Συνομιλώντας για λίγο με το Θεό για πολιτική και για ΑΟΖ

Του Καθηγητή Γ.Ζουγανέλη
Ο Χρόνος δεν ιχνηλατεί τον εαυτό του. Δεν αισθάνεται το χώρο. Άφησε σε εμάς τη σκιά του για να βλέπουμε άλλες φορές το μέλλον και άλλες φορές το παρελθόν, ποτέ όμως το τώρα. Αυτό το κράτησε για τον εαυτό του. Είναι συνήθεια να μάθεις να κοιτάς πρός τις δύο κατευθύνσεις του χρόνου. Είναι αγένεια να προσπαθήσεις να κοιτάξεις το τώρα. Ο άνθρωπος ξεβάφοντας το παρελθόν και αφήνοντας το μια ασπρόμαυρη φωτογραφία βάφει το μέλλον απογκριζάροντας το. Ενώ οι διαστάσεις είναι 4 άντε πάνω απο 10 σε κάποιες κοσμοθεωρίες η ανθρώπινη σκέψη μπορεί να βλέπει προβολές ακόμη περισσότερων ή να διαλογίζεται σε μια στιγμή τα πάντα.

Η πολιτική είναι η τέχνη της δημιουργίας του εφικτού που χρωματίζει ή αποχρωματίζει όσα σημεία προωθούν τη θέληση του ασκούντος τη τέχνη σαν μια άλλη κενοτόμα εφαρμογή των διαγραμμάτων Voronoi, που αποτελούν μια απλοϊκή προσέγγιση και όχι το αποκλειστικό εργαλείο ανάπτυξής της. Συζητήσεις μπορεί να ξεκινούν και απο ένα ορισμό. Οι ορισμοί όμως είναι αξιώματα και αυτό είναι η αδυναμία τους. Με την έννοια αυτή ακόμη και ο ορισμός που σας έδωσα σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να έχει έννοια μόνο σα βάση σκέψης.

Πολιτική σημαίνει δράση αλλά όχι έργο και σαν όρος στη κοινωνία έχει αποτύχει.
Πιστεύω πως οι ανάγκες δημιουργούν τις λύσεις. Αυτή την αρχή μπορεί κανείς να τη χρησιμοποιήσει και για καλό και για κακό, αφού αυτές εξαρτώνται απο την αιτία που τις δημιούργησε. Αν η αιτία σκόπευε σε κάτι σωστό έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να επιβιώσει. Ο πολιτικός λοιπόν πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δυνατά αίτια μιας ανάγκης εκείνη την αιτία που δίνει τη μεγαλύτερη ορμή προς το σωστό. Αυτό σε επίπεδο μαθητή. Για την Ελλάδα ακόμη και αυτό το επίπεδο είναι υψηλό, αφού παρότι υπάρχουν “δάσκαλοι” δεν έχει ακόμη ανέβει σε αυτό, παραμένοντας καταδικασμένη επι τόσα χρόνια να επιβιώνει σε επίπεδο νηπιαγωγείου, σε κάτι επίτηδες απροσδιόριστο.
Ακόμη και ο κώλος της μαϊμούς “Δάσκαλος” είναι στην Ελλάδα…
Σε προηγούμενο άρθρο, αναφέρθηκα προφητικά στις ορατές και αόρατες πλευρές στην εν δυνάμει Ελληνοκυπριακή ΑΟΖ (βλέπετε σχετικά εδώ). Σημειώστε ότι ακόμη και να μιλάμε για ελληνοκυπριακή ΑΟΖ είναι λάθος και σαν υπερβολή, αφού ούτε υπάρχουν ΑΟΖ σε Ελλάδα και Κύπρο ούτε οι κυβερνήσεις τους έχουν στον ΟΗΕ δηλώσει ότι ενώνονται. Μιλώντας με οράματα κάνουμε προπαγάνδα και εγώ δεν είμαι υπέρ “του άρτου και των θεαμάτων” χωρίς ποιοτική και ποσοτική ανταπόδοση. Δεν πρέπει να αδικούμε τους άλλους αλλά ούτε και αυτοί εμάς.

Η Κάλπικη Λίρα…
Το ταξείδι Σαμαρά και Αναστασιάδη στην Αίγυπτο φέρεται να έχει σαν ανάγκη την ενοποίηση των συνόρων των ΑΟΖ Ελλάδας, Αιγύπτου και Κύπρου, μια συμμαχία που να βασίζεται στο Διεθνές Δίκαιο, και σε μια λύση του Κυπριακού βασισμένη σε μια ενωμένη Κύπρο σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
Αν κανείς παρατηρήσει τη "Διακήρυξη" του Καίρου θα διαπιστώσει ότι όλα συμφωνήθηκαν σε επίπεδο αρχών βάσει συγκεκριμένων αναγκών, που δεν κάλυψαν πολλές απο τις ορατές και αόρατες πλευρές της εν δυνάμει Ελληνοκυπριακής ΑΟΖ.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως απο τις αρχές που συμφωνήθηκαν λείπουν πολλές άλλες που δεν αναφέρθηκαν π.χ. ο χειρισμός σε προηγούμενες διακρατικές συμφωνίες Ελλάδας και άλλων χωρών, σε μνημόνια, τα χρονικά όρια ισχύος της συμφωνίας, πόσο θα πωλείται το φυσικό αέριο της Κύπρου (πρωτογενές προϊόν) που θα γίνεται ακριβό LNG στην Αίγυπτο (δευτερογενές προϊόν), ο τρόπος φορολογίας, τα όρια και τα ποσοστά της συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της Κύπρου που βάφτισε εταίρο την Αίγυπτο παραδίδοντας της έμμεσα δικαιώματα στην εκμετάλλευση όλων των κοιτασμάτων της, κάτι που λέγεται και παράδοση εθνικής κυριαρχίας.
Το αποτέλεσμα θα φανεί σε λίγο αφού καμμία οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο δεν ανακοινώθηκε.

Μην ανηχυχείτε, ακόμη και αν ανακοινωθεί θα αλλάξει, όποια και να είναι. Το Δίκαιο του Ισχυρού θα επιβληθεί. Άλλος μοιράζει τη τράπουλα.

Z-code