Ώρα σεβασμού στους ακρίτες και φύλακες
Δεν είναι δυνατόν να μένουν αναπάντητες τεκμηριωμένες καταγγελίες, όσο οδυνηρή κι αν είναι ίσως η αλήθεια
Από τον Γιάννη Κουριαννίδη
Είναι φανερό ότι ο κλιμακούμενος πόλεμος νεύρων από πλευράς της Τουρκίας στην υπόθεση των δύο συλληφθέντων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεών μας θα κορυφωθεί με την απαίτηση της Άγκυρας για ανταλλαγή τους με έστω κάποιους, αν όχι όλους, τους πραξικοπηματίες Τούρκους που κατέφυγαν στη χώρα μας.
Μία απαίτηση που εκτιμώ ότι δεν θα διατυπωθεί δημόσια, αφού οι δύο υποθέσεις είναι άσχετες μεταξύ τους και οι παράμετροί τους δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να μπουν στο ίδιο ζύγι, αλλά στο παρασκήνιο είναι βέβαιο πως είναι ήδη σε εξέλιξη ένα χοντρό οθωμανικό παζάρι προς την κατεύθυνση αυτή.
Δεν μπορεί, φυσικά, να περάσει απαρατήρητη η αφωνία τού κατά τα άλλα λαλίστατου και μη φειδωλού στις κινήσεις εντυπωσιασμού υπουργού Άμυνας Π. Καμμένου, ο οποίος τηρεί την ίδια στάση όπως και στην περίπτωση του εμβολισμού τους σκάφους μας στα Ίμια! Κατά τις πρώτες ημέρες του συμβάντος με τους δύο, αιχμάλωτους πλέον, στρατιωτικούς μας, δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι η κοινή γνώμη στην Ελλάδα διαμορφώθηκε σχεδόν αποκλειστικά από τα δελτία Τύπου και τις ανακοινώσεις της... τουρκικής πλευράς! Οι επίσημες ελληνικές Αρχές πελαγοδρομούσαν, ταυτιζόμενες ουσιαστικά με την εκδοχή της Τουρκίας.
Ακόμη και πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, όπως αυτή του Φαήλου Κρανιδιώτη, που υπερασπίστηκε με σθένος την εκδοχή της απαγωγής των δύο Ελλήνων μέσα σε ελληνικό έδαφος και μάλιστα μαζί με το τζιπ τους (!), έμειναν αναπάντητες.
Με τον τρόπο αυτό, ο ελληνικός λαός γίνεται δέκτης πρωτοφανών ακραίων σεναρίων και κινδυνολογιών, που δεν έχουν ως μοναδικό στόχο την προσωπική προβολή διαφόρων καιροσκόπων που προσπαθούν να βγουν από την ανυπαρξία τους, αλλά ενδεχομένως υπηρετούν και σκοπιμότητες ψυχολογικών επιχειρήσεων σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.
Ανάμεσα στα παρηγορητικά των ημερών ανήκουν οπωσδήποτε διάφορα γεγονότα που δεν έγιναν ιδιαιτέρως γνωστά, όπως η αναστολή ημερήσιων εκδρομών από τοπικά πρακτορεία του Έβρου και της λοιπής Θράκης προς την Τουρκία, μέχρι την απελευθέρωση των στρατιωτικών μας, όπως ανέφεραν, ο μηδενισμός των διελεύσεων από το συνοριακό πέρασμα των Καστανεών Έβρου προς την Αδριανούπολη, η αυτόβουλη αθρόα προσέλευση εθνοφυλάκων σε μονάδες της περιοχής για λήψη τυχόν οδηγιών και παροχή πληροφοριών κ.λπ.
Οι ακρίτες του Έβρου είναι σίγουρα μαθημένοι από τέτοιες κρίσεις, γνωρίζουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν και δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι με τη στάση τους λειτουργούν ως παράδειγμα ακόμη και για κάποια στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεών μας που ίσως να έχουν μικρή εμπειρία σε ανάλογες περιπτώσεις. Το βίωσα έντονα κατά τα οκτώ έτη που έζησα στην Αλεξανδρούπολη, με κορυφαία εμπειρία την κρίση του Μαρτίου του 1987.
Αυτοί οι άνθρωποι, που χρόνο παρά χρόνο καλούνται ως έφεδροι σε ασκήσεις και επιφυλακές, απαιτούν τουλάχιστον τον σεβασμό από πλευράς Ελληνικής Πολιτείας. Δεν είναι δυνατόν να είναι έρμαια παραπληροφόρησης εξαιτίας της σιγής της ηγεσίας του Στρατού, πολιτικής και στρατιωτικής. Δεν είναι δυνατόν να μένουν αναπάντητες τεκμηριωμένες καταγγελίες, όσο οδυνηρή κι αν είναι ίσως η πραγματικότητα.
Η ζωή του ακρίτα δεν χωρεί ψευδαισθήσεις. Είναι μία έντονη καθημερινότητα υπεράσπισης των πατρίων, συνυφασμένη με την αγωνία και την αποφασιστικότητα των κληρωτών και των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Αν αυτό δεν απαιτεί ειλικρίνεια και σεβασμό, τότε τι είναι αυτό που πληροί αυτές τις προϋποθέσεις;
Δημοκρατία
[left-side] Είναι φανερό ότι ο κλιμακούμενος πόλεμος νεύρων από πλευράς της Τουρκίας στην υπόθεση των δύο συλληφθέντων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεών μας θα κορυφωθεί με την απαίτηση της Άγκυρας για ανταλλαγή τους με έστω κάποιους, αν όχι όλους, τους πραξικοπηματίες Τούρκους που κατέφυγαν στη χώρα μας.
Μία απαίτηση που εκτιμώ ότι δεν θα διατυπωθεί δημόσια, αφού οι δύο υποθέσεις είναι άσχετες μεταξύ τους και οι παράμετροί τους δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να μπουν στο ίδιο ζύγι, αλλά στο παρασκήνιο είναι βέβαιο πως είναι ήδη σε εξέλιξη ένα χοντρό οθωμανικό παζάρι προς την κατεύθυνση αυτή.
Δεν μπορεί, φυσικά, να περάσει απαρατήρητη η αφωνία τού κατά τα άλλα λαλίστατου και μη φειδωλού στις κινήσεις εντυπωσιασμού υπουργού Άμυνας Π. Καμμένου, ο οποίος τηρεί την ίδια στάση όπως και στην περίπτωση του εμβολισμού τους σκάφους μας στα Ίμια! Κατά τις πρώτες ημέρες του συμβάντος με τους δύο, αιχμάλωτους πλέον, στρατιωτικούς μας, δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι η κοινή γνώμη στην Ελλάδα διαμορφώθηκε σχεδόν αποκλειστικά από τα δελτία Τύπου και τις ανακοινώσεις της... τουρκικής πλευράς! Οι επίσημες ελληνικές Αρχές πελαγοδρομούσαν, ταυτιζόμενες ουσιαστικά με την εκδοχή της Τουρκίας.
Ακόμη και πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, όπως αυτή του Φαήλου Κρανιδιώτη, που υπερασπίστηκε με σθένος την εκδοχή της απαγωγής των δύο Ελλήνων μέσα σε ελληνικό έδαφος και μάλιστα μαζί με το τζιπ τους (!), έμειναν αναπάντητες.
Με τον τρόπο αυτό, ο ελληνικός λαός γίνεται δέκτης πρωτοφανών ακραίων σεναρίων και κινδυνολογιών, που δεν έχουν ως μοναδικό στόχο την προσωπική προβολή διαφόρων καιροσκόπων που προσπαθούν να βγουν από την ανυπαρξία τους, αλλά ενδεχομένως υπηρετούν και σκοπιμότητες ψυχολογικών επιχειρήσεων σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.
Ανάμεσα στα παρηγορητικά των ημερών ανήκουν οπωσδήποτε διάφορα γεγονότα που δεν έγιναν ιδιαιτέρως γνωστά, όπως η αναστολή ημερήσιων εκδρομών από τοπικά πρακτορεία του Έβρου και της λοιπής Θράκης προς την Τουρκία, μέχρι την απελευθέρωση των στρατιωτικών μας, όπως ανέφεραν, ο μηδενισμός των διελεύσεων από το συνοριακό πέρασμα των Καστανεών Έβρου προς την Αδριανούπολη, η αυτόβουλη αθρόα προσέλευση εθνοφυλάκων σε μονάδες της περιοχής για λήψη τυχόν οδηγιών και παροχή πληροφοριών κ.λπ.
Οι ακρίτες του Έβρου είναι σίγουρα μαθημένοι από τέτοιες κρίσεις, γνωρίζουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν και δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι με τη στάση τους λειτουργούν ως παράδειγμα ακόμη και για κάποια στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεών μας που ίσως να έχουν μικρή εμπειρία σε ανάλογες περιπτώσεις. Το βίωσα έντονα κατά τα οκτώ έτη που έζησα στην Αλεξανδρούπολη, με κορυφαία εμπειρία την κρίση του Μαρτίου του 1987.
Αυτοί οι άνθρωποι, που χρόνο παρά χρόνο καλούνται ως έφεδροι σε ασκήσεις και επιφυλακές, απαιτούν τουλάχιστον τον σεβασμό από πλευράς Ελληνικής Πολιτείας. Δεν είναι δυνατόν να είναι έρμαια παραπληροφόρησης εξαιτίας της σιγής της ηγεσίας του Στρατού, πολιτικής και στρατιωτικής. Δεν είναι δυνατόν να μένουν αναπάντητες τεκμηριωμένες καταγγελίες, όσο οδυνηρή κι αν είναι ίσως η πραγματικότητα.
Η ζωή του ακρίτα δεν χωρεί ψευδαισθήσεις. Είναι μία έντονη καθημερινότητα υπεράσπισης των πατρίων, συνυφασμένη με την αγωνία και την αποφασιστικότητα των κληρωτών και των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Αν αυτό δεν απαιτεί ειλικρίνεια και σεβασμό, τότε τι είναι αυτό που πληροί αυτές τις προϋποθέσεις;
Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε