Το τέλος μιας ακόμη αυταπάτης με τις αλλαγές στα εργασιακά

του Αλέξανδρου Ζέρβα

Δεν ξέρω πόσοι πέσανε πραγματικά από τα σύννεφα μετά τη διάρρηξη από τον ΣΕΒ του υποτιθέμενου κοινωνικού μετώπου μεταξύ της κυβέρνησης και των κοινωνικών εταίρων ενόψει των επικείμενων μνημονιακών αλλαγών στο πεδίο των εργασιακών, όμως η εν λόγω εξέλιξη είναι απολύτως δηλωτική για το τι πρόκειται να επακολουθήσει.

Στην πραγματικότητα δεν περίμενε κανείς το πρόσφατο επίσημο δελτίο του Συνδέσμου για να αντιληφθεί ποιες μεταρρυθμίσεις αποτελούν, κατά την οπτική των βιομηχάνων, «συστατικό στοιχείο του συνολικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος».

Ποιος θεωρούσε άλλωστε σοβαρά πως αυτοί δε θα καλοδέχονταν την προοπτική απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων; Πολλώ δε μάλλον, πόσο μεγάλη αυταπάτη θα μπορούσε να διακατέχει κάποιον για να θεωρεί ότι ο ΣΕΒ θα δεχόταν να απεμπολήσει το «δικαίωμα», που του δόθηκε από τα προηγούμενα μνημόνια, για ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων;

Η «καλή» Κομισιόν, το «κακό» ΔΝΤ κι η κοινή γραμμή τους

Το πρόβλημα λοιπόν για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, που αναμένεται από Σεπτέμβρη....
να βρεθεί με την «ωρολογιακή βόμβα» των εργασιακών ανά χείρας, είναι πως θα έρθει σύντομα για μια ακόμη φορά ενώπιος ενωπίω με τη σκληρή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που φαίνεται κομματάκι δύσκολο να την ξορκίσει, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα. Βλέπετε, δεν είναι μόνο το «κακό» ΔΝΤ, το οποίο πάλι ζητάει «να χυθεί αίμα». Από κοντά σιγοντάρει και η «καλή» Κομισιόν, η οποία έχει στείλει σαφή μηνύματα σχετικά προς την ελληνική πλευρά. Πρώτα ήρθε η Ευρωπαία επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Μαριάν Τάισεν, η οποία σε πρόσφατη συνέντευξή της στο ΑΠΕ μίλησε για «δύσκολες αλλά απαραίτητες μεταρρυθμίσεων, όπως η απελευθέρωση των συλλογικών απολύσεων κι η αλλαγή της νομοθεσίας για τις απεργίες, ώστε να επιστρέψει η ανάπτυξη και να τονωθούν οι επενδύσεις». Κάτι ανάλογο ανέλαβε να υπενθυμίσει, λίγες μέρες αργότερα κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας, με πιο κομψό τρόπο ο Πιερ Μοσκοβισί.

Από την άλλη, το ΔΝΤ φαίνεται να βολεύεται απόλυτα με το ρόλο του «κακού», όπως αυτός του έχει αποδοθεί από διάφορους εντός συνόρων. Φροντίζει δε να κάνει κάθε φορά όλο και μεγαλύτερη επίδειξη κυνισμού σε ό,τι αφορά στα καταστροφικά αποτελέσματα των μνημονιακών προγραμμάτων που, από κοινού με τους υπόλοιπους δανειστές, επέβαλε στη χώρα μας. Όπως για παράδειγμα στην Έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης, η οποία δημοσιεύτηκε χθες, όπου ναι μεν το Ταμείο για μια ακόμη φορά παραδέχεται «σοβαρές αστοχίες στο ελληνικό πρόγραμμα», αλλά δε χάνει την ευκαιρία να απαιτήσει την εκ νέου μείωση του κατώτατου μισθού αλλά και την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Είναι βλέπετε που «το μόνο που θέλουν οι δανειστές είναι να πάρουν πίσω τα λεφτά τους».

Κάπως έτσι η κυβέρνηση έχει, για πολλοστή φορά, ξεμείνει εν πολλοίς από (εντός κι εκτός Ελλάδας) «συμμάχους». Εύλογα θα μπορούσε να εκτιμήσει κάποιος ότι πιθανότατα προετοιμάζει τον επόμενο συμβιβασμό της, όσο κι αν διαρρηγνύει τα ιμάτιά του περί του αντιθέτου ο Γιώργος Καρούγκαλος. Μόνο που κι η ίδια ξέρει πως ο εν λόγω επικείμενος συμβιβασμός βρίσκει την κοινωνία κυριολεκτικά στα όριά της. Κι όσο κι αν το ΔΝΤ (κι όλες οι μέχρι σήμερα μνημονιακές κυβερνήσεις) μνημονεύει ως επιτυχία την «παραμονή της χώρα στο Ευρώ», φαντάζει ολοένα και πιο πιθανό, μπροστά στο ενδεχόμενο ολοσχερούς ερημοποίησης του εργασιακού τοπίου (στο όνομα του Ευρώ), η επίκληση επίτευξης του παραπάνω στόχου να μην είναι πια τόσο πειστική. Μένει λοιπόν να αποδειχτούν οι πραγματικές αντοχές του κυβερνητικού συνασπισμού, τώρα που μοιάζουν να έχουν τελειώσει πια ακόμη κι οι τελευταίες αυταπάτες..

από το «tvxs.gr»