Η Δικαιοσύνη γονάτισε και βλέπει το ρέκβιέμ της

Η στρεβλή αντίληψη της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας για τα όρια και την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας κοντεύει να χαρακτηριστεί διαχρονική. Κυβερνήσεις έρχονται και φεύγουν, πολιτικές εξαγγέλλονται και υποσχέσεις αθετούνται, αλλά ένα μένει σταθερό· η απέχθεια του πολιτικού συστήματος για όποιον αποπειραθεί να το ελέγξει, βασιζόμενος στους νόμους του κράτους.

Είτε (κέντρο)αριστερός, είτε (κέντρο)δεξιός, ακραίος κομμουνιστικός ή ακραίος εθνικιστικός είναι ο σχηματισμός στη νομή της εξουσίας, ένας από τους πρώτους στόχους είναι ο έλεγχος της Δικαιοσύνης. Οι τρόποι ποικίλλουν. Κάποτε αρκούσε ο διορισμός, άνευ εξετάσεων, των δικαστών και εισαγγελέων για να νομίζει το κάθε πολιτικό ανθρωπάριο, ότι έχει το δικαίωμα να σηκώνει το ακουστικό και να αξιώνει υπακοή σε διαταγές. Μετέπειτα, η διαπλοκή μεταξύ δικαστικών λειτουργών και πολιτικών μεγεθύνθηκε και τα αποτελέσματα βύθισαν στη διαφθορά όλη σχεδόν την κοινωνική δραστηριότητα.

Αναλόγως του χρώματος του σχηματισμού που εξουσίαζε την τριτοκοσμική σε επίπεδο θεσμών Ελλάδα, ρύθμιζε και την δικαιοδοσία της η ηγεσία της δικαστικής εξουσίας της χώρας. Διώκονταν δημοσιογράφοι, εκδότες και στελέχη του ενός κόμματος σήμερα, όταν αύριο θα ερχόταν η σειρά της εκδικήσεως και οι τελευταίοι θα έπαιρναν το αίμα τους πίσω. Όργανα στον πόλεμο εξουσίας και οι δικαστικοί λειτουργοί, πολλάκις με τη συναίνεσή τους και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου που γράφουν και στα δικαστικά έγγραφα.

Η πάροδος των ετών στην τριτοκοσμική, θεσμικά, μεταπολίτευση αντί να αφαιρέσει τις πελατειακές οξειδώσεις από το μέταλλο της Δικαιοσύνης, απλώς τους άλλαζε βαφή. Τα ίδια και χειρότερα γίνονταν κάθε φορά, με τρανταχτά παραδείγματα την εισαγγελέα Γιαταγάνα και τον εισαγγελέα Κρίθυμο, αλλά και πιο πρόσφατα με τον εισαγγελέα Κολιούση.

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα ή μάλλον στο χθες. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών Ισίδωρος Ντογιάκος κηρύχθηκε έκπτωτος από τη θέση του και του επιβλήθηκε ποινή στερήσεως μισθού για 40 μέρες από το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο, εξαιτίας της προσβολής του προσώπου της προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου. Στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό είχε τιμωρηθεί με την ποινή της επιπλήξεως. Εν τω μεταξύ ο νόμος τροποποιήθηκε μη δίδοντας το δικαίωμα σε καταδικασθέντα με ποινή ανώτερη της επιπλήξεως να θέσει υποψηφιότητα για θέση προϊσταμένου. Η διάταξη ήταν φωτογραφική και η πολιτική εξουσία με την απαράδεκτη συγκατάνευση της ηγεσίας του Αρείου Πάγου διέπραξε μια θεσμική εξόντωση. Ο ενοχλητικός για το νυν σύστημα εξουσίας ετέθη στο περιθώριο αποτελώντας εν ταυτώ και παράδειγμα για όποιον έτερο διανοηθεί να ορθώσει το ανάστημά του, επιθυμώντας να αποδώσει Δικαιοσύνη. Χαρακτηριστική της θεσμικής απαξίωσης είναι η μία και μόνη υποψηφιότητα και για τη θέση του προϊσταμένου του Εφετείου Αθηνών και για τη θέση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών.

Ένιοι θα ευαρεστηθούν, διότι ο απερχόμενος Ντογιάκος είχε βλάψει τα συμφέροντά τους ή πιστεύουν ότι ήταν όργανο άλλων πολιτικών αποχρώσεων, ενώ άλλοι θα δυσαρεστηθούν, διότι εκτιμούσαν το θάρρος του και την υψηλού επιπέδου νομική του κατάρτιση.

Όλοι οι παραπάνω σφάλλουν, διότι η μεγάλη εικόνα που απαιτεί την προσοχή μας είναι η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και όχι οι προσωπικές εύνοιες ή έχθρες με τα πρόσωπα που την υπηρετούν. Όσο αδιαφορούμε για το σήμερα των θεσμών το αύριό τους θα μας εκδικείται.

Αριστείδης ο…μάταιος