Η αριστερή ανακατανομή της φτώχειας

Γελοιογραφία του Χρήστου Παπανίκου.που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αναγγελία του Αγρινίου.

Χρήστος Παπανίκος / Αναγγελία

Ποτέ και πουθενά στη μέχρι σήμερα γνωστή ιστορία της ανθρωπότητας η Αριστερά δεν έκανε ανακατανομή του πλούτου. Το μόνο που έκανε, με ιδιαίτερη επιτυχία μάλιστα, ήταν η ανακατανομή της φτώχειας.
Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι είναι οι αριστεροί που αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση μιας χώρας είναι άσχετοι, αμόρφωτοι, ανίκανοι ή βλάκες. Απεναντίας, συνήθως (με εξαίρεση του σημερινούς έλληνες βαλκάνιους νεοκομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ), είναι άνθρωποι ευρυμαθείς, κοσμοπολίτες, πολύγλωσσοι με ιδιαίτερες οργανωτικές ικανότητες.

Η Αριστερά έχει εν σπέρματι μέσα στην αφετηριακή της ιδεολογία την εξισωτική αντίληψη της κοινωνίας. Μια εξίσωση των πάντων προς τα κάτω, μέσα σε συνθήκες φτώχειας και ανέχειας, έτσι ώστε το πανίσχυρος μηχανισμός του κόμματος - κράτους να μπορεί να ελέγχει όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας, ακόμη και όταν δεν έχει επαρκείς κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Στόχος της Αριστεράς είναι η «απλοποίηση» του συστήματος κοινωνικής διαστρωμάτωσης με τη δημιουργία δύο βασικών τάξεων: της ελίτ των εξουσιαστών και της τεράστιας εξαθλιωμένης μάζας των εξουσιαζομένων.

Το παράδειγμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων στην ΕΣΣΔ αλλά και στη μεταπολεμική Ευρώπης παραμένει ζωντανό, επίκαιρο και προς αποφυγή στις μέρες μας.

Η σημερινή συγκυβέρνηση των δύο άκρων, εμπνεόμενη από τον λατινοαμερικανικό «σοσιαλιστικό» εξισωτισμό, έχει θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο φτωχοποίησης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Το γεγονός ότι η χώρα ανήκει, ακόμη, στο δυτικό στρατόπεδο και συμμετέχει σε θεσμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, είναι τα μόνο αναχώματα που σταματούν τις ορέξεις πολλών μέσα στην κυβέρνηση για δημιουργία μιας κοινωνίας δύο βασικών τάξεων.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει ασφυκτικό έλεγχο στην κοινωνική ζωή μέσω της φοροεπιδρομής που εξαπολύει, υποχρεώνοντας τους πολίτες να περιορίσουν τη ζωή τους, προκειμένου να βρεθούν οι πόροι για τη συντήρηση του υδροκέφαλου, αναποτελεσματικού, κανιβαλιστικού πελατειακού κράτους, το οποίο αποτελεί και το μοναδικό στήριγμα του καθεστώτος.

Οι καθημερινές διαρροές για επιβολή νέων φόρων στους πολίτες, από τη φορολόγηση των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στο δακτύλιο της πρωτεύουσας μέχρι το νέο χαράτσι στους ελεύθερους επαγγελματίες, δεν αποσκοπεί μόνο στη συγκέντρωση πόρων, αλλά και στην εξουθένωση των πολιτών προκειμένου να μην προβάλουν αντίσταση στον περιορισμό και άλλων ελευθεριών που κυοφορούνται στο παρασκήνιο της συγκυβέρνησης των δύο άκρων.

πηγή