Η σκληρή στάση, εθνικά υπεύθυνη

Τα Σκόπια δεν απέχουν πολύ από το σημείο μηδέν. Οι διακοινοτικές ταραχές, ακολουθούμενες από γενικευμένες ένοπλες συγκρούσεις των σλαβοφώνων με τους Αλβανούς, και η πλήρης διάλυση της ήδη προβληματικής κρατικής οντότητας είναι πιθανά ενδεχόμενα. Η κατάσταση στο τεχνητό κρατίδιο δεν εκτονώνεται. Αντίθετα, με την πάροδο του χρόνου, οι διαφορές οξύνονται και αυτή η κατασκευή φαντάζει όλο και πιο εύθραυστη, παράταιρη και άσκοπη.

Η διάλυση αυτού του ετερόφωτου κρατιδίου θα αποτελέσει και μια σκληρή -σχεδόν ειρωνική, αλλά και απόλυτα πειστική- απάντηση της Ιστορίας στους ελληνόφωνους γραικύλους, οι οποίοι αξίωναν από την Ελλάδα να υποχωρήσει στο ζήτημα του ιερού ονόματος της Μακεδονίας.

Το επιχείρημα της παράταξης των ενδοτικών ήταν ότι δεκάδες χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και πως η Ελλάδα φαντάζει «γραφική» και «εκτός τόπου και χρόνου», όταν θέτει προσκόμματα στην ευρωπαϊκή πορεία του κρατιδίου, στη σταθεροποίηση της κατάστασης στο εσωτερικό του και την παγιοποίηση της ύπαρξής του.

Τα περίστροφα, τα εκρηκτικά, τα πολυβόλα και τα εκρηκτικά που διαθέτουν οι εθνικιστές Αλβανοί, οι ουτσεκάδες και λοιποί παράγοντες, που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα στην περιοχή (ένας από αυτούς, ο διεθνής κερδοσκόπος και αποσταθεροποιητής χωρών Τζορτζ Σόρος), πιθανότατα θα στείλουν τα έγγραφα της αναγνώρισης του κρατιδίου στην ανακύκλωση.

Η πατρίδα μας, ορθότατα, δεν έχει επιτρέψει να εισέλθουν τα Σκόπια με τη συνταγματική ονομασία τους στους διεθνείς οργανισμούς, όπου η Ελλάδα έχει δικαίωμα αρνησικυρίας. Πρώτα και κύρια επειδή έχουμε κάθε συμφέρον να διαφυλάσσουμε τα εθνικά συμφέροντά μας, τον πολιτισμό και την Ιστορία μας από απόπειρες σφετερισμού αρλεκίνων, που λειτουργούν ως ουραγοί του Σόρος, της Τουρκίας και λοιπών... συγγενών. Δεύτερον, η άρνησή μας να γίνουν δεκτοί οι Σκοπιανοί σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., αν δεν λυθεί πρώτα το ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου, έχει αποβεί σωτήρια και για τις ίδιες τις διεθνείς συμμαχίες, οι οποίες θα έπρεπε να μπουν σε τεράστιες περιπέτειες αν σ' ένα μέλος τους ξεσπούσε εσωτερικός πόλεμος.

Τελικά, η σκληρή γραμμή ήταν η σωστή.

Πηγή "Δημοκρατία"