Πρόσφυγες, μετανάστες, λαθρομετανάστες; Μάλλον πληθυσμοί ομήρων

του Γιώργου Βαζάκα*

Για το διαβόητο μέγιστο πρόβλημα, το ονομαζόμενο: «το προσφυγικό, μεταναστευτικό, λαθρομεταναστευτικό», τι στην ευχή απ΄ όλα αυτά, θα επιχειρήσουμε να μιλήσουμε.

Όταν πέρσι έφθασε στην Κατερίνη, όπου και ζούμε, έφθασε η πληροφορία ότι θα δημιουργηθεί κέντρο ανοιχτής φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών, να τι έγραφε προκήρυξη της Ν.Ε. Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ, από την οποία τμήματά της, εκθέτουμε επιλεκτικά:

«Ν.Ε. Πιερίας ΣΥΡΙΖΑ
Είμαστε όλοι πρόσφυγες,
Είμαστε όλοι πάνω απ’ όλα άνθρωποι

Με αφορμή τα δημοσιεύματα ορισμένων ηλεκτρονικών μέσων της Πιερίας, που -σε συνέχεια των δηλώσεων του υπουργού Επικρατείας σε πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικό κανάλι- βλέπουν αρνητικά το ενδεχόμενο δημιουργίας κέντρου ανοιχτής φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στον τόπο μας έχουμε να δηλώσουμε τα εξής.
Θα περίμενε κανείς πως τέτοιου είδους αντιμετώπιση του προσφυγικού - μεταναστευτικού προβλήματος (ειδικά τις τραγικές αυτές μέρες αυτές που το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε τάφο παιδιών, ανδρών και γυναικών) θα προσέκρουε στην αποδεδειγμένη Ανθρωπιά της τοπικής μας κοινωνίας και, κυρίως, στο ανεπτυγμένο αίσθημα κατανόησης αυτού του φαινομένου (της προσφυγιάς και της μετανάστευσης) που σε όχι και τόσο μακρινά χρόνια, γέννησε στην κυριολεξία και μεγάλωσε την ίδια μας την πόλη, την Κατερίνη.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσουν και να δηλητηριάσουν την τοπική κοινωνία ρατσιστικά κηρύγματα μίσους και ακραίες αντιδράσεις, που εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια των πολιτών.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δίνουν μια μεγάλη μάχη στην Ευρώπη για την επίλυση του προσφυγικού ζητήματος, είναι ανεπίτρεπτο αυτό το ζήτημα να γίνεται «παιχνιδάκι» στα χέρια ξενοφοβικών κύκλων στο νομό μας και να αμαυρώνεται έτσι η εικόνα των ανθρώπων του τόπου μας». (Οι υπογραμμίσεις δικές μας, για επισήμανση, κατά τη γνώμη μας, των ουσιαστικών θέσεων της προκήρυξης).

Όλες οι υπογραμμισμένες λέξεις με το περιεχόμενό τους έχουν την αξία τους και τη βαρύτητά τους, αλλά νομίζουμε δεν αρκούν, για να μιλήσουμε για το λεγόμενο «προσφυγικό». Αυτό είναι μάλλον...
πολύ πιο περίπλοκο. Το φωνάζαμε από πέρσι που γράφτηκε η προαναγραφείσα προκήρυξη, όπως κι άλλες ανάλογου περιεχομένου, το φωνάζουμε και τώρα ότι εκτός από την ανθρωπιά στον δύσμοιρο ξεριζωμένο μέσα στην πληθυσμιακή εισροή, είναι οπωσδήποτε απαραίτητο να ερευνούμε σχολαστικά ποιοι είναι πίσω απ’ αυτή την «προσφυγική» εισροή, εκτός από τον πόλεμο.

Καταρχήν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που φθάνουν πρωτίστως στα ελληνικά νησιά έρχονται από την Τουρκία. Νομίζουμε το πρώτο πράγμα που έπρεπε να είχε γίνει, είναι να είχε αντιμετωπισθεί άμεσα το πρόβλημα Τουρκία. Η χώρα αυτή χρησιμοποιεί αυτές τις πληθυσμιακές ροές κατά το δοκούν και σύμφωνα με τα συμφέροντά της, με όρους δουλεμπορίου. Βάζει σε λειτουργία βιομηχανία ολόκληρη για το πέρασμα «των προσφύγων» στα ελληνικά νησιά.

Για αυτή την κατάσταση δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε. Δε μιλάμε από την Ε.Ε. Απ’ αυτή δεν περιμένουμε τίποτε. Μιλάμε για την Ελλάδα. Η Ελλάδα δυστυχώς έχει τεθεί υπό κατοχή με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, οπότε δεν παίρνει η ίδια αποφάσεις, με αποτέλεσμα να έχουμε βρεθεί στην κατάσταση, αυτή τη στιγμή να δεχόμαστε εισβολή. Και είναι εισβολή όχι των ανθρώπων - «προσφύγων» που περνούν στα νησιά, αλλά αυτών που τους καθοδηγούν και τους φέρνουν εδώ. Γι’ αυτό νομίζουμε ότι ο σωστότερος νομικοπολιτικός όρος που πρέπει να χρησιμοποιείται γι’ αυτόν τον κόσμο, είναι ότι είναι όμηροι κι όχι «λαθρομετανάστες» κ.λ.π. Όμηροι παγκόσμιων κυκλωμάτων, με ποικίλους στόχους δουλική εργασία, εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, ειδικές οικονομικές ζώνες και μακροπρόθεσμα τη διάλυση κρατών.

Φαντασθείτε, αν συμβαίνει μια ροή πενήντα ανθρώπων την ημέρα, τότε ποιο νησί, ποιο κράτος μπορεί να αντέξει. Μπορούσε να γίνει καταγγελία της Τουρκίας, εκεί που αρμόζει και προβλέπει το Διεθνές δίκαιο. Στο Δ.Ο.Ν (Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας), για τον τρόπο που η Τουρκία αφήνει να περνούν αυτοί οι άνθρωποι -«πρόσφυγες» τα στενά: (Παραβίαση των συνθηκών διάσωσης) και να πάρει μέτρα εναντίον της. Ο Δ.Ο.Ν. Θα μπορούσε να αξιολογήσει τα τουρκικά λιμάνια ως ανασφαλή, ώστε κανένα πλοίο να μη μπορεί να προσεγγίσει (να μην καλύπτεται απ΄ τις ασφαλιστικές εταιρείες).

Ακόμη η Τουρκία σχετικά με τη λειτουργία της ως προς το «προσφυγικό» μπορεί να πληγεί και οικονομικά. Το εμπόριό της περνάει από την ελληνική επικράτεια, δηλαδή οι νταλίκες των εμπορευμάτων της. Γιατί το ελληνικό κράτος της δίνει άδειες; Η Ελβετία διέκοψε τις άδειες, μόλις αντιλήφθηκε ότι οι νταλίκες μετέφεραν και μετανάστες. Κι έτσι έλυσε το πρόβλημα.

Για όλο αυτό τον κόσμο που περνά πρωτίστως στα νησιά οφείλει η πολιτεία να εφαρμόζει τα διεθνώς νόμιμα: Αξίζει κάποιος προστασίας, είναι δηλ. όντως πρόσφυγας, του δίνει τα σχετικά χαρτιά, τον νομιμοποιεί και πάει , όπου θέλει. Όμως εδώ, μια που δεν τον ταυτοποιεί και δεν του δίδει τα σχετικά χαρτιά, μπορεί η Γερμανία, τα Σκόπια, η Ολλανδία ή ο οποιοσδήποτε να κλείνει τα σύνορα, ενώ, αν είχε τα νόμιμα χαρτιά, κανείς δε θα μπορούσε να τον εμποδίσει.

Αλλά δυστυχώς έχουμε μια κυβέρνηση που δε θέλει, ενώ μπορεί, γιατί είναι «γιουσουφάκι» και δωσιλογική. Για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι να πάρει τα 500 εκατομμύρια -που χάθηκαν- της Ε.Ε. προορισμένα για την υποδοχή όλων αυτών των ανθρώπων. Βέβαια οι δικαιούχοι δήμοι αυτών των χρημάτων λένε, ότι δεν έφθασε ούτε ευρώ. Πάντως δείχνεται ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να παίρνουν μίζα για την κλεπταποδοχή αυτών «προσφύγων». Δυστυχώς γι’ αυτό πρόκειται, καθαρά για δουλεμπόριο. Γιατί όταν ως κράτος εγκλωβίζεις αυτόν τον κόσμο εδώ, δεν είσαι παρά κλεπταποδόχος σε «traffiking» ανθρώπων. Κι όχι μόνο, γιατί δεν παίρνονται μέτρα με βάση τη Συνθήκη της Γενεύης του 1951 και το Πρωτόκολλο της Ν. Υόρκης.

Γιατί δε μπαίνουμε στη λογική των διεθνών συμβάσεων που τονίζουν πως, όταν το προσφυγικό είναι τεράστιο και δεν μπορεί να το σηκώσει μια χώρα, τότε οι χώρες το μοιράζονται σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, που σημαίνει πρώτα και κύρια οι πρώτες χώρες που υποδέχονται «πρόσφυγες» από μια περιοχή πολέμου, είναι αυτές που εμπλέκονται στον πόλεμο. Δηλαδή δεν μπορεί να μου βομβαρδίζει τη Συρία οι ΗΠΑ, η Ρωσία , η Γαλλία, και δεν ξέρω κι εγώ όποια άλλη χώρα και να υποδέχονται τους «πρόσφυγες» οι Έλληνες. Και βεβαίως να υποδεχτούμε, αλλά ανάλογα με τις δυνατότητές μας. Οι πρώτοι που πρέπει να υποδεχτούν πρόσφυγες είναι οι Αμερικάνοι. Αυτό πάλι του Ομπάμα, εμείς δε θέλουμε πρόσφυγες, είναι ακατανόητο. Δηλαδή ισοπεδώνουμε μια χώρα κι εμείς δε θέλουμε πρόσφυγες; Ή ο Ρέντζι ισοπέδωσε τη Λιβύη και να μη θέλει Λίβυους πρόσφυγες;

Θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί η συμπεριφορά της Τουρκίας στο «προσφυγικό» με βάση το Διεθνές δίκαιο κι όχι με συμφωνίες τύπου: (Τουσκ - Γιούνκερ - Ερντογάν, που τα απόνερά τους τα δέχεται η Ελλάδα.

Και τέλος στο «προσφυγικό» να σταματήσει να λειτουργεί το παρακράτος. Αυτή τη στιγμή τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά σ’ ένα παρακράτος. Παρακράτος η Frontex με δική της δύναμη ασφαλείας και ένα παρακράτος διαχείρισης που είναι οι περιβόητες ΜΚΟ, που αυτοαναγορεύτηκαν με το ευάκουστο όνομα «αλληλέγγυοι». Κανείς δεν ξέρει, από πού έρχονται αυτές, πώς δουλεύουν, τι είναι ακριβώς αυτοί που τις απαρτίζουν, πώς χρηματοδοτούνται. Κι αν φέρουμε στο νου μας ότι ΜΚΟ συνέβαλαν στην ανατροπή του Μιλόσεβιτς, έκαναν την πορτοκαλί επανάσταση στην Ουκρανία, προκάλεσαν ανατροπή στη Γεωργία κλπ, μας πιάνει σύγκρυο. Μήπως ο Πούτιν που με νόμο κήρυξε τις ΜΚΟ ανεπιθύμητες στη χώρα του, κάτι ξέρει; Αυτό το παρακράτος επέβαλε καθεστώς γκρίζας ζώνης στα κατοικημένα νησιά μας. Εξελισσόμεθα, η γκριζοποίηση προχωρά προοδευτικά από τις βραχονησίδες στα κατοικημένα νησιά!...

Χωρίς να είμαστε διπλωμάτες, ούτε νομικοί οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι δυστυχώς και πάλι με πρώτο θύμα την πατρίδα μας, με βάση «το προσφυγικό» έχει στηθεί αριστοτεχνικά από τη νέα Τάξη πραγμάτων ένα σχέδιο υπερεθνικής πολιορκίας ολόκληρης τουλάχιστον αρχικά της Ευρώπης.

Η κομπίνα είναι καλά στημένη κι από καιρό. Οι στυλοβάτες της: Η συνθήκη Σένγκεν, τα Δουβλίνα 1-3, η συμφωνία πέρσι Τουρκίας - Ε.Ε. και τελευταία το Σεπτέμβρη του 2016 η σύνοδος της Μπρατισλάβα. Όλες αυτές παράνομες σε σχέση με το Διεθνές δίκαιο, υπογραφείσες από τις ελληνικές κυβερνήσεις προηγούνται του Διεθνούς δικαίου και συμβάλλουν να γίνεται η χώρα μας με την «προσφυγική εισβολή» αποθήκη ανθρωπίνων ψυχών. Σύντομα αναφέρω ότι η Σένγκεν παραβιάζει το Διεθνές δίκαιο, που καθορίζει τη μετακίνηση πληθυσμών από χώρα σε χώρα. Σήμερα βέβαια η Ε.Ε. με την έξαρση του «προσφυγικού», στην πράξη την κατέστησε ανενεργή. Ο καθένας κλείνει τα σύνορά του, με το έτσι γουστάρω κλπ.

Για τα Δουβλίνα θα αναφέρω μόνο ότι το Δουβλίνο 2, υπογράφηκε επί κυβέρνησης Σημίτη προβλέποντας ότι η Ελλάδα θα είναι χώρα υποδοχής «μεταναστών» στην Ε.Ε. Τα Hot spots, που λειτουργούν εδώ κι ένα χρόνο αποτελούν εφαρμογή της σημιτικής υπογραφής. Το Δουβλίνο 3 που υπέγραψε η χώρα μας, προβλέπει ότι απ’ αυτά τα Hot Spots η Γερμανία θα παίρνει ανθρώπους που χρειάζεται για τις δουλειές της, θα τους κρατά τόσο, ώστε να μη αποκτούν εργασιακά δικαιώματα και θα τους επιστρέφει πάλι στην Ελλάδα. Τέλος στην Μπρατισλάβα ο κ. Τσίπρας δεν κατόρθωσε να κατοχυρωθεί, ό,τι συμφωνήθηκε στη συμφωνία του Σεπτέμβρη του 2015 ανάμεσα σε Τουρκία και Ε.Ε. δηλ. η επανεγκατάσταση όσων «προσφύγων - μεταναστών» είχαν συμφωνήσει οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες να προχωρήσει. Τι να πει κανείς η Ελλάς ανοιχτή και ευπρόσδεκτη για όλα!...

Για μας η διαχείριση του «μεταναστευτικού» μπορούσε να γίνει επιτυχώς βασισμένοι στο διεθνές δίκαιο, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τη Συνθήκη της Γενεύης του 1951 και τα σχετικά πρωτόκολλα και κυρίως το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης. Προαναφέραμε για κομπίνα, στη συνέχεια φαίνεται αυτό καθαρά: Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει το Πρωτόκολλο της Νέα Υόρκης, που προβλέπει την αναγνώριση προσφύγων εκτός Ευρώπης. Η συνθήκη της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες αφορά αυτούς που προέρχονται από ευρωπαϊκές χώρες. Υπήρξαν και κατάλληλα πρωτόκολλα που αφορούν στην αναγνώριση προσφύγων και από την Ασία και την Αφρική. Αυτά τα πρωτόκολλα η Τουρκία δεν τα έχει υπογράψει, οπότε δεν έχει καμία ανάγκη να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που έρχονται και συνωστίζονται σ’ αυτή.

Βεβαίως δεν έρχονται μόνοι τους -αυτό πρέπει να το πούμε- μιλάμε για ένα δίκτυο δουλεμπόρων, που παρουσιάζει τρομαχτική έξαρση. Στη σύνοδο του ΟΗΕ υπήρξαν βαρυσήμαντες αναφορές για το trafficing «μεταναστών», με την Τουρκία να είναι κέντρο συγκέντρωσης αυτών των ανθρώπων. Πεδίο προνομιακό τα ασυνόδευτα παιδιά. Δεκάδες χιλιάδες πέφτουν στα χέρια των δουλεμπόρων, που μέσω Τουρκίας τα προωθούν προς την Ευρώπη. Η βιομηχανία παιδοφιλίας στη Γερμανία και αλλού στην Ε.Ε. ποτέ δεν ανθούσε, όσο σήμερα. Ενώ οι ανάγκες για ανθρώπινα όργανα έχουν πια ισοφαριστεί από την τεράστια προσφορά ασυνόδευτων παιδιών.

Από την Τουρκία η βιομηχανία λαθρεμπορίας τούς μεταφέρει στην Ελλάδα ως πρώτη χώρα, για το αν θα πρέπει τους αναγνωρισθεί η ιδιότητα του πρόσφυγα. Αυτό όμως δε γίνεται, διότι υπάρχει η συμφωνία του Δουβλίνου και η Συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία, που βεβαίως υπερτερεί έναντι της διεθνούς σύμβασης της Γενεύης του 1951. Είναι αξιοσημείωτο ότι στην πρόσφατη παρουσία του κ. Τσίπρα στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, στις ομιλίες που έκανε εκεί, ενώ αναφέρθηκε κατά κόρο στο διεθνές δίκαιο και στην τήρησή του, δεν έκανε καμιά αναφορά στη συνθήκη της Γενεύης του 1951, που βέβαια δεν εφαρμόζεται από την Ε.Ε. και την Ελλάδα και ούτε φυσικά κι από την Τουρκία αλλά και ούτε τα οικεία πρωτόκολλα στα οποία συμμετέχουν οι χώρες πάλι για την αναγνώριση των «προσφύγων».

Εάν ακολουθούσαμε την περιγραφείσα τακτική, δηλ. τα διεθνώς νόμιμα με απλά λόγια, η υπόθεση με το προσφυγικό θα ήταν σχετικά εύκολη: Έφτιαχνες χώρους υποδοχής κι όχι «στρατόπεδα κράτησης» γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που έρχονται και μπορούσαν να έρθουν με νόμιμο τρόπο και όχι να θαλασσοπνίγονται ή να ’ναι αντικείμενο της λαθρεμπορίας. Στους χώρους υποδοχής τους ξεχωρίζεις. Το Διεθνές Δίκαιο προβλέπει τρεις κατηγορίες: 1) Τον πρόσφυγα (ο προερχόμενος από χώρο πολέμου ή πολιτικού κατατρεγμού, τυραννίας κλπ. Βέβαια δεν είναι πρόσφυγας ο οποιοσδήποτε προέρχεται από περιοχή πολέμου. Έτσι αν είναι εμπλεκόμενος σε πόλεμο, δηλ. ενεργά εμπλεκόμενος σε κάποια από τις παρατάξεις του πολέμου, δε θεωρείται πρόσφυγας, αλλά θεωρείται οιονεί κίνδυνος εθνικής ασφάλειας της χώρας, στην οποία καταφεύγει). 2)Τον μετανάστη (αυτός που έρχεται από οικονομικά κατεστραμμένες περιοχές) και 3)Τον έχοντα παραβατική συμπεριφορά ή συμμετέχοντα σε πολεμικές επιχειρήσεις

Στον πρόσφυγα επιδίδεται το γνωστό διαβατήριο «Nensen», με την έγκριση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, οπότε φεύγει, κανείς δεν μπορεί να του κλείσει τα σύνορα, μπορεί να πάει, όπου θέλει. Στο «προσφυγικό» λοιπόν η χώρα μας θα μπορούσε κάλλιστα σε συνεργασία με τον ΟΗΕ να δώσει ταξιδιωτικά έγγραφα σ’ όσους τα δικαιούνται κι αυτοί να πάνε, όπου θέλουν, να αναλάβει δηλαδή ο ΟΗΕ να τους πάει. Αυτό συνέβη, όπως για παράδειγμα με τη Μάλτα, όταν είχε το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Αφρική πριν δύο χρόνια. Αν βέβαια όσους νόμιμα απομάκρυνε με τη βοήθεια του ΟΗΕ η Μάλτα, τους παρέλαβε η Ιταλία και τους έκλεισε σ’ ένα νησάκι στη Λαμπεντούζα, αυτό είναι πρόβλημα της Ιταλίας κι όχι της Μάλτας.

Και βέβαια σχετικά με το θέμα μας, «το προσφυγικό» οφείλουμε να αναφέρουμε την ύπαρξη του ΝΑΤΟ από το Καλοκαίρι του ’16 και την εγκατάσταση Τούρκων στρατοχωροφυλάκων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Το γεγονός αυτό προβλήθηκε ως λύση του «μεταναστευτικού» και ως προστασία για την Ελλάδα. Δε νομίζουμε ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Μην ξεχνάμε ένα ανάλογο γεγονός: Το καλοκαίρι του ’15 και το Φθινόπωρο του ’15 η Ε.Ε. δημιούργησε μια τεράστια ναυτική δύναμη, για να αποτρέψει, υποτίθεται το δουλεμπόριο προσφύγων και μεταναστών από τη βόρεια Αφρική προς τις χώρες της Ε.Ε., κυρίως την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία. Και τι έγινε; Απολύτως τίποτα. Μετά από μεγάλα σκάνδαλα που συνδέονταν με τη βύθιση και έτσι τη μαζική δολοφονία ανθρώπων, που βρέθηκαν σε βάρκες καταμεσής της θάλασσας, διαλύθηκε αυτή η ναυτική δύναμη.

Τα αναφερθέντα καταδείχνουν ότι το «προσφυγικό» και ιδιαίτερα εκείνη η πτυχή του, το δουλεμπόριο δεν αντιμετωπίζεται με στρατό και ναυτικό. Το δουλεμπόριο δε βρίσκεται μες στη θάλασσα. Αυτό βρίσκεται μες στην καρδιά της Ευρώπης. Συνδέεται με τις Τράπεζες και τα κυκλώματα διακίνησης όπλων, ναρκωτικών και φυσικά ανθρώπων. Ή το εξαρθρώνεις αυτό μέσα στη χώρα σου σε συνεργασία με τις υπόλοιπες χώρες με την Interpol και τις αστυνομικές αρχές τους ή δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις, γιατί δεν αντιμετωπίζεται στη θάλασσα και μάλιστα με πολεμικά μέσα. Έτσι λοιπόν το ΝΑΤΟ δεν έχει κανένα ρόλο να παίξει εκτός από το να του παραχωρηθεί ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου. Το Ε.ΠΑ.Μ. από την αρχή φώναξε και φωνάζει ότι αυτό είναι κατάφωρη παραβίαση των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Και έγινε η παραχώρηση στο ΝΑΤΟ από τον κ. Καμένο με διπλωματική άδεια. Πού ακούστηκε αυτό για ένα τόσο σοβαρό θέμα, ενώ θα ’πρεπε να περάσει με νόμο απ’ τη Βουλή και με τη δέουσα πλειοψηφία.


Από πού κι ως πού και με ποιο δικαίωμα μια ψυχροπολεμική δύναμη, η οποία έχει αποδείξει ότι προκαλεί πολέμους ή εμπλέκεται σε πολεμικές περιπέτειες να πάρει τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου. Μετατρέπει έτσι και το ίδιο το Αιγαίο σε πεδίο αναμέτρησης μεγάλων δυνάμεων, γιατί ο στόχος του ΝΑΤΟ δεν είναι φυσικά οι «πρόσφυγες», είναι η Ρωσία. Και οι συμπτώσεις δεν μας διαψεύδουν. Όταν μετά το ξέσπασμα στον Καύκασο νέας εστίας πολέμου αναζωπυρώνοντας υποτίθεται την παλιά διαμάχη του Αζερμπαϊζάν με την Αρμενία, τι έκανε το ΝΑΤΟ; Επέκτεινε τη δραστηριότητά του στη Μαύρη θάλασσα. Αυτό και μόνο δείχνει, γιατί δόθηκε το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ.

Όσο για τους Τούρκους στρατοχωροφύλακες που εγκαταστάθηκαν στα νησιά μας με πρόφαση τους πρόσφυγες, αυτό κι αν δεν αποτελεί τη μέγιστη αθλιότητα. Αυτά τα πράγματα δεν τόλμησε ούτε η χούντα της επταετίας να τα κάνει και τα κάνει η «κυβερνησάρα» μας των αριστερών και πατριωτικών δυνάμεων των αντιμνημονίων» στην Ελλάδα. Και έγιναν όλα αυτά χωρίς νόμο από τη βουλή. Δεν υπήρξε νόμος, όπως απαιτεί το σύνταγμα με το άρθρο 27, παράγραφος 2. Αυθαίρετα εγκαθίστανται δυνάμεις στα νησιά και στο Αιγαίο κάνοντας, ό,τι γουστάρουν, χωρίς καν οι πολιτικές- στρατιωτικές αρχές κατά τόπους να ξέρουν ποιες είναι οι αρμοδιότητες τους, τι ακριβώς θέλουν να κάνουν εκεί με πρόφαση τους «πρόσφυγες». Βεβαίως οι Τούρκοι στρατοχωροφύλακες που πήγαν στα νησιά, με το μόνο που δεν ασχολούνται είναι οι «πρόσφυγες και οι μετανάστες», ασχολούνται με την ταυτοποίηση στρατιωτικών και πολιτικών στόχων, γιατί άραγε;

Απ’ τα όσα παραθέσαμε μέχρι τώρα φοβούμαστε τελικά ότι το «προσφυγικό - μεταναστευτικό», όπως τουλάχιστον προσεγγίζεται από την Ε.Ε. και την Τουρκία εξελίσσεται σε πρόβλημα ομηρίας. Οι άνθρωποι αυτοί, «πρόσφυγες», είναι όμηροι. Όμηροι διαφόρων δυνάμεων, όχι μόνο με τον τρόπο που τους μεταχειρίζεται η Ε.Ε., όχι μόνο με τον τρόπο που τους μεταχειρίζεται η Τουρκία, αλλά και αφανών δυνάμεων, οι οποίες έρχονται στην Ευρώπη χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα αυτό των «προσφύγων» και μας θυμίζουν καταστάσεις όπως εκείνες της Ρουάντα στη δεκαετία του ’90, όπως καταστάσεις της Σουδητίας (β. Βοημία και Μοραβία) στο μεσοπόλεμο, που οι «πρόσφυγες και οι μετανάστες χρησιμοποιήθηκαν, για να επεκταθεί ο πόλεμος σε ευρύτερες περιοχές. Κι αυτό μας ανησυχεί, γιατί κανένας δε συγκεντρώνει στοιχεία, κανένας δεν πιστοποιεί, ούτε ταυτοποιεί αυτές τις πληθυσμιακές εισβολές.

Πολύ φοβούμαστε ότι το «προσφυγικό» σήμερα είναι μια αναγκαστικού τύπου μετακίνηση πληθυσμών, που στην ουσία προοιωνίζεται μια υπερεθνική κατάσταση πολιορκίας για ολόκληρη την Ευρώπη, όπου τα frond line states, δηλ. τα κράτη πρώτης γραμμής θα αντιμετωπίζουν την εισβολή «προσφύγων – βαρβάρων», που οι προαναφερθείσες δυνάμεις οδηγούν μέσα στη Ε.Ε. Mε τις αναγκαστικού τύπου «μεταναστεύσεις», που ζούμε σήμερα «ο μετανάστης» είναι μια «πέτρα», την παίρνει ο ιμπεριαλισμός, ο τρόπος που έχει διαμορφωθεί η Νέα Τάξη πραγμάτων και στην πετάει, τότε εσύ δε λες καλώς την πέτρα, βεβαίως ούτε λες την ίδια ώρα ότι φταίει η πέτρα. Φταίει ο άλλος που τη ρίχνει και σκέφτεσαι τι μέτρα θα πρέπει να πάρουμε, για να προστατέψουμε τη χώρα από την πέτρα, έστω κι αν δε φταίει η πέτρα η «κακόμοιρη», δεν είχε δική της βούληση.

Εδώ είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκαθαρίσουμε. Στο σύγχρονο καπιταλισμό -ο τρόπος που αυτός γεννήθηκε από τις μεγάλες αγορές και το άνοιγμα των μεγάλων αγορών, δεν υπάρχει τίποτε το φυσικό, όλα είναι οργανωμένα, έτσι ώστε να γίνουν. Η παγκόσμια αγορά γεννήθηκε από τη μετακίνηση πληθυσμών όχι σα φυσική συνέπεια, αλλά ως οργανωμένη μετακίνηση. Πρώτη μεγάλη μετακίνηση των 55 εκατομμυρίων δούλων κυρίως προς τις φυτείες του Νέου Κόσμου, που οργανώθηκε από τη Μαύρη ήπειρο προς τα εκεί. Καθώς η αγορά άλλαζε, είχε μεταπτώσεις τιμών, η εξειδίκευση εργασίας προχωρούσε και η βιομηχανία έμπαινε στο προσκήνιο, ο δούλος μετατράπηκε σε μισθωτό δούλο και οι οργανωμένες μετακινήσεις πληθυσμών- «μετανάστευση» συνεχίστηκαν και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Γι’ αυτό λέμε fast emigration (εξαναγκασμένη, εκβιασμένη μετανάστευση). Γιατί είναι άλλο πράγμα η ελεύθερη επιλογή, το να επιλέξω ελεύθερα το να ταξιδεύσω αλλού, το να δουλέψω κάπου για τη συγκέντρωση εμπειριών μου ή να σπουδάσω κάπου ή για τη συμμετοχή μου στον πολιτισμό, είναι άλλο πράγμα, αυτό προϋποθέτει ελευθερία επιλογής κι ελευθερία επιλογής από το να έχω τη βάση μου, τη θέση μου, το ρόλο μου στη χώρα στην οποία ανήκω. Όμως είναι άλλο πράγμα αυτό κι άλλο πρόσφυγας και μετανάστης. Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά.

Και επειδή μιλάμε για «αριστερούληδες» που τα «παίρνουν» χοντρά από τις frond line organisations του Σόρος - δυσκολευόμαστε άραγε να συσχετίσουμε το σύνθημα: «No borders - no nations» σε πλακάτ που αναρτούν οι ΜΚΟ, καθώς αποβιβάζονται οι «πρόσφυγες» στα νησιά μας, αυτή τη διεθνιστικοφανή θέση που συνταυτίζεται με τους «διεθνιστές αριστερούληδες»; Θέλουμε να θυμίσουμε ότι η απάντηση του οργανωμένου εργατικού κινήματος, από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε στο ιστορικό προσκήνιο το ζήτημα της «μετανάστευσης» ήταν: Ελευθερία στις χώρες απ’ όπου προέρχονταν οι «μετανάστες» και όχι απλά ισότιμη μεταχείριση των μεταναστών. Όταν λοιπόν φέρνανε με καραβιές τους Ιρλανδούς εργάτες σε τρομερή εξαθλίωση σε σχέση με τον Εγγλέζο εργάτη στα 1820 - 1840, οι εργάτες φώναζαν: Ελευθερία στην Ιρλανδία. Όπως επίσης όταν το γερμανικό Ράιχ κατέβαζε καραβιές για το πρωσικό κράτος Πολωνούς εργάτες, για να δουλέψουν στα ορυχεία της Σιλεσίας, το αίτημα ήταν: Ελευθερία στην Πολωνία.

Εμβαθύναμε στην ιστορικότητα της «μετανάστευσης» και τώρα κλείνοντας θα αναφερθούμε στα τελευταία γεγονότα σχετικά με τους «πρόσφυγες» ένα χρόνο, αφότου εγκαταστάθηκαν στην πατρίδα μας. Αυτά μάλλον επιβεβαιώνουν πολύ δυσάρεστα τις εκτιμήσεις μας για το «προσφυγικό». Ούτε μήνας δεν πέρασε από τα μεγάλης έκτασης επεισόδια που ξέσπασαν στο hot spot της Μόρια της Λέσβου. Εκεί ξέσπασαν πυρκαγιές, οι αρχές εκκένωσαν τον καταυλισμό, εμπρησμοί αποτέφρωσαν 10 στρέμματα ελιές, Αφρικανοί συνεπλάκησαν με Σύριους την ώρα του φαγητού και οι συμπλοκές γενικεύτηκαν σ’ όλο το hot spot.

Ενθυμείστε στο ξεκίνημα του άρθρου μας τις ωραιότατες λεκτικές προθέσεις με το ξέσπασμα του «προσφυγικού», στην προκήρυξη της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, όπως: «δημιουργία κέντρων ανοιχτής φιλοξενίας, ανθρωπιά, αποφυγή ρατσιστικού δηλητήριου μίσους, μάχη πρωθυπουργού στην Ευρώπη για επίλυση του προσφυγικού ζητήματος;»

Τα γεγονότα της Μόρια δεν τις επιβεβαιώνουν, αντίθετα αποκαλύπτουν, τα όσα μακροσκελώς αναλύσαμε. Φοβούμαστε πως στη Μόρια κατέρρευσε σα χάρτινος πύργος το παραμύθι του ρατσισμού και αποτεφρώθηκε στις στάχτες της. Μαζί του κατέρρευσε και το κυβερνητικό παραμύθι περί «υπεύθυνης και ουμανιστικής μεταναστευτικής πολιτικής». Με τη στάση της η Ελληνική κυβέρνηση και ολόκληρο το κύκλωμα του δήθεν ανθρωπισμού, του κίβδηλου διεθνισμού και του αντιρατσισμού (Αλληλέγγυοι, ΜΚΟ, κλπ), της νεοταξίτικης δουλεμπορικής μπίζνας όχι μόνο δε στηρίζουν την προσφυγιά, αλλά υπονομεύουν με δόλιο τρόπο τα δικαιώματά της. Ή μήπως δεν είναι υπονόμευση των δικαιωμάτων των «προσφύγων», όταν με την πολιτική της η Ελληνική κυβέρνηση τους δέχεται εδώ, αφού εγκατέλειψαν με παράτυπο τρόπο την Τουρκία, χάνουν όμως έτσι την ιδιότητα του πρόσφυγα μαζί με όλα τα πολιτικά της ευεργετήματα και εγκλωβίζονται ως «λαθραίοι» πια στην Ελλάδα. Η Γερμανία -το βρώμικο σχέδιό της το απεκάλυψε το Ε.ΠΑ.Μ.- σκοπεύει να επαναπροωθήσει χιλιάδες τέτοιους «λαθραίους μετανάστες» στη χώρα μας και συγκεκριμένα στην Κρήτη. Δεν θα το μπορούσε, εάν, όπως προεξηγήσαμε, οι άνθρωποι δεν είχαν χάσει την ιδιότητα του πρόσφυγα και δεν «πατούσε» στην αντιπροσφυγική συνθήκη του Δουβλίνου 3.

Προσπαθήσαμε διεξοδικώς να δώσουμε τη πολύπλοκη εικόνα του διαβόητου «προσφυγικού - μεταναστευτικού». Όπως το αναλύσαμε, πλήττει όχι μόνο την πατρίδα μας. Εμείς όμως είμαστε στο μάτι του κυκλώνα. Δε θα διστάσουμε να πούμε ότι σε βάρος της χώρας μας συντελείται οργανωμένα ένα έγκλημα, ένας ισλαμικός εποικισμός σ’ ολόκληρη την επικράτεια. Και έχουμε μια κυβέρνηση εθνομηδενισμού και ανευθυνότητας, που εγκληματεί σε βάρος της πατρίδας μας, εγκληματεί σε βάρος της πραγματικής προσφυγιάς.

Θέλουμε όμως να προσθέσουμε και κάτι ακόμα. Οι μετακινήσεις πληθυσμών που περιγράφουμε επί των ημερών μας δεν είναι ένα συγκυριακό γεγονός, μ’ αυτές επιδιώκονται μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Στις σημερινές αναπτυγμένες κοινωνίες οι ιθύνοντες τις οδηγούν μέρα με τη μέρα σε μαρασμό. Όλες από λίγο ως πολύ έχουν δημογραφική κατάρρευση. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι φυσιολογικό, όπως μας το παρουσιάζουν. Είναι απόρροια της επιβολής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διακυβέρνησης και αυτού των ανοιχτών αγορών. Εξαιτίας αυτών σ’ όλες τις χώρες καταρρέει κοινωνικά η κοινωνική συνοχή και μαζί της καταρρέουν δημογραφικά όλες οι χώρες.

Όλον αυτόν τον ξεριζωμένο κόσμο - «πρόσφυγες», που παράγουν οι πόλεμοι των αναπτυγμένων κρατών στην Ασία και την Αφρική, θέλουν να τον φέρουν ως συμπλήρωμα στις κοινωνίες τους. Τον θέλουν όχι όμως να αφομοιωθεί στις τοπικές κοινωνίες τους, αλλά ως «γκετοποιημένη» πληθυσμιακή οντότητα, η οποία ελέγχεται κατασταλτικά από τα κράτη ή τους μοχλούς της υπερεθνικής διακυβέρνησης, έτσι ώστε να τους αξιοποιούν ως δουλική εργασία.

Η τελευταία έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, που αναφέρεται στις πληθυσμιακές ροές μας λέει πού πάνε αυτοί οι «ξεριζωμένοι άνθρωποι». Ένα ποσοστό του 30% μεταναστών (όχι προσφύγων) πάει στο «trafficking» (εμπόριο) ανθρωπίνων οργάνων, στη σεξοβιομηχανία και παιδοφιλία και το υπόλοιπο 70% δουλεύει στις βιομηχανίες ως δούλοι. Και αυτοί για να μη αποκτήσουν δικαιώματα, ή να μη τα διεκδικήσουν, τους θέλουν να εναλλάσσονται στην εργασία τους, όπως γίνεται εδώ σ’ εμάς σε ορισμένες επιχειρήσεις: Σε προσλαμβάνουν για έξι μήνες, σε απολύουν και στη συνέχεια προσλαμβάνουν άλλους κ.ο.κ. (βλ. Jumbo). Γι’ αυτό το σκοπό έστησαν το Δουβλίνο1,2,3. Δηλαδή οι χώρες Γερμανία και Γαλλία να μπορούν να στέλνουν πίσω στις χώρες εισόδου τους μετανάστες (με το Δουβλίνο 3 μπορούν και τους πρόσφυγες στην Ε.Ε.). Φυσικά βασική χώρα εισόδου είναι η Ελλάδα. Κι έτσι η χώρα μας γίνεται -έκφραση των υδραυλικών- δεξαμενή αναρρύθμισης και εγκλωβίζονται εδώ. Το γεγονός αυτό δημιουργεί παρενέργειες, όπως κατάλυση των εθνικών συνόρων και των εθνικών δικαίων. Και αυτός που κερδίζει σ’ αυτή την κατάσταση από διάφορες περίεργες συναλλαγές, μπορεί να κερδίζει «χοντρά…»

Να γιατί ο Σόρος επενδύει στο «μεταναστευτικό», τον ενδιαφέρει να καταλυθούν τα σύνορα -θυμηθείτε το: Όχι σύνορα, όχι έθνη των ΜΚΟ του- και άρα η εσωτερική δικαιοδοσία κάθε κράτους. Κι αν αυτή δεν υπάρχει, αυτός δεν μπορεί να λογοδοτήσει πουθενά. Επομένως αυτός και ο κάθε Σόρος μπορεί να κάνει κομπίνες, να παίξει με τα ακίνητα, να καταστρέψει τη χώρα, να τη διαλύσει, να κάνει ό,τι θέλει.

Σύνορα για μια χώρα σημαίνει ότι υπάρχει σ’ αυτή εθνικός νόμος, υπάρχει ένα όριο δικαιοδοσίας. Και γι’ αυτό πρέπει να φύγουμε από την Ε.Ε. κι επίσης να διώξουμε τα Δουβλίνα. Επί πλέον πρέπει να πάρουμε μέτρα ενάντια στο κράτος - δουλέμπορα, που λέγεται Τουρκία κι έτσι να σταματήσουν αυτές οι πληθυσμιακές ροές. Να μην επιτρέπουμε στους Τούρκους να χρησιμοποιούν αυτούς τους εξαθλιωμένους ανθρώπους ως όργανο της εξωτερικής τους πολιτικής. Πώς, μα το προαναφέραμε.

Και πάρα πολλοί Σύριοι απ’ αυτούς τους ξεριζωμένους θέλουν να φύγουν και να πάνε στη Γερμανία. Ο λόγος είναι ότι φρόντισαν λίγο πριν τον πόλεμο και στην αρχή του πολέμου και μετέφεραν τα χρήματά τους μέσω Τουρκίας στις γερμανικές τράπεζες. Και θυμόμαστε, οι «μπαγαπόντες» οι Ευρωπαίοι επέβαλαν κυρώσεις στη Συρία, ενώ είχαν προηγηθεί οι Αμερικάνοι και ξεκίνησε ο πόλεμος και σταμάτησαν οι διπλωματικές σχέσεις με τη Συρία, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζονται τα διαβατήρια από τις αρχές της Ε.Ε. Και στο φινάλε να μην μπορούν οι άνθρωποι να πάνε νόμιμα στη Γερμανία, για να πάρουν τα λεφτά τους και μένουν εδώ εγκλωβισμένοι. Αλλά δυστυχώς και η Ελλάδα σ’ αυτή την υπόθεση έβαλε το χεράκι της. Ο Βενιζέλος έκλεισε την πρεσβεία της Συρίας. Είχαμε κανένα πρόβλημα με τους Σύριους; Όχι βέβαια. Εμείς είμαστε ενάντια στη μετανάστευση;

Και οι εγκλωβισμένοι στα hot spots θέλουν να φύγουν απ’ την Ελλάδα. Στη Μόρια η αναταραχή είχε ένα μόνο αίτημα: «Αφήστε μας να φύγουμε». Το ίδιο ζητούνε και οι ντόπιοι: «Αφήστε τους να φύγουν» Κι εκεί παίζουν οι δύο μαφίες οι αντιφασίστες και οι φασίστες, οι δύο συμμορίες που προσπαθούν να διαχωρίσουν τον κόσμο. Κι ενώ οι ντόπιοι είναι με το ίδιο αίτημα, μ’ εκείνο των προσφύγων, έρχονται οι δυο συμμορίες εκεί να διχάσουν, να χυθεί αίμα κι έτσι να εγκατασταθούν στρατιωτικές δυνάμεις, η περίφημη στρατοφυλακή. Αυτός ο τόπος, ο τόπος μας υπέφερε από τη δική του μετανάστευση, όμως αυτό δε σημαίνει, ότι το σημερινό μετανάστη θα τον σκοτώσουμε. Και θα πούμε και τούτο, οι τελευταίοι που πρέπει να έχουμε ισλαμοφοβία είμαστε εμείς. Τετρακόσια χρόνια στον ισλαμικό ζυγό και δεν αλλοιωθήκαμε.

Κλείνοντας θέλουμε ύστερα από τα όσα διεξοδικώς αναφέραμε για το «προσφυγικό» να τονίσουμε, ότι μαζί με την αναγκαία αλληλεγγύη σε κάθε κατατρεγμένο -Έλληνα ή ξένο- που δεν αρκεί, θα πρέπει να «υψώσουμε τείχη» απέναντι σε αυτές τις καταστροφικές πολιτικές των ιμπεριαλιστών και με την οργανωμένη πάλη να ανατρέψουμε τις επιδιώξεις τους.

Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, ψύχραιμα και κατάματα την αλήθεια και ας παλέψουμε όλοι μαζί γι’ αυτό, που από καιρό πια φωνάζει το Ε.ΠΑ.Μ.: Τον απεγκλωβισμό της χώρας μας από τη Σένγκεν και τις συμφωνίες του Δουβλίνου, για να μπορέσουν έτσι κι αυτοί οι κατατρεγμένοι «πρόσφυγες», που στοιβάζονται κάτω από -ηθελημένα- άθλιες συνθήκες να απεγκλωβιστούν. Διότι -κι αυτοί κι εμείς- αξίζουμε κάτι πολύ περισσότερο από την «αλληλεγγύη» και τη φιλανθρωπία.

Τελικά, ας παλέψουμε για την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής στην Ελλάδα μας, απόρροια των ίδιων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων, που καταστρέφουν σήμερα τη Συρία και οπουδήποτε αλλού.

*Ο Γ. Βαζάκας είναι φιλόλογος και μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.