Καρικατούρες του... Ταμήλου

του Δημήτρη Μηλάκα

Την άποψη του Ταμήλου για την κοινωνική παράμετρο της ηλεκτρικής ενέργειας τη μάθαμε χτες: «Ο ηλεκτρισμός δεν είναι κοινωνικό αγαθό». Αν η εν λόγω άποψη ήταν στο μυαλό μόνο του Ταμήλου, ο οποίος είναι βουλευτής της κυβέρνησης που ψηφίζει τα μνημόνια και τα (διά νομοσχεδίων) ξεπουλήματα, θα ήταν μικρό το κακό.

Προφανώς (και) ο Ταμήλος έχει το δικαίωμα να έχει και να εκφράζει τις απόψεις του, για τις οποίες μάλιστα κρίνεται όταν διεκδικεί την ψήφο του ελληνικού λαού.

Το θέμα όμως δεν είναι οι προσωπικές απόψεις του Ταμήλου. Το ζήτημα είναι ότι αυτές οι απόψεις αποτελούν το ανομολόγητο αλλά σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο επάνω στο οποίο πατά η ιστορία του ξεπουλήματος της ΔΕΗ.

Ο Ταμήλος εμφανίζεται σαν τον... «τρελό του (κυβερνητικού) χωριού» για να ξορκίσει, με τη ...
γραφικότητα που αποπνέει, την ειλημμένη εγκληματική πολιτική απόφαση για το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Για το ξεπούλημα φυσικών πόρων της χώρας (νερά, λιγνίτες) και επενδύσεων που πραγματοποίησαν γενεές του ελληνικού λαού. Προφανώς βολεύει τους κλέπτοντας οπώρας ο αντιπερισπασμός, ακόμη κι αν αυτόν τον κάνει ένας... Ταμήλος.

Το αν ο Ταμήλος είναι ένας (πολιτικά) γραφικός έχει ελάχιστη σημασία. Σημασία έχει πως, ό,τι κι αν πιστεύει ο εν λόγω βουλευτής, η συγκυβέρνηση είναι αυτή που έχει αποφασίσει να «νομοθετήσει» μια κλοπή τεραστίων διαστάσεων εις βάρος του ελληνικού λαού. Με άλλα λόγια, το θέμα μας δεν είναι η (πολιτική) ανοησία, αλλά η κλοπή.

Το να προσπαθήσει κάποιος να εξηγήσει στους πολιτικούς... Ταμήλους ότι η ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό, ότι μέρος αυτής της ενέργειας παράγεται από πόρους του ελληνικού υπεδάφους με τη βοήθεια υποδομών που έχει πληρώσει ακριβά ο ελληνικός λαός είναι, προφανώς, άσκοπο.

Το να επιχειρήσει όμως να επισημάνει ότι το ξεπούλημα μιας τέτοιας περιουσίας μπορεί πιθανώς και νομικά να στοιχειοθετηθεί ως κλοπή ίσως να δημιουργήσει κάποιες δεύτερες σκέψεις.

Όμως οι δεύτερες σκέψεις δεν... συνηθίζονται σε μια κυβέρνηση η οποία λειτουργεί με αυτοματισμούς κάθε φορά που της γνωστοποιούνται είτε οι σκληρές απαιτήσεις των εποπτών της είτε οι φιλικές «παραινέσεις» των κάθε είδους φίλων της. Στις περιπτώσεις αυτές ανταποκρίνεται χωρίς δεύτερη σκέψη ή, για την ακρίβεια, χωρίς... καθόλου σκέψη. Στην πραγματικότητα αυτή η κυβέρνηση λειτουργεί σαν... καρικατούρα του Ταμήλου!

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»