Κυπριακό - Το αντίδοτο, η στρατηγική και η κρίση των ηγετών μας

Άριστος Μιχαηλίδης

Η μεγάλη εικόνα είναι βέβαια το ναυάγιο και η απογοήτευση που προκαλεί ξανά το νέο αδιέξοδο. Σπεύδουν φυσικά οι πολιτικοί ταγοί να προλάβουν εξηγώντας ότι δεν είναι το τέλος κι ότι η προσπάθεια θα συνεχιστεί. «Το αντίδοτο είναι ο πολλαπλασιασμός των προσπαθειών που πρέπει να καταβληθούν», δήλωνε ο Άντρος Κυπριανού. «Αυτό που χρειάζεται είναι ψυχραιμία από όλους μας», διότι «είναι στη φύση αυτών των εθνικών ζητημάτων και οι κρίσεις και τα προβλήματα», δήλωνε ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Πρέπει, όμως, να έχει κανείς την κρίση και την αντίληψη να βλέπει και τα μικρά κομμάτια του παζλ, που συμπληρώνουν τη μεγάλη εικόνα για να μπορεί να βγάζει συμπεράσματα και να ασκεί την ανάλογη πολιτική. Αλλιώς το αντίδοτο, όσο και αν πολλαπλασιάζονται κάθε φορά οι προσπάθειες, δεν θα έχει αποτέλεσμα. Ή, θα έχει το ίδιο απογοητευτικό αποτέλεσμα, όπως ακριβώς συμβαίνει για δεκαετίες. Για παράδειγμα, όσα συνέβησαν στο πρώτο και στο δεύτερο Μοντ Πελεράν, αποκαλύπτουν πάρα πολλά από όσα επιτηδείως οι ηγέτες μας θέλουν να αποκρύβουν για να μην αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν αλήθειες και για να συνεχίσουν να πολιτεύονται με ψευδαισθήσεις και σενάρια της φαντασίας τους, που η άλλη πλευρά δεν συμμερίζεται καθόλου, αντίθετα τα αξιοποιεί για να εξυπηρετήσει άλλους στόχους από τους υποτιθέμενους κοινούς στόχους της λύσης -επανένωσης.

Το τελευταίο, κραυγαλέο γεγονός, που μπορεί να μην έχει σχέση με την ουσία του ναυαγίου, είναι όμως παραστατικότατο της ειλικρίνειας των συνομιλητών μας, των προθέσεων και των πραγματικών τους στόχων, είναι η αναγγελία του ναυαγίου που έγινε πριν καν τελειώσουν οι συνομιλίες με μήνυμα στο τουΐτερ από την «προεδρία» των κατεχομένων. Έγραψε: Οι συνομιλίες ολοκληρώθηκαν χωρίς αποτέλεσμα «λόγω του ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν εγκατέλειψε τη μαξιμαλιστική συμπεριφορά της και δεν είχε λογική προσέγγιση». Αργότερα, τα ίδια έλεγε και ο εκπρόσωπος του Μουσταφά Ακιντζί, Μπαρίς Μπουρτζιού, στους Τ/κ δημοσιογράφους, όταν μιλούσε για μαξιμαλιστικά αιτήματα της ε/κ πλευράς. Η βιασύνη να επιρρίψουν την ευθύνη στην ε/κ πλευρά δεν εμποδίστηκε ούτε από το γεγονός ότι βρίσκονταν στο ίδιο ξενοδοχείο με τον Νίκο Αναστασιάδη και την ομάδα του επί οκτώ τόσες μέρες, έτρωγαν μαζί, χαλάρωναν μαζί, κάποιοι έπαιζαν και τάβλι κάποτε, έπιναν ουίσκι και κρασί, έλεγαν ανέκδοτα. Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η συνάφεια θα είχε κάποια επίδραση στην πολιτική. Άλλη μια ουτοπία. Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι αυτά δεν έχουν καμιά σημασία όταν ασκείται μια πολιτική και εφαρμόζεται σχέδιο με συγκεκριμένους στόχους, που θέτει η Τουρκία. Ούτε για λόγους ευγένειας δεν μπορούσαν να περιμένουν να απομακρυνθούν από το ξενοδοχείο για να αρχίσουν να κατηγορούν τους συνομιλητές και μελλοντικούς δήθεν εταίρους τους.

Τα μηνύματα της τουρκικής πλευράς, μαζί και του κ. Ακιντζί, ήταν σαφή σε όλη τη διάρκεια της εντατικοποίησης. Τόσο από δηλώσεις, όσο και από ενέργειες. Στο Μοντ Πελεράν αλλά και πριν από αυτό. Ουδέποτε είχαν σκοπό να συζητήσουν πραγματικά το εδαφικό ή να ολοκληρώσουν τη διαπραγμάτευση όλων των εκκρεμούντων ζητημάτων πριν από μια διεθνή, πολυμερή ή πενταμερή διάσκεψη. Το ναυάγιο και η επίρριψη ευθυνών στον Νίκο Αναστασιάδη ή μια θηλιά στο λαιμό των Ελληνοκυπρίων τύπου Μπούργκενστοκ, ήταν ο μόνος δρόμος που ακολουθούσαν. Όσοι το λέγαμε προειδοποιώντας, γίναμε ξανά οι «κακοί» που δεν θέλουν λύση. Και οι «καλοί» έλεγαν ένα σωρό παραμύθια, που τώρα οφείλουν να πάρουν πίσω αν είναι έντιμοι, αλλά δεν θα το κάνουν. Και γι΄ αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Εξάλλου, προειδοποιούσαν από το πρωί οι ηγέτες μας στα ραδιόφωνα, να μην αρχίσουν κάποιοι να φωνάζουν, λόγω του ναυαγίου, ότι πρέπει να αλλάξουμε γραμμή και στρατηγική και στόχο… Η κρίση τους, τους ξεγέλασε ακόμα μια φορά, αλλά δεν θα το παραδεχθούν. Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, την ίδια στρατηγική, ας μην το συζητήσουμε καν. Διότι υπάρχει πρόοδος. Κι ας μην αντιληφθούμε μέχρι που θα είναι αργά ότι είναι πρόοδος μόνο στα μέτρα της Άγκυρας.

Φιλελεύθερος