Από τα μνημόνια στη Μακεδονία: "Διαπραγματεύσεις" χωρίς άποψη και ετοιμασία, υπό καθοδήγηση ΗΠΑ

Όπως και μια μέρα, ακούσαμε ένα βουλευτή της Χρυσής Αυγής, που αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστικό κόμμα, να μιλάει στη Βουλή για τον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη. Εθνικιστής μπορεί, αγνοούσε όμως ότι ο ηγέτης της ελληνικής εθνικής επανάστασης ονομαζόταν Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και όχι Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η καλή μέρα, λένε, φαίνεται από την αρχή. Η καλή μέρα στον παρόντα «διπλωματικό πυρετό» περί το όνομα της πΓΔΜ επίσης φάνηκε από την αρχή, με την ίδια την κυβέρνηση να διακηρύσσει ότι μπορεί να βρεθεί λύση, εφόσον οι Σλαβομακεδόνες αποδεχθούν ότι δεν είναι οι μοναδικοί απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου! (δηλώσεις Πρωθυπουργού στο Βελιγράδι). Είναι δηλαδή απόγονοι, αλλά όχι οι μόνοι. (Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, η έλλειψη γνώσης και η ασυναρτησία δεν είναι προνόμιο των κυβερνητικών, εκτείνεται σε όλο το πολιτικό φάσμα και σε πολλούς που φιλοδοξούν τώρα να ηγηθούν του νέου «Μακεδονικού Αγώνα».

Φαίνεται ότι, εκτός από άλλες, πολύ πρωτότυπες συμβολές της στην ελληνική πολιτική ιστορία, η παρούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ. έχει κάνει και μεγάλες ανακαλύψεις στον τομέα της ιστορικής επιστήμης. Κερδίζει επάξια μια πολύ καλή θέση στον συναγωνισμό των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων ποια θα καταφέρει να επιφέρει τη μεγαλύτερη ζημιά στη χώρα.

Μέχρι τώρα, όλοι οι ιστορικοί ανεξαιρέτως, αλλά και ο ίδιος ο ιστορικός ηγέτης των Σλαβομακεδόνων Κίρο Γκλιγκόρωφ, πίστευαν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε 900 χρόνια πριν εμφανισθούν τα σλαβικά φύλα στη Βαλκανική. Τώρα μαθαίνουμε ότι δεν συνέβη αυτό. Δύο τινά έχουν συμβεί και αναμένουμε με αδημονία από τον κ. Πρωθυπουργό, ή, εναλλακτικά, από τον Υπουργό Εξωτερικών, να μας πουν τι ακριβώς έχει γίνει.

Φανταζόμαστε εξάλλου ότι, δεδομένου ότι η εξωτερική πολιτική δεν είναι ακριβώς η σπεσιαλιτέ του κ. Τσίπρα, οπωσδήποτε θα ρωτάει και τον κ. Κοτζιά (που είναι και ο θεσμικός του ρόλος) τι να λέει και τι να μη λέει.

Η μία πιθανότητα είναι ο Μέγας Αλέξανδρος να έζησε πάνω από 1000 χρόνια μετά την υποτιθέμενη χρονολογία θανάτου του (εξ ου και δικαιολογούνται τελικά απολύτως οι ερωτήσεις της Γοργόνας αν ζει!). Αν αυτό συνέβη είναι όντως ένα θαύμα πιο εντυπωσιακό από αυτά που περιγράφει η Αγία Γραφή, αλλά και από την επικείμενη «έξοδο από τα Μνημόνια». Ανοίγει νέους δρόμους όχι μόνο στην ιστορική, αλλά και στην ιατρική επιστήμη και τη βιολογία.

Μια δεύτερη πιθανότητα είναι ότι οι Σλάβοι εμφανίσθηκαν χίλια χρόνια νωρίτερα στα Βαλκάνια, απ΄ό,τι έως τώρα νομιζόταν, αλλά κανείς δεν τους πήρε χαμπάρι, ώσπου να σχηματισθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ. στην Αθήνα.

Τα λάθη και η ερμηνεία τους
Ελπίζουμε ότι επρόκειτο περί απλού λάθους και όχι για κάτι πολύ χειρότερο, ότι δηλαδή με δική του πρωτοβουλία ο Πρωθυπουργός απέδωσε στους Σλαβομακεδόνες ιδιότητα κληρονόμων της αλεξανδρινής παράδοσης. ‘Η, ακόμα χειρότερο, ότι κάποιος τον έσπρωξε επιδέξια να το κάνει, στα πλαίσια της παράξενης «εθνομηχανικής» μιας ανερχόμενης και ολοκληρωτικής Αυτοκρατορίας. Η οποία Αυτοκρατορία διαθέτει ασφαλώς τον τρόπο να χώνει τους ανθρώπους της δίπλα στους φιλόδοξους μεν, τόσο ελλειμματικούς δε πολιτικούς του κόσμου μας.

Γιατί δεν είναι το μόνο «λάθος». Και στην Ιερουσαλήμ όταν πήγε ο κ. Τσίπρας υπέγραψε στο βιβλίο επισκεπτών του Μουσείου του Ολοκαυτώματος χαρακτηρίζοντάς την «πρωτεύουσα του Ισραήλ», σε αντίθεση με πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής επί δεκαετίες.
Και ως λάθος βέβαια αυτό με τον Μεγαλέξανδρο είναι συγκλονιστικό, αποκαλύπτοντας δύο βασικές αλήθειες για την ηγεσία της σημερινής κυβέρνησης:

Πρώτον, την έκταση της επικίνδυνης έλλειψης γνώσεων, για να μην πούμε κάτι χειρότερο, που θα ήταν και ακριβέστερο, η οποία την διακρίνει, γεγονός που την καθιστά, εκτός των άλλων, και ευκολότατα χειραγωγίσιμη. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι ο κ. Τσίπρας ήθελε να καταλήξει στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου και την πανωλεθρία του 2015. Ένας από τους λόγους που διευκόλυναν αυτό το τραγικό αποτέλεσμα, αναγκαία (αν και όχι ικανή από μόνη της) συνθήκη, ήταν και η απίστευτη έλλειψη οποιασδήποτε σοβαρότητας από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό της.

Όταν δεν διαμορφώνεις δικό σου σχέδιο, δικές σου στρατηγικές, δικά σου επιτελεία, τότε γίνεσαι, ακόμα κι αν δεν το θέλεις, όργανο δυνάμεων των οποίων τις επιδιώξεις ούτε καν μπορείς να ελέγξεις. Τότε, ακόμα κι αν ανακαλύψεις ότι σε ξεγέλασαν, ότι σε οδηγούν σε λάθος μονοπάτια, δεν έχεις πια τον τρόπο να αλλάξεις κατεύθυνση, σου λείπουν τα εργαλεία και οι άνθρωποι.

Ουδέποτε έγινε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, προτού αναλάβει την εξουσία, οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για το πρόγραμμα του κόμματος και την πολιτική του σε όλα τα θέματα. Τα στελέχη του απέφυγαν τέτοια συζήτηση όπως ο διάβολος το λιβάνι, φοβούμενα ότι δεν θα αποδείξει παρά την έκταση της ανεπάρκειάς τους. Ο ίδιος ο κ. Δραγασάκης, υπεύθυνος της Επιτροπής Προγράμματος, απομάκρυνε από την Επιτροπή του και οποιονδήποτε κάπως κάτι καταλάβαινε, χρησιμοποιώντας τις κλασικές σταλινικές μεθόδους με τις οποίες και ο ίδιος και ο κ. Κοτζιάς έχουν γαλουχηθεί από τα μικράτα τους.

Το αποτέλεσμα; Όταν προ των εκλογών του 2015, έπρεπε επιτέλους να παραχθεί ένα πρόγραμμα, με εντολή Δραγασάκη, είχε αναλάβει να δώσει την τελική μορφή ένας άνθρωπος που νόμιζε ότι ο ΟΗΕ είναι μη κυβερνητική οργάνωση. Το αντίστοιχο στην ιατρική είναι να μπερδεύει, κάποιος που παριστάνει τον γιατρό, το νεφρό με το συκώτι!

Τα ίδια έγιναν και σε ότι αφορούσε τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην ελληνική οικονομία, το κράτος και την κοινωνία. Και επειδή δεν υπήρχε πρόγραμμα, αλλά κάποια πολιτική έπρεπε να ακολουθηθεί, υιοθετήθηκε η μέθοδος του outsourcing από τον κ. Τσίπρα και τους φίλους του.

Λίγο τώρα αν ψάξει κανείς αυτό το outsourcing, εύκολα θα βρει τα νήματα που οδηγούν στην Ουάσιγκτων, στον Τζέφρευ Σαχς (τον οικονομολόγο που κατέστρεψε την ΕΣΣΔ) και τον Τζωρτζ Σόρος, τον Σιμόν Πέρες και άλλα «επίλεκτα μέλη» του διεθνούς κατεστημένου. Επέβαλαν στην Ελλάδα το πρόγραμμα καταστροφής της, αλλά κατάφεραν να ελέγξουν επιδέξια και την εξέγερση εναντίον του! Στο τέλος, ο αντιπρόεδρος Δραγασάκης ευχαρίστησε δημόσια την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών (όπως και ο Σημίτης το 1996 στα Ίμια), για τη συμφωνία συνθηκολόγησης της κυβέρνησής του.

Ούτε να παραδοθούμε δεν μπορούμε μόνοι μας.

Το εθνικό εγκεφαλικό
Αυτά, είναι αλήθεια, δεν αφορούν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Αν.Ελλ., ούτε εμφανίστηκαν τελευταία χρόνια. Συνιστούν βασικά στοιχεία της ελληνικής κρίσης και επιτρέπουν στις ξένες δυνάμεις που επιτίθενται στη χώρα να την καταστρέφουν, να τη λεηλατούν και να την υποδουλώνουν.

Η έλλειψη οποιασδήποτε σοβαρότητας έχει κατακλύσει προ πολλού το ελληνικό πολιτικό σύστημα, συνήθως κυριαρχούμενο από τη διαχείριση των αναγκών των επόμενων δημοτικών ή άλλων εκλογών με μοναδικό εργαλείο της δημοσκοπήσεις, όταν δεν προσπαθεί να ικανοποιήσει ξένες δυνάμεις ή να οργανώσει τη λεηλασία της χώρας στο εσωτερικό ή να φροντίσει το μέλλον των δικών του παιδιών.

 Σε μια συνέντευξή του για το κυπριακό, το 2002, απεκαλύφθη ότι ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δεν γνώριζε ότι η Κύπρος διαθέτει στρατό, την Εθνική Φρουρά, όσο για τις διανοητικές ικανότητες του Γιώργου Παπανδρέου προτιμάμε να μην τις σχολιάσουμε.

Μια μέρα, ακούσαμε έναν Υφυπουργό Οικονομικών της ΝΔ να ζητάει στη Βουλή συγνώμη για την καθυστέρησή του εξαιτίας του κόσμου που είχε μαζευτεί στη Μεγάλη Βρετάνια, να ακούσει την Κυρία Κρούγκμαν. Νόμιζε ότι ο παγκόσμια γνωστός νομπελίστας οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν ήταν γυναίκα. Όπως και μια μέρα, ακούσαμε ένα βουλευτή της Χρυσής Αυγής, που αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστικό κόμμα, να μιλάει στη Βουλή για τον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη. Εθνικιστής μπορεί, αγνοούσε όμως ότι ο ηγέτης της ελληνικής εθνικής επανάστασης ονομαζόταν Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και όχι Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Αφήστε το τι διηγούνται καθημερινά ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και πλέον και τα σόσιαλ μίντια.
Αν σε κάποιον τομέα έχουν πέσει απολύτως όλα τα ιδεολογικο-πολιτικά σύνορα, αυτός είναι η αγραμματοσύνη.

Τα είδαμε αυτά επίσης στο αντιμνημονιακό κίνημα, με τις παρόλες τύπου «βγαίνουμε αύριο από το ευρώ και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια» ή τις «αγορές που θα χορεύουν στον ρυθμό μας» του Τσίπρα, τα είδαμε επίσης στην ΑΟΖομανία, τα βλέπουμε και σήμερα μεταξύ πολλών «Μακεδονομάχων», όπως ο στρατηγός Φραγκούλης, που δεν έχει ακόμα αντιληφθεί ότι το πραξικόπημα της Χούντας το 1974, κατ’ επιταγήν του Κίσσινγκερ, εναντίον του Μακαρίου ήταν έγκλημα και προδοσία, όχι άκαιρο, όπως το χαρακτήρισε σε συνέντευξή του!

Κυριαρχεί επίσης και στον κρατικό μηχανισμό και στην κοινωνία. Το Υπουργείο Εξωτερικών μόνο κατ’ όνομα έχει ένα αναλυτικό κέντρο, σε κάποια στιγμή μάλιστα, στη δεκαετία του 1990, διαπιστώθηκε ότι δεν διέθετε ούτε έναν υπάλληλο που να μιλάει τούρκικα. Τα ινστιτούτα μας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής είναι γραφεία μεταφραστών εγχειριδίων του ΝΑΤΟ και η κριτική σκέψη έχει πάρει προ πολλού διαζύγιο από τα Πανεπιστήμια.

Αυτές οι ιδιότητες οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και εξαιτίας αυτής της καταστροφής εμπιστεύτηκε έναν νέο πολιτικό και ένα μικρό κόμμα, μπας και σωθεί. Για να πάρει στο τέλος μία από τα ίδια.

Όλα στους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους
Δεύτερο, και εξίσου επικίνδυνο, το λάθος αποκαλύπτει την απίστευτη βιασύνη και επιπολαιότητα με την οποία το Υπουργείο Εξωτερικών και η κυβέρνηση στο σύνολό της προσπαθούν να εκτελέσουν τις εντολές της Ουάσιγκτον και στο ζήτημα αυτό, όπως και σε όλα τα άλλα ζητήματα εξωτερικής, αμυντικής και διεθνούς πολιτικής. Η κυβέρνηση δεν έχει καθήσει να παλέψει και να βασανίσει το θέμα και να χαράξει μια στρατηγική. Παίρνει διάφορες ιδέες που έχουν κυκλοφορήσει αριστερά, δεξιά και προσπαθεί να συναρμολογήσει μια επιχειρηματολογία της κακιάς ώρας, για να δικαιολογήσει τη συμφωνία που της είπαν να κάνει οι Αμερικανοί.

Και θα την είχε ήδη κάνει, και θα την είχε δεχτεί ήδη και η αντιπολίτευση, αν δεν ξύπναγε ξαφνικά ο ελληνικός λαός, δεν πλημμύριζε τη συμπρωτεύουσα, όπως θα πλημμυρίσει την Πλατεία Συντάγματος την Κυριακή, για να πει μπάστα, «μη μου παίρνετε το όνομα της Μακεδονίας», ουσιαστικά, σταματείστε να παίρνετε τη χώρα μου.

Γιατί πίσω από το θέμα της Μακεδονίας είναι η μοίρα της ίδιας της Ελλάδας στην πραγματικότητα.
Γιατί ξέρει ότι του πήραν και συνεχίζουν να του παίρνουν όλη τη χώρα. Τις συντάξεις του που του τις κόψανε είκοσι φορές, τα σπίτια του που βγάζουν σε πλειστηριασμό, τα παιδιά του, που ελπίζει να βρουν δουλειά στην Αυστραλία, τα Εμιράτα ή τη Νότιο Αφρική, τα σπίτια του, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα τραίνα, την Αττική, όλα τα παίρνουν από τον Έλληνα, την υποτιθέμενη «αριστερά» του, που έγινε όργανο των Δανειστών, την ίδια του την Αξιοπρέπεια, τον Ιούλιο του 2015.

Από το «Αντιμνημόνιο» στους «Μακεδονομάχους»
Επειδή τώρα αυτός ο ξεσηκωμός, γιατί περί ξεσηκωμού πρόκειται, δεν έχει σοβαρή ηγεσία και διαμορφωμένες επεξεργασμένες ιδέες, ρέπει προς τον εύκολο μαξιμαλισμό («Ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγα»). Κινδυνεύει, όπως και ο αντιμνημονιακός ξεσηκωμός του 2010-15, του οποίου συνιστά την ουσιαστική συνέχεια, την διαρκή κραυγή ενός πληγωμένου λαού και έθνους, που δέχεται διαρκείς επιθέσεις, να πέσει και αυτός θύμα τυχοδιωκτών και καιροσκόπων, ελεγχόμενων, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο από την Αμερική και τους συμμάχους της.

Φαίνεται εξάλλου, από όλες τις ενδείξεις που διαθέτουμε ότι, όπως και στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο Β, δηλαδή πάλι διαπράττει το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορεί να κάνει κάποιος σε μια διαπραγμάτευση.

Γι’ αυτό και νομίζουμε ότι είναι καλύτερα για την κυβέρνηση να σταματήσει αυτή την ιστορία βρίσκοντας έναν εύσχημο τρόπο να το κάνει, προκαλώντας και τις λιγότερες ζημιές τόσο στο φρόνημα του ελληνικού λαού, όσο και στις σχέσεις μας με τους Σλαβομακεδόνες.

Έτσι άλλωστε που τάχει καταφέρει είναι αμφίβολο ότι ακόμα κι αν βρει μια σοβαρή λύση όπως θα ήταν, κατά τη γνώμη μας, η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις, πολύ δύσκολα θα κατάφερνε να την περάσει ομαλά στο εσωτερικό της χώρας. Αρκεί μια ματιά σε όσα λένε στις τηλεοράσεις οι απερίγραπτοι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, που βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς καμία προετοιμασία στη Βουλή, για να δει κανείς ότι το κυβερνών κόμμα δεν διαθέτει στοιχειώδη ικανότητα άρθρωσης πολιτικού λόγου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτίμησε στο μη περαιτέρω και χρησιμοποίησε παντού τον καιροσκοπισμό. Επειδή μέχρι τώρα του ψιλοβγήκε, δεν συνειδητοποίησε το κόστος.
Όσο για τις σχέσεις με τους Αμερικανούς και τους άλλους «συμμάχους», θα αρχίσουν ίσως να λογαριάζουν την Αθήνα αν ακούσουν και κανένα ‘Όχι.

konstantakopoulos.gr/

[full-post]