«ΑΟΖ για εσωτερική κατανάλωση. ΑΟΖ Κύπρου: Ένας χάρτης ΑΟΖ χωρίς νόημα. Για να περνάει η ώρα…» Επιτακτική ανάγκη αλλαγής στρατηγικής στο Κυπριακό

Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε.τ.
Η τελευταία Τουρκική πρόκληση στην Κυπριακή ΑΟΖ ισοδυναμεί με απόπειρα επεκτάσεως του Αττίλα και στην ΑΟΖ και το φυσικό αέριο της Κύπρου. Η Άγκυρα επιδιώκει, με την κίνηση αυτή, αφ’ ενός να εκβιάσει την Ελληνική πλευρά να δεχθεί να συζητήσει στις διακοινοτικές συνομιλίες το θέμα του φυσικού αερίου, ως δήθεν διακοινοτικό θέμα, και αφ’ ετέρου να προβάλει τις αυθαίρετες αξιώσεις της πάνω στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Οι Τουρκικές διεκδικήσεις δεν αφορούν, βεβαίως, μόνο την Κυπριακή ΑΟΖ. Αφορούν, προφανώς, και το Αιγαίο, στο οποίο η Άγκυρα προβάλλει τις γνωστές διεκδικήσεις της και επιδιώκει να εμποδίσει την ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ. Οι Τουρκικές διεκδικήσεις στην ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου διασυνδέονται επίσης με τους μεγαλοϊδεατικούς στόχους της Νεο-Οθωμανικής Τουρκικής πολιτικής του Ταγίπ Ερντογάν στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι ήττες της Άγκυρας στη Συρία και στην Αίγυπτο, δεν την αποτρέπουν από τη συνέχιση της πολιτικής αυτής. Η Άγκυρα πρωτοστατεί για την ανατροπή της κυβερνήσεως Άσσαντ. Προτείνει γι’ αυτό τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στα σύνορα με τη Συρία, ως προγεφύρωμα για την υποστήριξη στο έδαφος των αντιπάλων του Άσσαντ και ζώνη απαγορεύσεως πτήσεων για την κάλυψή τους από τον αέρα. Ακολουθεί παραλλήλως πολιτική συμπαιγνίας με τους ακραίους Ισλαμιστές, περιλαμβανομένου του ISIL. Στους τελευταίους, με κυνισμό, που εκδηλώνεται απροκάλυπτα στην περίπτωση της μαρτυρικής Κομπάνι, βλέπει ένα υπόγειο σύμμαχο και ένα χρήσιμο εργαλείο για τη διάλυση της Αυτόνομης Κουρδικής Περιοχής της Συρίας.

Η Άγκυρα προσπαθεί να ανακόψει τη δυναμική που αναπτύσσεται με την προοπτική ενός ενιαίου Κουρδιστάν, που θα περιελάμβανε και τους Κούρδους της Συρίας και της ίδιας της Τουρκίας. Με την κυνική όμως πολιτική αυτή έναντι των Κούρδων της Συρίας, δυναμιτίζει την πολιτική που είχε διακηρύξει προς τους Κούρδους της Τουρκίας και επιταχύνει τις εξελίξεις στο Κουρδικό προς την κατεύθυνση περισσότερο της ανεξαρτησίας παρά της αυτοδιοικήσεως και της αυτονομίας. Οι Κούρδοι της Τουρκίας, που βρίσκονται σε εξέγερση σε όλη τη χώρα, έχουν δει και έχουν γευθεί την «ειλικρίνεια» της Τουρκικής πολιτικής και τη δήθεν «αδελφότητα» με τους Κούρδους, που διακηρύσσει παραπλανητικά η Τουρκική ηγεσία.

Η Ισλαμική Νεο-Οθωμανική πολιτική Ερντογάν επενδύει στον Σουνιτικό παράγοντα, περιλαμβανομένων των ακραίων Ισλαμιστών στη Μέση Ανατολή, γιατί πιστεύει ότι πάνω σ’ αυτόν μπορεί να στηρίξει την Τουρκική επιρροή και επιδιωκόμενη ηγεμονία. Ειδικότερα, η περίπτωση της Συρίας, που έχει επίσης στενές σχέσεις με το Λίβανο, συνδέεται άμεσα με την Ανατολική Μεσόγειο και τα ενεργειακά αποθέματα στην ΑΟΖ. Η ανατροπή Άσσαντ και η εγκαθίδρυση ενός Σουνιτικού φιλο-Τουρκικού καθεστώτος, πέραν όλων των άλλων, θα ενίσχυε καταλυτικά τη θέση της Άγκυρας και τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες στην Ανατολική Μεσόγειο, σε συνδυασμό με την κατεχόμενη Κύπρο.

Η Άγκυρα προωθεί παραλλήλως τη διπολική της πολιτική στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι φανερό ότι ο θεωρούμενος ως ασθενέστερος και ασφαλέστερος για την Τουρκική πολιτική πόλος, μπορεί να δεχθεί μεγαλύτερη πίεση ἤ αντισταθμιστικές ενέργειες, ανάλογα με τη συγκυρία και τις εξελίξεις των γεγονότων.

Ελλάδα και Κύπρος, που βρίσκονται, δυστυχώς, σε αποδυναμωμένη οικονομική θέση, δεν έχουν κανένα περιθώριο για αδράνεια και παθητική στάση. Η Κύπρος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κινδύνου. Το δυσάρεστο στην περίπτωση αυτή είναι η αυτοκαταστροφική ακολουθούμενη πολιτική, που θυμίζει τον μύθο του Αισώπου για τον αετό και το βέλος. Όταν επλήγη ο αετός και έπεφτε, διέκρινε ότι το φτερό που κατηύθυνε το βέλος ήταν από τα δικά του τα φτερά.

Δεν υπάρχουν σήμερα προϋποθέσεις γι’ αποδεκτή λύση του Κυπριακού. Υπό τις σημερινές συνθήκες, δεν έχει επομένως κανένα λόγο η Κύπρος να επισπεύδει για δήθεν «λύση», με βάση ένα νέο σχέδιο Ανάν, που θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για υφαρπαγή από την Άγκυρα και του φυσικού αερίου της Κύπρου. Απόλυτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Freepen