Ισλάμ και Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί

ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Δρ Νικόλαος Λάος
Τι ακριβώς σημαίνει Σαρία;

Σαρία σημαίνει ένα νομικό σύστημα το οποίο χαρακτηρίζεται από ιερότητα, διότι θεμέλιο και πηγή του αναγνωρίζεται ότι είναι το θείον και ειδικότερα, σύμφωνα με την ισλαμική θεολογία, ο Αλλάχ (Θεός). Η ειδοποιός διαφορά της σαρία από το κοσμικό Δίκαιο είναι ότι η σαρία είναι θεμελιωμένη στη μεταφυσική και στην αποκάλυψη της βούλησης του Θεού στην ιστορία μέσω των προφητών και του Μεσσία.

Συμπληρωματικά, τίθεται το ερώτημα: υπάρχει μόνο μια σαρία για όλους τους ανθρώπους; Η απάντηση του Ισλάμ είναι όχι. Στο Κοράνιο και ειδικότερα στη σούρα Ash, αναφέρεται ότι ο Αλλάχ δημιούργησε μεν την ανθρωπότητα από το αρχικό ζεύγος των Πρωτοπλάστων, Αδάμ και Εύα, αλλά άφησε τους ανθρώπους να δημιουργήσουν διαφορετικές κοινότητες‐κουλτούρες, όπως λ.χ. ένας κήπος έχει διαφορετικά λουλούδια. Στη συνέχεια, αναφέρει το Κοράνιο, ο Αλλάχ έστειλε διαφορετική σαρία σε κάθε μια διαφορετική κοινότητα, δηλαδή διαφορετικό νόμο και τρόπο ζωής. Στη γλώσσα της σύγχρονης φιλοσοφικής ανθρωπολογίας, θα λέγαμε ότι το ιερό και η μεταφυσική εκφράστηκαν με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές ανθρωπολογικές κοινότητες. Σύμφωνα με πνευματικώς γόνιμους διδασκάλους του Ισλάμ, η προαναφερθείσα ποικιλία τύπων σαρία τελικά δοξολογεί το θείον από το οποίο πηγάζει και στο οποίο αναφέρεται και εκφράζει την αναζήτηση του ανθρώπου για το έσχατο νόημα της ζωής (βλ. π.χ. Imran N. Hosein, Methodology for the Study of the Qur’an, Trinidad and Tobago: Imran N. Hosein Publications, 2016)

Το Κοράνιο, αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει η σαρία των Μουσουλμάνων, η σαρία των Χριστιανών και η σαρία των Ιουδαίων, απαγορεύει την επιβολή της μιας σαρία επάνω στην άλλη, ως ασέβεια. Το Κοράνιο επιτάσσει τον σεβασμό της αιωνιότητας και την αναφορά στο αιώνιο κατά τη δημιουργία νομικού πολιτισμού εν χρόνω και τόπω. Αυτό εννοεί όταν κάνει λόγο για την εφαρμογή της σαρία, και όχι την καταναγκαστική επιβολή ενός φορμαλιστικού συστήματος επάνω σε όλους τους ανθρώπους. Ο μιλιταριστικός/τρομοκρατικός τζιχαντισμός, ο Ουαχαμπισμός (η κυρίαρχη ισλαμική πουριτανική σέκτα της Σαουδικής Αραβίας) και ο Σαλαφισμός (μια σέκτα που προέρχεται από τον Ουαχαμπισμό και διδάσκει την κατά λέξη, κυριολεκτική ερμηνεία των ισλαμικών Γραφών, αποκλείοντας τη συμβολική σκέψη) είναι προϊόντα δυτικών επιδράσεων και δυτικών προγραμμάτων χειραγώγησης του ισλαμικού κόσμου. Ο μεν Ουαχαμπισμός είναι μια ισλαμική σέκτα κατ’ εικόνα του αγγλοαμερικανικού Πουριτανισμού, ο δε Βρετανός Γουίλφρεντ Μπλαντ (Wilfred Scawen Blunt), συγγραφέας, εξερευνητής, φίλος του Βρετανού πολιτικού Γουίνστον Τσόρτσιλ (Winston Churchill) και συνεργάτης του Βρετανού κατασκόπου σερ Έντουαρντ Μάλετ (Sir Edward Malet) στην Αίγυπτο καθώς και του Βρετανού κατασκόπου και προξένου σερ Ρίτσαρντ Μπάρτον (Sir Richard Burton) στη Δαμασκό της Συρίας, ήταν ο διαχειριστής του Τζαμάλ αντ‐Ντιν αλ‐Αφγκάνι (Jamal ad‐Din al‐Afghani) και του μαθητή του, Μουχαμάντ Αμπντού (Muhammad Abduh), οι οποίοι ήταν ιδρυτές της φονταμενταλιστικής ισλαμικής παράδοσης που ονομάζεται Σαλαφισμός. Ο κυριολεκτισμός του Σαλαφισμού ομοιάζει προς τον κυριολεκτισμό ορισμένων προτεσταντικών κοινοτήτων (Protestant literalism).

Σε αντιδιαστολή προς τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν το Ισλάμ οι διάφορες πολιτικοποιημένες ισλαμικές σέκτες, οι οποίες επιχειρούν να συνθέσουν το Ισλάμ με τη νεωτερική δυτική πολιτική σκέψη (ειδικά με δυτικές θεωρίες περί εθνικισμού και ιμπεριαλισμού), υποτάσσοντας τη θεολογία σε ιστορικές και ειδικότερα πολιτικές σκοπιμότητες, η ουσία της σαρία είναι ότι ο ...
Για την συνέχεια εδώ