Λίγο Ακόμα...

Η ηγερία των φανοποιών από την Κρήτη διαψεύστηκε ως κίβδηλη Κασσάνδρα, αλλά η δικαιοσύνη, κατώτερη των περιστάσεων, δεν τολμά να επέμβει κι έτσι η κινδυνολογία μπορεί να συνεχίζεται αμείωτη. Σύσσωμες οι δυνάμεις της διαπλοκής έχουν φάει τα λυσσιακά τους, προβλέποντας είτε εθνική καταστροφή είτε ταπείνωση. Και βιάζονται. Βιάζονται να κλείσει η συμφωνία. Διότι αν δεν κλείσει άρον-άρον η συμφωνία υπό τους εκβιαστικούς και παράλογους όρους του δόκτορος Σόιμπλε και της ιδεοληπτικής παρέας τους, θα αποδειχθεί περίτρανα η ανικανότητά τους και ο ενδοτισμός τους που βούλιαξαν την Ελλάδα ακόμα βαθύτερα στο βούρκο στον οποίο την έσερναν χρόνια τώρα, οι άθλιοι, εναλλασσόμενοι στην εξουσία.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι δημοσιογράφοι διαπιστώνουν ότι δεν κρύβεται η νευρικότητα για την πορεία των εξελίξεων, ενώ ο Πρόεδρος της Κομισιόν, δεν δίστασε να ομολογήσει ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Τόκιο, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός τον ρωτούσε διεξοδικά για το ελληνικό ζήτημα, υπογραμμίζοντας ότι οι επενδύσεις της χώρας του στην Ευρώπη εξαρτώνται από την εμπιστοσύνη στο ευρώ.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η αβεβαιότητα γύρω από το ελληνικό ζήτημα θέτει σε αμφιβολία σχεδιασμούς που συνδέονται με οικονομικά συμφέροντα πολλαπλάσιας αξίας από το ελληνικό χρέος.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τώρα είναι η ώρα για το μεγάλο «όχι» στις νεοφιλελεύθερες εμμονές που έχουν κυλήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς μας μέσα στην απελπισία και την οδύνη.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα έφερε έτσι η τύχη, ώστε να ενδέχεται, από αυτή η μικρή γωνιά της Ευρώπης να δοθεί για άλλη μια φορά ένα παράδειγμα αντίστασης κατά των δυνάμεων του σκότους…

Είναι μεγάλο το βάρος στις πλάτες της ελληνικής κυβέρνησης και παρά τις απογοητεύσεις μας από την απειρία της, τις παλινωδίες της και την αδυναμία της να παράξει έργο στο εσωτερικό, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι αντιστέκεται στις παράλογες απαιτήσεις των επικυρίαρχων που όλα αυτά τα χρόνια θεωρούσαν την Ελλάδα προτεκτοράτο τους.

Γράφω αυτό το σημείωμα με το μυαλό μου σ’ όλους αυτούς που είναι εξίσου απογοητευμένοι μ’ εμένα, επειδή διαπιστώνουν κι αυτοί, όπως κι εγώ, την αδυναμία της κυβέρνησης να βρει τον βηματισμό της∙ σ’ όλους αυτούς που είναι εξίσου εκνευρισμένοι μ’ εμένα, επειδή βλέπουν κι αυτοί, όπως κι εγώ, τους υπουργούς να ξημεροβραδιάζονται στα πλατό των μέσων του μαζικού μας εμπαιγμού, αντί να βρίσκονται στα υπουργεία τους και να δουλεύουν για την παραγωγική ανάταξη∙ σ’ όλους αυτούς που είναι εξίσου θυμωμένοι με εμένα γιατί συνειδητοποιούν κι αυτοί, όπως κι εγώ, την ανοχή σε γνωστά και μη εξαιρετέα πρόσωπα παντός καιρού, που συσπειρώνονται γύρω από τη νεοπαγή εξουσία για να επανδρώνουν πάλι τον κρατικό μηχανισμό, σαν να μην άλλαξε τίποτα σε τούτον τον τόπο πριν από λίγους μήνες.

Όμως, ας σφίξουμε για λίγο ακόμα τα δόντια, γιατί έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα, δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική λύση∙ άλλη από την επιστροφή, με σκυμμένα τα κεφάλια, στη χυδαιότητα των αθλίων που μας οδήγησαν στη σημερινή μας κατάντια -και των όψιμων ποταμίσιων παραφυάδων τους.

Ας σφίξουμε τα δόντια –λίγος μόνο καιρός απομένει για να φανεί αν θα βγούμε από αυτόν τον τρομακτικό μονόδρομο του χαμού ή αν το οπλισμένο περίστροφο σημαδεύει πάλι τις πλάτες μας...

Η σύνθεση είναι από την OKTANA

my-pillow-book.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html