Παρακολούθηση και Διδασκαλία
Ν. Λυγερός
Στον τομέα της διδασκαλίας υπάρχει ένα θέμα που είναι βασικό και εκφράζεται απλά με τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ρημάτων «ακολουθώ» και «παρακολουθώ». Ενώ η διαφορά είναι τόσο σημαντική όσο η διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ρημάτων «κοιτάζω» και «βλέπω». Κι όμως η διαφοροποίηση γίνεται μόνο στην παιδεία κι όχι στην εκπαίδευση, η οποία θεωρεί ότι ουσιαστικά αν ο μαθητής ακολουθεί και αναπαράγει τη γνώση αυτό επαρκεί. Ενώ η πραγματικότητα της διδασκαλίας εξετάζει το θέμα εντελώς διαφορετικά. Ο Δάσκαλος δεν καθοδηγεί απλώς τον μαθητή για να κάνει ακριβώς αυτό που θέλει, αλλά για να εξηγήσει τις δυσκολίες που αποτελούν τα γνωστικά εμπόδια για την επίτευξη του στόχου που επέλεξε ο μαθητής, αφού έχει επιλεχθεί μεταστρατηγικά από το δίπολο Δάσκαλος-μαθητής. Έτσι στην αρχή λειτουργεί σε πρακτικό επίπεδο ο Μέντορας και ο Τηλέμαχος. Σε αυτό το πρώτο στάδιο γίνεται η πρώτη διαφοροποίηση, αφού οι δυο δεν είναι ο ένας πίσω από τον άλλον, αλλά συμβαδίζουν προς τον ίδιο στόχο μέσω ενός στρατηγικού μείγματος που δεν είναι γραμμικό. Στη συνέχεια ο μαθητής λειτουργεί τοποστρατηγικά, αφού δίνει πια σημασία στη σχέση των πραγμάτων και ο Δάσκαλος χρονοστρατηγικά, αφού αρχικά χάνει χρόνο για να επενδύσει στη διδασκαλία. Και μαζί, μετά τη θεωρία σχέσεων, εφαρμόζουν τα νοητικά σχήματα της θεωρίας δεσμών για να γίνει ταυτόχρονα η απελευθέρωση με την κατανόηση της επινόησης. Σε αυτό το στάδιο ο μαθητής παρακολουθεί και δεν ακολουθεί απλώς, διότι έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί πώς λειτουργεί η σκέψη και μετά σκέφτεται ο ίδιος πώς σκέφτεται κι αντιλαμβάνεται ότι ο Δάσκαλος είναι μαζί του ακόμα κι αν είναι μακριά, διότι δημιουργεί μια γέφυρα συνεννόησης που επιτρέπει στον μαθητή να περάσει και από το αδιανόητο για να καταλάβει το βάθος του προβλήματος μέσω των θεμελίων που ανέδειξε η διδασκαλία που παρακολούθησε. Έτσι έχουμε ένα ανοιχτό μάθημα που δεν εγκλωβίζει τον μαθητή σ’ ένα δογματικό σύστημα, όπως γίνεται στην εκπαίδευση που κοιτάζει μόνο την αποτελεσματικότητα της μάζας κι όχι την ανθεκτικότητα της ενέργειας.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=17024&l=gr
Ν. Λυγερός
Με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν στην Ελλάδα, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε τη δομή και την υποδομή ενός Ινστιτούτο Ζεόλιθου, που θα αξιοποιεί τις καινοτομίες που προσφέρει ο ζεόλιθος σε διάφορους τομείς. Διότι δεν επαρκεί να αρχίσει η αξιοποίηση του ζεόλιθου πρέπει να σκεφτούμε στρατηγικά και ορθολογικά την προστιθέμενη αξία που επιτρέπει η χρήση του. Το Ινστιτούτο Ζεόλιθου πρέπει να παρέχει γνώσεις, πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει ανάλογο με το επίπεδο σε μορφή σεμιναρίων και Masterclasses. Σε αυτό το πλαίσιο όπου λειτουργεί πρώτα το θεωρητικό, μπορούμε στη συνέχεια να έχουμε το πρακτικό σκέλος με πειράματα που έχουν είτε ερευνητικό χαρακτήρα είτε εκπαιδευτικό, έτσι ώστε να υπάρχει και ανάδραση μέσω της διαδραστικότητας. Επίσης το εργαστήριο μπορεί να ενισχυθεί με κήπους, όπου τα πειράματα μπορούν να εφαρμοστούν σε πραγματική κλίμακα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μελετήσουμε επί της ουσίας τις οργανοληπτικές ιδιότητες των προϊόντων που παράγονται μέσω του ζεόλιθου. Το ανάλογο μπορεί να γίνει στον βιομηχανικό τομέα κι ένα εργαστήριο μηχανολογικό με τον κλασικό του εξοπλισμό επαρκεί για να αναδείξει πολλές από τις εφαρμογές του ζεόλιθου ως φίλτρο και καταλυτικό στοιχείο. Ένα εργαστήριο μηχανικών θα επέτρεπε την ανάδειξη της χρήσης του ζεόλιθου στον κατασκευαστικό τομέα. Είναι επίσης σημαντικό να υπάρχει ένα εργαστήριο ικανό να παράγει προϊόντα μέσω της χημείας και της βιολογίας για την ανθρώπινη χρήση στον τομέα των καλλυντικών αλλά και της ιατρικής μέσω του πλαισίου της αποτοξίνωσης. Η γενική ιδέα είναι ότι ο ζεόλιθος μπορεί να λειτουργήσει ως μια πλατφόρμα για εφαρμογές που μπορούν να μετατρέπουν σε καινοτομίες μέσω της νοημοσύνης που δεν περιμένει από τους άλλους για να δημιουργήσει. Η πρόσβαση σε ελληνικό ζεόλιθο προσφέρει μια δυναμική που πρέπει να αξιοποιήσουμε όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά για να προσφέρουμε στην πατρίδα μας ένα πλαίσιο ανθεκτικότητας που βασίζεται στον ορυκτό πλούτο, αλλά και στην μεταποίησή του γιατί είναι αυτή η διαφορά που θα κάνει τη διαφορά στον τομέα της ανάκαμψης κι όχι μόνο της ανάπτυξης που δεν μπορεί να εξασφαλίσει μια αλλαγή φάσης που χρειαζόμαστε για το λαό μας.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=17051&l=gr
Στον τομέα της διδασκαλίας υπάρχει ένα θέμα που είναι βασικό και εκφράζεται απλά με τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ρημάτων «ακολουθώ» και «παρακολουθώ». Ενώ η διαφορά είναι τόσο σημαντική όσο η διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ρημάτων «κοιτάζω» και «βλέπω». Κι όμως η διαφοροποίηση γίνεται μόνο στην παιδεία κι όχι στην εκπαίδευση, η οποία θεωρεί ότι ουσιαστικά αν ο μαθητής ακολουθεί και αναπαράγει τη γνώση αυτό επαρκεί. Ενώ η πραγματικότητα της διδασκαλίας εξετάζει το θέμα εντελώς διαφορετικά. Ο Δάσκαλος δεν καθοδηγεί απλώς τον μαθητή για να κάνει ακριβώς αυτό που θέλει, αλλά για να εξηγήσει τις δυσκολίες που αποτελούν τα γνωστικά εμπόδια για την επίτευξη του στόχου που επέλεξε ο μαθητής, αφού έχει επιλεχθεί μεταστρατηγικά από το δίπολο Δάσκαλος-μαθητής. Έτσι στην αρχή λειτουργεί σε πρακτικό επίπεδο ο Μέντορας και ο Τηλέμαχος. Σε αυτό το πρώτο στάδιο γίνεται η πρώτη διαφοροποίηση, αφού οι δυο δεν είναι ο ένας πίσω από τον άλλον, αλλά συμβαδίζουν προς τον ίδιο στόχο μέσω ενός στρατηγικού μείγματος που δεν είναι γραμμικό. Στη συνέχεια ο μαθητής λειτουργεί τοποστρατηγικά, αφού δίνει πια σημασία στη σχέση των πραγμάτων και ο Δάσκαλος χρονοστρατηγικά, αφού αρχικά χάνει χρόνο για να επενδύσει στη διδασκαλία. Και μαζί, μετά τη θεωρία σχέσεων, εφαρμόζουν τα νοητικά σχήματα της θεωρίας δεσμών για να γίνει ταυτόχρονα η απελευθέρωση με την κατανόηση της επινόησης. Σε αυτό το στάδιο ο μαθητής παρακολουθεί και δεν ακολουθεί απλώς, διότι έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί πώς λειτουργεί η σκέψη και μετά σκέφτεται ο ίδιος πώς σκέφτεται κι αντιλαμβάνεται ότι ο Δάσκαλος είναι μαζί του ακόμα κι αν είναι μακριά, διότι δημιουργεί μια γέφυρα συνεννόησης που επιτρέπει στον μαθητή να περάσει και από το αδιανόητο για να καταλάβει το βάθος του προβλήματος μέσω των θεμελίων που ανέδειξε η διδασκαλία που παρακολούθησε. Έτσι έχουμε ένα ανοιχτό μάθημα που δεν εγκλωβίζει τον μαθητή σ’ ένα δογματικό σύστημα, όπως γίνεται στην εκπαίδευση που κοιτάζει μόνο την αποτελεσματικότητα της μάζας κι όχι την ανθεκτικότητα της ενέργειας.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=17024&l=gr
Ινστιτούτο Ζεόλιθου
Ν. Λυγερός
Με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν στην Ελλάδα, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε τη δομή και την υποδομή ενός Ινστιτούτο Ζεόλιθου, που θα αξιοποιεί τις καινοτομίες που προσφέρει ο ζεόλιθος σε διάφορους τομείς. Διότι δεν επαρκεί να αρχίσει η αξιοποίηση του ζεόλιθου πρέπει να σκεφτούμε στρατηγικά και ορθολογικά την προστιθέμενη αξία που επιτρέπει η χρήση του. Το Ινστιτούτο Ζεόλιθου πρέπει να παρέχει γνώσεις, πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει ανάλογο με το επίπεδο σε μορφή σεμιναρίων και Masterclasses. Σε αυτό το πλαίσιο όπου λειτουργεί πρώτα το θεωρητικό, μπορούμε στη συνέχεια να έχουμε το πρακτικό σκέλος με πειράματα που έχουν είτε ερευνητικό χαρακτήρα είτε εκπαιδευτικό, έτσι ώστε να υπάρχει και ανάδραση μέσω της διαδραστικότητας. Επίσης το εργαστήριο μπορεί να ενισχυθεί με κήπους, όπου τα πειράματα μπορούν να εφαρμοστούν σε πραγματική κλίμακα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μελετήσουμε επί της ουσίας τις οργανοληπτικές ιδιότητες των προϊόντων που παράγονται μέσω του ζεόλιθου. Το ανάλογο μπορεί να γίνει στον βιομηχανικό τομέα κι ένα εργαστήριο μηχανολογικό με τον κλασικό του εξοπλισμό επαρκεί για να αναδείξει πολλές από τις εφαρμογές του ζεόλιθου ως φίλτρο και καταλυτικό στοιχείο. Ένα εργαστήριο μηχανικών θα επέτρεπε την ανάδειξη της χρήσης του ζεόλιθου στον κατασκευαστικό τομέα. Είναι επίσης σημαντικό να υπάρχει ένα εργαστήριο ικανό να παράγει προϊόντα μέσω της χημείας και της βιολογίας για την ανθρώπινη χρήση στον τομέα των καλλυντικών αλλά και της ιατρικής μέσω του πλαισίου της αποτοξίνωσης. Η γενική ιδέα είναι ότι ο ζεόλιθος μπορεί να λειτουργήσει ως μια πλατφόρμα για εφαρμογές που μπορούν να μετατρέπουν σε καινοτομίες μέσω της νοημοσύνης που δεν περιμένει από τους άλλους για να δημιουργήσει. Η πρόσβαση σε ελληνικό ζεόλιθο προσφέρει μια δυναμική που πρέπει να αξιοποιήσουμε όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά για να προσφέρουμε στην πατρίδα μας ένα πλαίσιο ανθεκτικότητας που βασίζεται στον ορυκτό πλούτο, αλλά και στην μεταποίησή του γιατί είναι αυτή η διαφορά που θα κάνει τη διαφορά στον τομέα της ανάκαμψης κι όχι μόνο της ανάπτυξης που δεν μπορεί να εξασφαλίσει μια αλλαγή φάσης που χρειαζόμαστε για το λαό μας.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=17051&l=gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε