Καρκίνος: Πιθανή αιτία η γήρανση του ανοσοποιητικού συστήματος - Τα βακτήρια πολεμούν μεταξύ τους μέσα στο σώμα μας - Η παρακεταμόλη και άλλα αναλγητικά επηρεάζουν τα συναισθήματα
[alert title="Ειδοποίηση:" icon="info-circle"]
Αριστερά επιλέξτε τον τίτλο του θέματος που θέλετε να διαβάσετε.
[/alert]
[vtab]
[content title="1ον - Καρκίνος: Πιθανή αιτία η γήρανση του ανοσοποιητικού συστήματος"]
Το κλειδί για την πρόληψη του καρκίνου μπορεί να βρίσκεται στο ανοσοποιητικό σύστημα και όχι στις γενετικές μεταλλάξεις στις οποίες εστιάζεται σήμερα ένα μεγάλο μέρος των αντικαρκινικών προσπαθειών, σύμφωνα με μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο University of Dundee.
Οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από καρκίνο σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Οι άνδρες είναι πολύ πιο πιθανό από τις γυναίκες να διαγνωστούν με καρκίνο στη διάρκεια της ζωής τους και για τους περισσότερους καρκίνους η πιθανότητα εμφάνισης αυξάνεται δραματικά με την ηλικία.
Για δεκαετίες, είναι γνωστό ότι οι μεταλλάξεις που προκύπτουν είτε ως αποτέλεσμα της γενετικής προδιάθεσης είτε ως αποτέλεσμα του τρόπου ζωής και των περιβαλλοντικών παραγόντων προκαλούν καρκίνο. Η παραδοσιακή άποψη είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο αυξάνεται η συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου με την ηλικία θα μπορούσε να γίνει κατανοητός εάν απαιτούνται 5-6 μεταλλάξεις στο DNA ενός κυττάρου.
Η ερευνητική ομάδα έδειξε ότι η μείωση της ικανότητας του ανοσοποιητικού συστήματος με την ηλικία μπορεί να είναι στην πραγματικότητα ένας ισχυρός λόγος για την αυξανόμενη συχνότητα της εμφάνισης του καρκίνου συγκριτικά με τις μεταλλάξεις.
Ακολουθώντας την εικασία ότι η γήρανση του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερα ποσοστά καρκίνου, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα για 2 εκατομμύρια κρούσματα σε άτομα ηλικίας 18-70 ετών. Στη συνέχεια ανέπτυξαν μια μαθηματική εξίσωση για το πώς θα περίμεναν την εμφάνιση του καρκίνου σε σχέση με ένα φθίνον ανοσοποιητικό σύστημα, για 100 διαφορετικούς καρκίνους.
Το μοντέλο τοποθέτησε τα δεδομένα καλύτερα από την υπόθεση της πολλαπλής μετάλλαξης. Επειδή η ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος γενικά μειώνεται πιο αργά στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, ήταν επίσης σε θέση να εξηγήσει τη διαφορά φύλου στην εμφάνιση του καρκίνου, κάτι που οι μεταλλάξεις από μόνες τους δεν μπορούν εύκολα να εξηγήσουν.
Αυτό υποδηλώνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να διαδραματίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στην ανάπτυξη καρκίνου από ό, τι είχε προηγουμένως θεωρηθεί. Εάν αυτό επιβεβαιωθεί με περαιτέρω μελέτες, θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου σε ολόκληρο τον κόσμο.
“Είναι ακόμα πολύ νωρίς, αλλά εάν είναι έτσι τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έναν εντελώς νέο τρόπο αντιμετώπισης και πρόληψης του καρκίνου”, δήλωσε η Thea Newman, καθηγήτρια βιοφυσικής και συστημάτων βιολογίας στο University of Dundee. Και πρόσθεσε: “Σχεδόν όλη η έρευνα για τον καρκίνο βασίζεται στο πώς μπορούμε να κατανοήσουμε τις γενετικές μεταλλάξεις, να τις στοχεύσουμε και έτσι να θεραπεύσουμε την ασθένεια”.
O θύμος αδένας
Μια κύρια αιτία της γήρανσης του ανοσοποιητικού συστήματος είναι η συρρίκνωση του θύμου αδένα. Στον αδένα αυτόν παράγονται Τ κύτταρα, τα οποία κυκλοφορούν στο σώμα και σκοτώνουν δυσλειτουργικά κύτταρα ή ξένους παράγοντες. Ο θύμος αδένας μειώνεται περίπου κατά το ήμισυ κάθε 16 χρόνια, με αντίστοιχη πτώση στην παραγωγή των κυττάρων Τ. Οι ερευνητές βρήκαν μια εξαιρετικά ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των πιθανών αυξήσεων ορισμένων καρκίνων και της πτώσης των Τ κυττάρων.
“Η υπόθεση της ανοσοεπαγρύπνησης είναι ότι τα καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται συνεχώς στο σώμα, αλλά συνήθως το ανοσοποιητικό σύστημα τα σκοτώνει πριν εγκατασταθούν κάπου”, δήλωσε ο Sam Palmer, ο οποίος ξεκίνησε την έρευνα στο Dundee πριν πάρει θέση στο Heriot Watt University. “Τα Τ κύτταρα σαρώνουν συνεχώς τα καρκινικά κύτταρα, προσπαθώντας να τα καταστρέψουν. Αν δεν μπορούν να τα βρουν αρκετά γρήγορα ή το ανοσοποιητικό σύστημα είναι αδύναμο τότε ο πληθυσμός των καρκινικών κυττάρων έχει την ευκαιρία να αναπτυχθεί. Οι πιθανότητες αυτού του γεγονότος αυξάνονται με την ηλικία καθώς ο θύμος αδένας συρρικνώνεται συνεχώς.
Η καθηγήτρια Clare Blackburn του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, ειδική στη βιολογία του θύμου αδένα, δήλωσε: “Πιστεύουμε ότι τα ευρήματα είναι εξαιρετικά σημαντικά και δείχνουν την ανάγκη να ληφθεί ακόμη πιο σοβαρά το ανοσοποιητικό σύστημα στην έρευνα για τον καρκίνο. Εκτός από τις μεταλλάξεις, θα πρέπει να επικεντρωθούμε επίσης στον τρόπο με τον οποίο θα ενισχυθεί η λειτουργία του θύμου αδένα με ελεγχόμενο τρόπο, ίσως με μεταμόσχευση ή με ελεγχόμενη αναγέννηση, έτσι ώστε να αυξήσουμε τον αριθμό των κυττάρων Τ που παράγουμε και να εξετάσουμε πώς θα ελαχιστοποιηθούν τυχόν παρενέργειες που θα προκύψουν”.
πηγή: http://www.healthyliving.gr/
[/content]
[content title="2ον - Τα βακτήρια πολεμούν μεταξύ τους μέσα στο σώμα μας"]
Όπως συμβαίνει και στο βασίλειο των ζώων, τα βακτήρια που ζουν στο σώμα μας βρίσκονται σε διαρκείς συγκρούσεις μεταξύ τους. Σπρώχνουν και δηλητηριάζουν το ένα με το άλλο επιδιώκοντας να βρεθούν σε ένα καλύτερο “έδαφος”. Πάντως, λίγα είναι γνωστά για την τακτικές που χρησιμοποιούν τα βακτήρια σε αυτές τις επιθέσεις τους.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Current Biology, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ρίχνουν φως σε αυτόν τον τομέα της βακτηριακής συμπεριφοράς, αποκαλύπτοντας ότι τα βακτήρια προσεγγίζουν τις συγκρούσεις με τον ίδιο τρόπο όπως ένας στρατός απαντά σε μια απειλή, με συντονισμένη, συλλογική επίθεση.
Τροποποιώντας κατάλληλα τα βακτήρια, ώστε να φωσφορίζουν με διακριτά χρώματα, οι ερευνητές μπόρεσαν για πρώτη φορά να παρακολουθήσουν τις βακτηριακές μάχες σε πραγματικό χρόνο.
Η ερευνητική ομάδα μελέτησε στελέχη του Escherichia coli καθώς πολεμούσαν μεταξύ τους.
Κάθε στέλεχος χρησιμοποιεί μια συγκεκριμένη τοξίνη για να πλήξει τον ανταγωνιστή του. Ένα στέλεχος έχει ανοσία στις δικές του τοξίνες, αλλά μπορεί να σκοτώσει τα άλλα στελέχη. Αυτός ο τύπος ανταγωνιστικής αλληλεπίδρασης παίζει βασικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο τα μεμονωμένα βακτήρια εγκαθίστανται σε μια κοινότητα, όπως π.χ. στο ανθρώπινο έντερο.
Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι τα βακτήρια δεν πολεμούν όλα με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ενώ μερικά είναι πολύ επιθετικά και άλλα παθητικά.
Εκτός από τις διαφορές στην επιθετικότητα, η έρευνα δείχνει ότι ορισμένα στελέχη μπορούν όχι μόνο να εντοπίσουν μια επίθεση τοξινών, αλλά μπορούν επίσης να ανταποκριθούν γρήγορα για να προειδοποιήσουν την υπόλοιπη αποικία. Τα βακτήρια που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης ανιχνεύουν την επίθεση και μοιράζονται αυτές τις πληροφορίες με τα βακτήρια που βρίσκονται στις πίσω γραμμές της μάχης, επιτρέποντάς τους να ανταποκριθούν συλλογικά, με συντονισμένο και πολύπλοκο τρόπο.
Ενώ αυτά τα φαινόμενα είναι γνωστά στα ζώα, η μελέτη αυτή είναι μια πρώτη που παρατήρησε παρόμοια συμπεριφορά στα βακτήρια.
Ο Kevin Foster, από τους συγγραφείς της μελέτης και καθηγητής της εξελικτικής βιολογίας στο Τμήμα Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, δήλωσε: “Η έρευνά μας δείχνει ότι απλοί οργανισμοί μπορούν να λειτουργήσουν με πολύ εξελιγμένο τρόπο. Η συμπεριφορά τους είναι πολύπλοκη. Όπως τα κοινωνικά έντομα, π.χ. οι μέλισσες και οι σφήκες, και τα κοινωνικά ζώα όπως τα πτηνά και τα θηλαστικά χρησιμοποιούν συναγερμούς, όταν βρίσκονται σε κίνδυνο, τα βακτήρια είναι ικανά να κάνουν το ίδιο”.
Δεδομένου ότι το ανθρώπινο σώμα φιλοξενεί τεράστιους αριθμούς βακτηρίων, ιδιαίτερα στο έντερο, αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι υπάρχει ένας βακτηριακός πόλεμος που συμβαίνει μέσα μας. Η κατανόηση του ανταγωνισμού των βακτηρίων μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς γίνεται η εξάπλωσή τους, πού και γιατί.
Ο Foster ανέφερε: “Γνωρίζουμε από άλλες μελέτες ότι οι τοξίνες είναι σημαντικές για το αν ένα συγκεκριμένο στέλεχος θα δημιουργήσει ή όχι κοινότητα. Αλλά η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα βακτήρια απελευθερώνουν τοξίνες κατά των ανταγωνιστών τους είναι πολύ σημαντική για την κατανόηση της εξάπλωσης της λοίμωξης”.
Πηγή: [/content]
[content title="3ον - Η παρακεταμόλη και άλλα αναλγητικά επηρεάζουν τα συναισθήματα"]
Ευρείας χρήσης αναλγητικά, όπως η ιβουπροφαίνη και η παρακεταμόλη, φαίνεται πως μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες και εκφράζουμε τα συναισθήματά μας.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας ανασκόπησης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Policy Insights from the Behavioral and Brain Sciences το οποίο ανήκει στην FABBS (Federation of Associations in Behavioral & Brain Sciences).
Μετά από αξιολόγηση της σχετικής βιβλιογραφίας, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «τα παυσίπονα, που χορηγούνται και χωρίς συνταγή γιατρού, επηρεάζουν με διάφορους τρόπους τον άνθρωπο».
Οι συντάκτες της ανασκόπησης αναφέρουν ότι οι επιδράσεις των αναλγητικών είναι οι εξής:
Ο επίκουρος καθηγητής Kyle Ratner από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στη Σάντα Μπάρμπαρα, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε: “Με πολλούς τρόπους, τα ευρήματα είναι ανησυχητικά. Οι καταναλωτές υποθέτουν πως όταν παίρνουν ένα μη συνταγογραφούμενο φάρμακο για τον πόνο θα ανακουφίσουν τα σωματικά τους συμπτώματα αλλά δεν προβλέπουν τα ευρύτερα ψυχολογικά αποτελέσματα».
Ενώ οι ερευνητές υπογράμμισαν ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες πριν οι υπεύθυνοι χάραξη πολιτικών υγείας λάβουν υπόψη τους αυτά τα ευρήματα, προτείνουν στους υπεύθυνους να σκεφτούν τις ενδεχόμενες παρενέργειες και τα οφέλη σε περίπτωση επιβεβαίωσης των προκαταρκτικών μελετών.
πηγή:healthyliving
[/content]
[/vtab]
Αριστερά επιλέξτε τον τίτλο του θέματος που θέλετε να διαβάσετε.
[/alert]
[vtab]
[content title="1ον - Καρκίνος: Πιθανή αιτία η γήρανση του ανοσοποιητικού συστήματος"]
Οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από καρκίνο σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Οι άνδρες είναι πολύ πιο πιθανό από τις γυναίκες να διαγνωστούν με καρκίνο στη διάρκεια της ζωής τους και για τους περισσότερους καρκίνους η πιθανότητα εμφάνισης αυξάνεται δραματικά με την ηλικία.
Για δεκαετίες, είναι γνωστό ότι οι μεταλλάξεις που προκύπτουν είτε ως αποτέλεσμα της γενετικής προδιάθεσης είτε ως αποτέλεσμα του τρόπου ζωής και των περιβαλλοντικών παραγόντων προκαλούν καρκίνο. Η παραδοσιακή άποψη είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο αυξάνεται η συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου με την ηλικία θα μπορούσε να γίνει κατανοητός εάν απαιτούνται 5-6 μεταλλάξεις στο DNA ενός κυττάρου.
Η ερευνητική ομάδα έδειξε ότι η μείωση της ικανότητας του ανοσοποιητικού συστήματος με την ηλικία μπορεί να είναι στην πραγματικότητα ένας ισχυρός λόγος για την αυξανόμενη συχνότητα της εμφάνισης του καρκίνου συγκριτικά με τις μεταλλάξεις.
Ακολουθώντας την εικασία ότι η γήρανση του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερα ποσοστά καρκίνου, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα για 2 εκατομμύρια κρούσματα σε άτομα ηλικίας 18-70 ετών. Στη συνέχεια ανέπτυξαν μια μαθηματική εξίσωση για το πώς θα περίμεναν την εμφάνιση του καρκίνου σε σχέση με ένα φθίνον ανοσοποιητικό σύστημα, για 100 διαφορετικούς καρκίνους.
Το μοντέλο τοποθέτησε τα δεδομένα καλύτερα από την υπόθεση της πολλαπλής μετάλλαξης. Επειδή η ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος γενικά μειώνεται πιο αργά στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, ήταν επίσης σε θέση να εξηγήσει τη διαφορά φύλου στην εμφάνιση του καρκίνου, κάτι που οι μεταλλάξεις από μόνες τους δεν μπορούν εύκολα να εξηγήσουν.
Αυτό υποδηλώνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να διαδραματίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στην ανάπτυξη καρκίνου από ό, τι είχε προηγουμένως θεωρηθεί. Εάν αυτό επιβεβαιωθεί με περαιτέρω μελέτες, θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου σε ολόκληρο τον κόσμο.
“Είναι ακόμα πολύ νωρίς, αλλά εάν είναι έτσι τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έναν εντελώς νέο τρόπο αντιμετώπισης και πρόληψης του καρκίνου”, δήλωσε η Thea Newman, καθηγήτρια βιοφυσικής και συστημάτων βιολογίας στο University of Dundee. Και πρόσθεσε: “Σχεδόν όλη η έρευνα για τον καρκίνο βασίζεται στο πώς μπορούμε να κατανοήσουμε τις γενετικές μεταλλάξεις, να τις στοχεύσουμε και έτσι να θεραπεύσουμε την ασθένεια”.
O θύμος αδένας
Μια κύρια αιτία της γήρανσης του ανοσοποιητικού συστήματος είναι η συρρίκνωση του θύμου αδένα. Στον αδένα αυτόν παράγονται Τ κύτταρα, τα οποία κυκλοφορούν στο σώμα και σκοτώνουν δυσλειτουργικά κύτταρα ή ξένους παράγοντες. Ο θύμος αδένας μειώνεται περίπου κατά το ήμισυ κάθε 16 χρόνια, με αντίστοιχη πτώση στην παραγωγή των κυττάρων Τ. Οι ερευνητές βρήκαν μια εξαιρετικά ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των πιθανών αυξήσεων ορισμένων καρκίνων και της πτώσης των Τ κυττάρων.
“Η υπόθεση της ανοσοεπαγρύπνησης είναι ότι τα καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται συνεχώς στο σώμα, αλλά συνήθως το ανοσοποιητικό σύστημα τα σκοτώνει πριν εγκατασταθούν κάπου”, δήλωσε ο Sam Palmer, ο οποίος ξεκίνησε την έρευνα στο Dundee πριν πάρει θέση στο Heriot Watt University. “Τα Τ κύτταρα σαρώνουν συνεχώς τα καρκινικά κύτταρα, προσπαθώντας να τα καταστρέψουν. Αν δεν μπορούν να τα βρουν αρκετά γρήγορα ή το ανοσοποιητικό σύστημα είναι αδύναμο τότε ο πληθυσμός των καρκινικών κυττάρων έχει την ευκαιρία να αναπτυχθεί. Οι πιθανότητες αυτού του γεγονότος αυξάνονται με την ηλικία καθώς ο θύμος αδένας συρρικνώνεται συνεχώς.
Η καθηγήτρια Clare Blackburn του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, ειδική στη βιολογία του θύμου αδένα, δήλωσε: “Πιστεύουμε ότι τα ευρήματα είναι εξαιρετικά σημαντικά και δείχνουν την ανάγκη να ληφθεί ακόμη πιο σοβαρά το ανοσοποιητικό σύστημα στην έρευνα για τον καρκίνο. Εκτός από τις μεταλλάξεις, θα πρέπει να επικεντρωθούμε επίσης στον τρόπο με τον οποίο θα ενισχυθεί η λειτουργία του θύμου αδένα με ελεγχόμενο τρόπο, ίσως με μεταμόσχευση ή με ελεγχόμενη αναγέννηση, έτσι ώστε να αυξήσουμε τον αριθμό των κυττάρων Τ που παράγουμε και να εξετάσουμε πώς θα ελαχιστοποιηθούν τυχόν παρενέργειες που θα προκύψουν”.
πηγή: http://www.healthyliving.gr/
[/content]
[content title="2ον - Τα βακτήρια πολεμούν μεταξύ τους μέσα στο σώμα μας"]
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Current Biology, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ρίχνουν φως σε αυτόν τον τομέα της βακτηριακής συμπεριφοράς, αποκαλύπτοντας ότι τα βακτήρια προσεγγίζουν τις συγκρούσεις με τον ίδιο τρόπο όπως ένας στρατός απαντά σε μια απειλή, με συντονισμένη, συλλογική επίθεση.
Τροποποιώντας κατάλληλα τα βακτήρια, ώστε να φωσφορίζουν με διακριτά χρώματα, οι ερευνητές μπόρεσαν για πρώτη φορά να παρακολουθήσουν τις βακτηριακές μάχες σε πραγματικό χρόνο.
Η ερευνητική ομάδα μελέτησε στελέχη του Escherichia coli καθώς πολεμούσαν μεταξύ τους.
Κάθε στέλεχος χρησιμοποιεί μια συγκεκριμένη τοξίνη για να πλήξει τον ανταγωνιστή του. Ένα στέλεχος έχει ανοσία στις δικές του τοξίνες, αλλά μπορεί να σκοτώσει τα άλλα στελέχη. Αυτός ο τύπος ανταγωνιστικής αλληλεπίδρασης παίζει βασικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο τα μεμονωμένα βακτήρια εγκαθίστανται σε μια κοινότητα, όπως π.χ. στο ανθρώπινο έντερο.
Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι τα βακτήρια δεν πολεμούν όλα με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ενώ μερικά είναι πολύ επιθετικά και άλλα παθητικά.
Εκτός από τις διαφορές στην επιθετικότητα, η έρευνα δείχνει ότι ορισμένα στελέχη μπορούν όχι μόνο να εντοπίσουν μια επίθεση τοξινών, αλλά μπορούν επίσης να ανταποκριθούν γρήγορα για να προειδοποιήσουν την υπόλοιπη αποικία. Τα βακτήρια που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης ανιχνεύουν την επίθεση και μοιράζονται αυτές τις πληροφορίες με τα βακτήρια που βρίσκονται στις πίσω γραμμές της μάχης, επιτρέποντάς τους να ανταποκριθούν συλλογικά, με συντονισμένο και πολύπλοκο τρόπο.
Ενώ αυτά τα φαινόμενα είναι γνωστά στα ζώα, η μελέτη αυτή είναι μια πρώτη που παρατήρησε παρόμοια συμπεριφορά στα βακτήρια.
Ο Kevin Foster, από τους συγγραφείς της μελέτης και καθηγητής της εξελικτικής βιολογίας στο Τμήμα Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, δήλωσε: “Η έρευνά μας δείχνει ότι απλοί οργανισμοί μπορούν να λειτουργήσουν με πολύ εξελιγμένο τρόπο. Η συμπεριφορά τους είναι πολύπλοκη. Όπως τα κοινωνικά έντομα, π.χ. οι μέλισσες και οι σφήκες, και τα κοινωνικά ζώα όπως τα πτηνά και τα θηλαστικά χρησιμοποιούν συναγερμούς, όταν βρίσκονται σε κίνδυνο, τα βακτήρια είναι ικανά να κάνουν το ίδιο”.
Δεδομένου ότι το ανθρώπινο σώμα φιλοξενεί τεράστιους αριθμούς βακτηρίων, ιδιαίτερα στο έντερο, αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι υπάρχει ένας βακτηριακός πόλεμος που συμβαίνει μέσα μας. Η κατανόηση του ανταγωνισμού των βακτηρίων μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς γίνεται η εξάπλωσή τους, πού και γιατί.
Ο Foster ανέφερε: “Γνωρίζουμε από άλλες μελέτες ότι οι τοξίνες είναι σημαντικές για το αν ένα συγκεκριμένο στέλεχος θα δημιουργήσει ή όχι κοινότητα. Αλλά η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα βακτήρια απελευθερώνουν τοξίνες κατά των ανταγωνιστών τους είναι πολύ σημαντική για την κατανόηση της εξάπλωσης της λοίμωξης”.
Πηγή: [/content]
[content title="3ον - Η παρακεταμόλη και άλλα αναλγητικά επηρεάζουν τα συναισθήματα"]
Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας ανασκόπησης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Policy Insights from the Behavioral and Brain Sciences το οποίο ανήκει στην FABBS (Federation of Associations in Behavioral & Brain Sciences).
Μετά από αξιολόγηση της σχετικής βιβλιογραφίας, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «τα παυσίπονα, που χορηγούνται και χωρίς συνταγή γιατρού, επηρεάζουν με διάφορους τρόπους τον άνθρωπο».
Οι συντάκτες της ανασκόπησης αναφέρουν ότι οι επιδράσεις των αναλγητικών είναι οι εξής:
- Ευαισθησία στις συναισθηματικά οδυνηρές εμπειρίες: Σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, οι γυναίκες που έλαβαν μια δόση ιβουπροφαίνης ανέφεραν ότι είχαν λιγότερο συναισθηματικά επώδυνες εμπειρίες σε ορισμένες καταστάσεις, όπως όταν αποκλείονται από ένα παιχνίδι ή αισθάνονται προδομένες. Οι άνδρες ανέφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα.
- Δυνατότητα συνειδητοποίησης του πόνου του άλλου: Συγκριτικά με όσους πήραν εικονικό φάρμακο, αυτοί που πήραν μια δόση παρακεταμόλης ήταν λιγότερο συναισθηματικά αναστατωμένοι όταν διάβαζαν για την εμπειρία ενός άλλου ατόμου που είχε βιώσει σωματικό ή συναισθηματικό πόνο και ένιωθαν λιγότερη συμπόνια για το άτομο αυτό.
- Ικανότητα επεξεργασίας πληροφοριών: Συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου, τα άτομα που είχαν πάρει μια δόση παρακεταμόλης έκαναν περισσότερες αβλεψίες σε ένα παιχνίδι που είχαν ερωτηθεί πολλές φορές.
- Αντιδράσεις σε συναισθηματικά αντικείμενα: Τα άτομα που είχαν πάρει παρακεταμόλη χαρακτήρισαν ως ευχάριστες και δυσάρεστες φωτογραφίες λιγότερο αυστηρά από τα άτομα που είχαν πάρει εικονικό φάρμακο.
- Δυσφορία λόγω αποχωρισμού ενός αντικειμένου: Όταν τους ζητήθηκε να πουλήσουν ένα αντικείμενο, τα άτομα που είχαν πάρει παρακεταμόλη όρισαν μια τιμή χαμηλότερη απ’ αυτήν που είχαν ορίσει τα άτομα της ομάδας ελέγχου.
Ο επίκουρος καθηγητής Kyle Ratner από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στη Σάντα Μπάρμπαρα, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε: “Με πολλούς τρόπους, τα ευρήματα είναι ανησυχητικά. Οι καταναλωτές υποθέτουν πως όταν παίρνουν ένα μη συνταγογραφούμενο φάρμακο για τον πόνο θα ανακουφίσουν τα σωματικά τους συμπτώματα αλλά δεν προβλέπουν τα ευρύτερα ψυχολογικά αποτελέσματα».
Ενώ οι ερευνητές υπογράμμισαν ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες πριν οι υπεύθυνοι χάραξη πολιτικών υγείας λάβουν υπόψη τους αυτά τα ευρήματα, προτείνουν στους υπεύθυνους να σκεφτούν τις ενδεχόμενες παρενέργειες και τα οφέλη σε περίπτωση επιβεβαίωσης των προκαταρκτικών μελετών.
πηγή:healthyliving
[/content]
[/vtab]
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε