Είναι άσχημο να ξυπνάς πρωί πρωί και να γυρίζει το στομάχι σου ανάποδα, με το άκουσμα των ειδήσεων και τις δηλώσεις των διεθνών αρχιμαφιόζων

Τι θα σας κάνουν, ρε;

του Κώστα Γιαννιώτη

Είναι άσχημο να ξυπνάς πρωί πρωί και να γυρίζει το στομάχι σου ανάποδα, με το άκουσμα των ειδήσεων και τις δηλώσεις των διεθνών αρχιμαφιόζων, αυτών που διαφεντεύουν τις τύχες αυτού του τόπου και τις τύχες των παιδιών μου.

Είναι εκείνες οι ώρες που ξεχνάς -ή αφήνεσαι στην πολυτέλεια να ξεχνάς- τον καθωσπρεπισμό και το κοινωνικό status συμπεριφοράς. Νιώθεις να ασφυκτιάς, νιώθεις την ανάγκη περισσότερου αέρα για να αναπνεύσεις. Νιώθεις μανταλωμένος μέσα στα ‘’μη’’ και τα ‘’πρέπει’’, την ώρα που θέλεις να τα βάλεις με θεούς και θνητούς, παραβλέποντας τις προτροπές φίλων και συναγωνιστών που σου λένε….. ‘’μη θυμώνεις, μωρέ’’, ‘’μη βρίζεις’’.

Ως εδώ, φίλοι αναγνώστες μου. Ως εδώ αδέρφια! Αρκετά με την ευγένεια και το κυριλέ ύφος της...
γραφής. Τα πάντα έχουν τα όριά τους. Όταν με προκαλούν, με απειλούν και με βρίζουν, με κυριλέ, ύφος τα ρεμάλια του διεθνούς jet set της μαφίας των δανειστών, όταν την ευγενική παράθεση της άποψής την εκτιμούν ως αδυναμία, ε τότε…… είναι ώρα να τους απαντήσεις στη γλώσσα που καταλαβαίνουν.

Οι κώδικες επικοινωνίας, πολλές φορές, επιβάλλονται από την ίδια τη ζωή, από την ίδια την πραγματικότητα.

Άδραξα, λοιπόν, το μολύβι και γράφω, απολαμβάνοντας την πολυτέλεια της ελευθερίας της έκφρασης, που έκανα δώρο στον εαυτό μου. Για να αναπνεύσω χωρίς μάσκες οξυγόνου καθωσπρεπισμού.

Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Σήμερα έληξε η προθεσμία καταβολής της δόσης στο ΔΝΤ και η κυβέρνηση αποφάσισε να μην την καταβάλει, αλλά να κάνει ενοποίηση των δόσεων, με συνολική καταβολή τους στο τέλος του μήνα.
Το ΔΝΤ το απεδέχθη (λες και μπορούσε να κάνει και τίποτε άλλο), αλλά η Ε.Ε. άρχισε να μιλάει με πλάγιες απειλές και να μυξοκλαίει για δήθεν κακά μαντάτα και κακά σημάδια προς τις αγορές.
Την ίδια ώρα ο Σόιμπλε δηλώνει, σε συνέντευξή του, σχετικά με την πιθανότητα διευθέτησης του χρέους, ότι….. δεν μπορεί να γίνεται κανένας λόγος για διευθέτηση ή ελάφρυνση του χρέους για χώρα σαν την Ελλάδα. «Μόνο για φτωχότερες χώρες, όπως π.χ. το Νεπάλ, θα μπορούσε να εξεταστεί η πιθανότητα(sic) ελάφρυνσης του χρέους»

Τι λες, ρε καθίκι, μισάνθρωπε ναζιστή!!
Δηλαδή πρέπει να ‘’ελπίζω’’ να γίνω…. Νεπάλ, για να μπορώ να συζητήσω μαζί σου το αυτονόητο;
Να παρακαλάω να γίνει και κανένας σεισμός του μεγέθους Νεπάλ, μήπως και αξιωθώ της κατανόησης και της ελεήμονος στάσης σου;

Άκου, Ούνε ! Το χρέος που μου φόρτωσες και μου φορτώνεις αβέρτα, το έχω ξεπληρώσει τρεις και τέσσερις φορές, αλλά αυτό παραμένει ακέριο και συνεχώς αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς !! Και συ μου διαμηνύεις ότι δεν μπορείς να αντέξεις ούτε την παραμικρή μείωση ; Γιατί ; Θα φτωχύνεις; Θα λείψουν από τα παιδιά σου ή προσπαθείς να με προφυλάξεις από το ατόπημα του ….μπαταχτσή (όπως δασκάλεψες τα παιδιά σου τους Σαμαροβενιζελοθοδωράκηδες να με αποκαλούν);

Εγώ, σ` αυτόν εδώ τον τόπο, έμαθα αλλιώς από τη μάνα μου. Έμαθα να αποπληρώνω τα χρέη μου στους τίμιους ανθρώπους, που στις δύσκολες στιγμές μου μού ‘’στάθηκαν’’.
Το μόνο χρέος που αναγνωρίζω και το ξεπληρώνω δεκάρικο δεκάρικο ή εικοσάρι εικοσάρι ευρώ, είναι δυο τενεκέδες λάδι που χρωστώ στον άνεργο εξάδερφό μου με τετραμελή οικογένεια, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν τα απαίτησε ποτέ.

Θα νιώσω ανέντιμος και μπαταχτσής αν δεν αποπληρώσω αυτόν τον άνθρωπο που μετρά τις μπουκιές της οικογένειάς του.
Έτσι ζούμε και πορευόμαστε εμείς εδώ!
Εσένα όμως, ρε μαφιόζε, που έγινες και κριτής μου, γιατί να συνεχίσω να σε πληρώνω; Μια ζωή σε πλήρωνα κι ο λογαριασμό όλο και φούσκωνε! Γιατί να συνεχίσω; Για να έχω την έξωθεν καλή μαρτυρία του κάθε δωσίλογου Μπάμπη, Σταύρου, Όλγας, και τόσων άλλων; Θα πεινάσουν οι τραπεζίτες της Ε.Ε. και τα παιδιά τους ή θα λιγοστέψουν τα φουά γκρα, τα πατέ σας και τα χαβιάρια σας, την ώρα που εγώ πεινάω; Θα αποκαλέσεις μπαταχτσή τον εξαθλιωμένο άνεργο και τον απελπισμένο συνταξιούχο που έκανε – εξ αιτίας σου - τραπέζι του τους σκουπιδοτενεκέδες ; Τι λες, ρε αλήτη !

Όμως δε φταις εσύ. Άλλοι σου δίνουν το δικαίωμα. Αυτό που με κάνει να αγριεύω, αυτό που βγάζει από μέσα μου πρωτόγονα ένστικτα, είναι η στάση αυτών, εδώ στον τόπο μου, που υποτίθεται ότι με εκπροσωπούν.
Ρε……. εκπρόσωποί μου, κυβερνώντες(;), έχετε έστω μια στάλα αξιοπρέπεια;
Ρε, έχετε κοχόνες (ως αρχίδια καταγράφονται στην ελληνική γλώσσα);
Ρε, φοράτε παντελόνια ή το γυρίσατε στο μοδάτο, με τον κώλο έξω;
Πόσο θα σκύψετε ακόμα, στο όνομα των διαπραγματεύσεων και του….. ευρωπαϊκού σας ονείρου, που καθημερινά αποδεικνύεται επικίνδυνη ονειροβασία;

Πως μπορεί να δέχεστε να σας μιλούν αφ` υψηλού κουνώντας σας το δάχτυλο, οι κάθε λογής αλητοναζιστές, τύπου Σόιμπλε, και να σας προτείνουν να γίνουμε Νεπάλ ; Τι περιμένετε απ` αυτούς;
Μέχρι ποιον πάτο να σκάψω για να βρώ την περηφάνια και την αξιοπρέπειά σας;
Πώς μπορεί να καταπίνετε τέτοια συμπεριφορά; Από πού αντλείτε τη δυνατότητα, την αξιοσύνη να κοιτάτε στα μάτια τους συγγενείς, τους φίλους, τους γείτονες, τους συμπολίτες και τους συμπατριώτες σας;

Ποια αξιώματα και ποιες καρέκλες μπορεί να αξίζουν τόσα, ώστε να σας υποχρεώνουν να σκύβετε το κεφάλι μπροστά στο βλέμμα των παιδιών σας; Ή ο μιθριδατισμός στον ξεπεσμό σάς έχει στερήσει ακόμα κι αυτή την ενστικτώδη συνειδησιακή αντίδραση;

Γιατί δε σηκώνετε την πουτάνα τη σπονδυλική στήλη, απαντώντας στα διεθνή αποβράσματα να πάρουν το ευρώ τους και τους λακέδες τους και να πάνε να γαμηθούν;

Οι διεθνείς συνθήκες και αποφάσεις διεθνών οργανισμών -με πρώτες αυτές του ίδιου του ΟΗΕ- σας δείχνουν το δρόμο και είναι παραστάτες στην απόφαση για ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ και ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ με ταυτόχρονη ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.
Τι θα σας κάνουν, ρε ; Τι φοβάστε, ωρέ ζωντόβολα; Τι συμβαίνει με την αφεντιά σας;
Τι να πρωτοσκεφτώ για λογαριασμό σας; Τι υποθέσεις να κάνω;
Σας κρατούν από κάτι και σας εκβιάζουν ;
Κάνετε τη…. μπάζα σας κι ότι θέλει ας γίνει ;
Αγαπάτε τόσο πολύ την καρέκλα, που είστε πρόσφοροι για κάθε κατήφορο, στο όνομα του έρωτα αυτού;
Φοβάστε κάτι άλλο για την πάρτι σας, κάποια ‘’λογάκια’’ που ίσως σας ‘’ψιθύρισαν’’ πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαβουλεύσεων με τους μαφιόζους που τους αποκαλείτε…. εταίρους;
Ή δεν είναι σχήμα λόγου και σας δένει πραγματική εταιρική σχέση;

Καλοπροαίρετα να δεχτώ μόνο το τρίτο. Ότι, δηλαδή, η αγάπη για την καρέκλα σάς ωθεί να κάνετε λάστιχο τη συνείδηση και την αξιοπρέπειά σας. Αν αυτός και μόνο είναι ο λόγος, θα σας πληροφορήσω ότι τραβάτε λάθος δρόμο για το σκοπό σας. Σύντομα θα τη χάσετε. Σύντομα θα αποτελείτε…. αριστερή παρένθεση και, ίσως,…… και κυνηγημένη !
Αν όμως αποφασίσετε να τραβήξετε τον άλλο δρόμο, της αξιοπρέπειας και της περηφάνιας, τότε αυτός ο λαός θα κρατήσει στους ώμους του αυτή τη ρημάδα την καρέκλα, να κάθεστε για δεκαετίες ολόκληρες.

Θυμηθείτε με και διαλέξτε !!

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/2015/06/blog-post_48.html