σε μερικές περιπτώσεις είναι οριακή. Η Task Force έχει έμμεσο αλλά παρεμβατικό ρόλο στο ΕΣΠΑ. Η ομερτά βέβαια είναι ομερτά. Υπάρχει ανάκαμψη;

Στο μεταξύ, τα καθεστωτικά μέσα με συστηματικό τρόπο, κάνοντας το τόσο τόσοοο, προσπαθούν να πείσουν ότι η ανάκαμψη της οικονομίας έχει ξεκινήσει. Το μόνο που έχει ξεκινήσει είναι η χρηματοδότηση των συγκροτημάτων τύπου και τηλεόρασης για να κρατηθούν ζωντανά και να παίζουν το success story. Στην πραγματικότητα συνεχίζεται η εμβάθυνση της ύφεσης και η εκθεμελίωση του παραγωγικού ιστού της χώρας.

Ο κόσμος φυσικά αναρωτιέται καθώς βλέπει νέα καφέμπαρ να ανοίγουν, οι αλυσίδες των ψωμάδικων να επεκτείνονται και νέες μίνιμαλ σουβλακερί με μαύρες ποδιές και σκουφάκια του σεφ να φυτρώνουν. Θα έλεγε κανείς ότι μετά τις άδειες ταξί, τα βίντεο κλαμπ και τα κομμωτήρια/nails bar, η Ελλάδα ανακάλυψε τον νέο τρόπο για την αυτοαπασχόληση, το νέο μοντέλο της ανάπτυξης. Tragic?
Και ρωτάει ο κόσμος: μα καλά πού βρίσκουν αυτοί 200-300 χιλιάρικα για να ανοίξουν ένα μπαρ στην Αιόλου (χωρίς τον αέρα); Οι τράπεζες λεφτά δεν δίνουν; Τα είχαν μαύρα στο σεντούκι; Πουλάνε κι άλλα; Είναι όλα με πίστωση; Ή φέρνουν λεφτά από την Ελβετία και τη Σιγκαπούρη, τώρα που όλα ξεπουλιούνται μπιρ παρά;

Και πουλάνε άραγε 100 ποτά την ημέρα ή Παρασκευοσαββατοκύριακο κάνουν τζίρο 15.000 ευρώ και σε ένα χρόνο αποσβένουν, πουλάνε το μαγαζί στο pick και την κάνουν για Αργεντινή; Ρε μπας και έχει δίκιο το Der Spiegel ότι έχει η Ελλάδα ακόμη πολύ ξύγκι; Και ποιοι είναι αυτοί που γεμίζουν τις καφετερίες της Υμηττού, στο Μπουρνάζι, στο Θησείο, στον Κεραμικό (αν και εκεί άρχισαν να κλείνουν)…

Όλα αυτά δεν είναι ανάπτυξη. Είναι απελπισία. Είναι οι έσχατες προσπάθειες του κόσμου που ούτε καθοδήγηση έχει, ούτε ξέρει τίποτε άλλο να κάνει. Η πελατεία είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι νέοι που πίνουν τη μπύρα τους από το υστέρημα του συνταξιούχου πατέρα, ο οποίος έχει πλαντάξει στο «Πέρα Παρτάλι»…

Μη γελιόμαστε, ούτε η ανάκαμψη άρχισε, ούτε η ανάπτυξη ήρθε. Κάθε χρόνο, επί έξι χρόνια, ο ρυθμός μείωσης του ΑΕΠ (αποανάπτυξη) υπολογίζεται πάνω στην μικρότερη περσινή βάση. Έτσι, η ύφεση το 2013 υποχώρησε στο 3,7% του ΑΕΠ, από το 6,4% του 2012. Αυτό δεν σημαίνει ότι μειώθηκε στο μισό του 2012. Ίσα ίσα, σε πραγματικούς όρους μπορεί να είναι και μεγαλύτερη. Τις τραγικές επιπτώσεις της ύφεσης από την βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή αποτυπώνουν τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του 2013 διαμορφώθηκε στα 12.354 ευρώ, επιστρέφοντας στα επίπεδα του 2001 και καταγράφοντας απώλεια 5.020 ευρώ έναντι του αντίστοιχου μεγέθους του 2008 που ήτα στα 17.374 ευρώ.

Όλα αυτά είναι αδιέξοδο και κατασπατάληση πόρων….

πηγή