Δραματικά Κατώτεροι των Περιστάσεων!

Σηκώθηκε κουρνιαχτός από τις δηλώσεις της καρακαηδόνας που είναι επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κι έγινε πάλι πρώτη είδηση, μια πρόσφατη έκθεση που επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά ευθαρσώς την ομολογία της αποτυχίας του ελληνικού προγράμματος «διάσωσης» -κι όλοι όσοι παρακολουθούμε αυτό το παρανοϊκό παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας και στην καμπούρα της δύστυχης Ελλάδας, όλα αυτά τα χρόνια, πραγματικά απορούμε για τον ξαφνικό θόρυβο.

Αναρωτιόμαστε, προς τι όλη αυτή η φασαρία, αφού αυτά τα πράγματα είναι γνωστά εδώ και μια πενταετία. Ήταν Οκτώβριος του 2012, όταν δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά, από το ίδιο το Ταμείο, η ομολογία ότι η λιτότητα δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα κι ότι το φάρμακο της λεγόμενης εσωτερικής υποτίμησης, είναι και αναποτελεσματικό αλλά και θανατηφόρο για τον «ασθενή».

Παράλληλα, τον τελευταίο καιρό, πυκνώνουν και τα δημοσιεύματα που τεκμηριώνουν ότι το ελληνικό πρόγραμμα «διάσωσης» ήταν μια πρόχειρα στημένη απάτη κατά πάντων, προκειμένου να σωθούν οι πιστώτριες τράπεζες, πρωτίστως οι γερμανικές και οι γαλλικές, από την έκθεσή τους στην ανομολόγητα χρεοκοπημένη Ελλάδα.

Για πολλοστή φορά, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια, το ΔΝΤ παραδέχεται τα λάθη του, αλλά για εμάς εδώ στην Ψωροκώσταινα, πέρα βρέχει και θα το συζητάμε το θέμα μέχρι αύριο, άντε μεθαύριο, ώσπου να βρεθεί κάτι άλλο, περισσότερο ή λιγότερο πιπεράτο, για να μας τραβήξει την προσοχή.

Επειδή κάποτε, ανοήτως ασφαλώς, και πνιγμένοι στις αυταπάτες μας, πιαστήκαμε από τα μαλλιά μας, περιμένοντας άλλα και λέγοντας ότι ικανή και αναγκαία συνθήκη, ήταν να απαλλαγούμε από τους αθλίους!

Ήρθαν όμως ετούτοι εδώ και αποδείχτηκαν ακόμα αθλιότεροι, αφού στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτούς δεν τους κρατούσε κανείς από πουθενά, όπως συνέβαινε με τους προηγούμενους που είχαν τις φωλιές τους αρκούντως λερωμένες από τις βρομιές δεκαετιών. Αθλιότεροι, δεδομένου ότι επιδόθηκαν σε κωμικούς λεονταρισμούς καθ’ όλο το πρώτο εξάμηνο του 2015 και στη συνέχεια μας φόρτωσαν με ακόμα πιο ασήκωτα βάρη, ακόμα περισσότερη δυστυχία, ακόμα φρικτοτερα άλγη.

Παρά τις αυταπάτες μας, δεν περιμέναμε, βέβαια, ούτε να σχίσουν τα ειδεχθή μνημόνια ούτε να τα καταργήσουν με έναν νόμο κι ένα άρθρο, όπως έλεγαν με στόμφο, αερολογώντας, οι ρωποπερπερήθρες.

Αυτό που περιμέναμε ήταν να θέσουν στα διεθνή φόρα το ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας, απόρροια των αποτυχημένων προγραμμάτων «διάσωσης», που έχουν δημιουργήσει στην Ελλάδα στρατιές ανέργων, εκατόμβες αυτοχείρων και διαλυμένες προνοιακές δομές.

Αυτό που περιμέναμε ήταν να εκμεταλλευθούν το διεθνές κύμα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε με το αλησμόνητο “this is a coup”, του περασμένου καλοκαιριού.

Φρούδες ελπίδες για άλλη μια φορά από ένα πολιτικό σύστημα τόσο κατώτερο των δραματικών περιστάσεων.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, οι ανεκδιήγητοι που μας κυβερνούν, απομένουν να εκλιπαρούν τον σύγχρονο δόκτορα Γιόζεφ Μένγκελε για το «χαριστικό» κούρεμα ενός χρέους, που αφενός παραμένει ύποπτο γιατί παρά τις ψευδείς εξαγγελίες δεν έχει ελεγχθεί, παρόλο που αυτό αποτελεί… μνημονιακή υποχρέωση κι αφετέρου παράνομο, επειδή είναι αδύνατον να αποπληρωθεί χωρίς να σταματήσει να σκορπίζεται αυτός ο όλεθρος και χωρίς να συνεχίζεται η εκθεμελίωση της ελληνικής κοινωνίας.

πηγή