Κι όμως υπάρχουν και Γερμανοί που μας υποστηρίζουν

του Γιώργου Δελαστίκ

Απίστευτο ακούγεται, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό: Υπάρχουν και Γερμανοί διανοούμενοι που υπερασπίζονται την Ελλάδα! Δεν την υπερασπίζονται κρυφά, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, αρθρογραφούν κιόλας υπέρ της χώρας μας - και μάλιστα στην εφημερίδα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατικής πνευματικής ελίτ, την εβδομαδιαία «Die Zeit», η οποία συνήθως χύνει χολή εναντίον της πατρίδας μας. Άνοιξε η καρδιά μας μόλις διαβάσαμε το ολοσέλιδο άρθρο του Τόμας Ασχόιερ. «Τη σκότωσε το ευρώ (!)» ήταν ο τίτλος του άρθρου του, που αναφερόταν αποκλειστικά στην Ελλάδα, κάνοντας πολύ βαθύτερες σκέψεις από αυτές του Σόιμπλε. «Η Ελλάδα δείχνει στην Ευρώπη ότι δεν πρόκειται μόνο για χρήματα, αλλά επίσης για εθνική κυριαρχία», τόνιζε ο υπότιτλος.

Ο αρθρογράφος έρχεται κατευθείαν στην ουσία του θέματος: «Πρόκειται για σύγκρουση ανάμεσα στην εθνική δημοκρατία και την εξουσία επιβολής των Βρυξελλών», γράφει χωρίς περιστροφές και αναλύει: «Η εν μεγάλη σπουδή εφαρμοσθείσα ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσης τραυματίζει βαθιά...
τη σάρκα της εθνικής κυριαρχίας. Υπεράνω όλων το τρικέφαλο αστέρι της, η διαβόητη τρόικα του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ. Ό,τι επιβάλλει από μεταρρυθμίσεις έχει την ισχύ νόμου και εξαιτίας αυτού μισήθηκε η τρόικα. Εμφανίστηκε ως κυρίαρχος επί του κυριάρχου, όμοια με εμφύτευμα Βρυξελλών στο εθνικό Κοινοβούλιο».

Ο Τόμας Ασχόιερ δεν μασάει τα λόγια του. ««Η τρόικα μεταχειρίζεται την Αθήνα λες και είναι υποκατάστημα των Βρυξελλών» κατά τον τέως αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Γκίντερ Φερχόιγκεν. «Μετρητά έναντι μεταρρυθμίσεων» - αυτή η εκβιαστική πολιτική «απέτυχε»», γράφει ο Γερμανός αρθρογράφος, χρησιμοποιώντας τις διαπιστώσεις του Γερμανού τέως επιτρόπου της Κομισιόν, Γκίντερ Φερχόιγκεν. «Η τρόικα επιθυμεί και άλλα θύματα...

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν παλεύει ολόκληρα βράδια με το σχέδιο εξυγίανσης του Σόιμπλε. Λιτότητα μέσα στην ύφεση; «Κανένας δεν πιστεύει αυτή την τρέλα στους διεθνείς οργανισμούς». Και κατά την άποψη του Γιόζεφ Στίγκλιτς, επίσης νομπελίστα οικονομολόγου, το φάρμακο της λιτότητας σχεδόν σκότωσε τον Έλληνα ασθενή», γράφει ο αρθρογράφος. Συνεχίζει παρουσιάζοντας τις απόψεις ενός άλλου Γερμανού διανοουμένου, του κοινωνιολόγου Βόλφγκανγκ Στρέεκ, ο οποίος εκτιμά ότι «η Ευρώπη αναδομείται από νεοφιλελεύθερους αυταρχικούς στρατηγούς, ώστε το κέντρο των Βρυξελλών να μπορεί να κυβερνά ανενόχλητο από τα πάνω.

Σταδιακά μεταλλάσσονται οι λαοί εκλογέων σε λαούς της αγοράς και τα εθνικά κράτη σε γραφεία εισπράξεων εξ ονόματος μιας παγκόσμιας ολιγαρχίας επενδυτών... Η Ευρωπαϊκή Ένωση προχωράει στον μεταδημοκρατικό δρόμο, γίνεται αυταρχική και απεχθάνεται τα Κοινοβούλια».

Ο Τόμας Ασχόιερ υπογραμμίζει στο άρθρο του ότι «με λίγη σαρκαστική φαντασία θα μπορούσε κανείς να περιγράψει ότι μελλοντικά οι Βρυξέλλες θα αφήνουν να γίνονται εκλογές μόνο όταν το επιτρέπει η οικονομική κατάσταση στις προβληματικές χώρες. Στις εκλογές αυτές θα πρέπει οι υποψήφιοι να δίνουν προεκλογικές υποσχέσεις μόνο τέτοιες που να μην αντιτίθενται στη διάθεση των δανειστών. Εννοείται ότι οι υποψήφιοι πρέπει να απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών»!

Ο αρθρογράφος κάνει λόγο για «διαστρέβλωση του κοινοβουλευτισμού μέσω της υποχρεωτικής εναρμόνισής του με τις αγορές» πριν καταλήξει στα πολύ σημαντικά συμπεράσματά του, αφού αναφέρεται και σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Γράφει λοιπόν: «Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, η επιτυχία του Podemos, ίσως ακόμη και η εκλογή του συντηρητικού Πολωνού προέδρου δείχνουν ότι ο τεχνοκρατικός δρόμος (σ.σ.: για την οικοδόμηση της ΕΕ) δεν έχει κανένα μέλλον.

Μια Ευρώπη χωρισμένη σε πλούσια και φτωχή, Βορρά και Νότο, ένας νεοφιλελεύθερος μεγάλος χώρος με ευρέα δικαιώματα παρέμβασης για το κέντρο των Βρυξελλών, όλα αυτά οδηγούν τους εκλογείς πίσω στο εθνικό οχυρό», υπογραμμίζει με ιδιαίτερη έμφαση. Όπως δήλωσε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας απευθυνόμενος στο ισπανικό ακροατήριο: «Εμείς θέλουμε μια κυρίαρχη κυβέρνηση και όχι μια αποικιακή κυβέρνηση υπό την Ανγκελα Μέρκελ»! Στα μάτια των Ελλήνων, των Ισπανών και των υπόλοιπων Ευρωπαίων που υποφέρουν «η Γερμανία είναι η κινητήριος δύναμη μια πολιτικής λιτότητας που προφυλάσσει τις μεγάλες τράπεζες από την καταστροφή και αφήνει τα ανθρωπάκια να λιμοκτονούν», τονίζει ο Γερμανός αρθρογράφος.

από το «Έθνος»