Να εξαιρεθεί η εθνική ασφάλεια από τον μικροπολιτικό ανταγωνισμό
Από τον Κοσμά Τριλίβα
Η σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την Τουρκία παρουσιάστηκε αρχικά ως ένα ασύνηθες αλλά περιορισμένο μεθοριακό περιστατικό που θα επρόκειτο να ξεκαθαριστεί σύντομα. Μία εβδομάδα μετά το μόνο ξεκάθαρο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία κρίση διαρκείας.
Η Τουρκία, με την επιθυμία της να δικάσει τους δύο Eλληνες και μάλιστα με βαρύτατες κατηγορίες, δείχνει ότι επιδιώκει πολύ περισσότερα από το να εκμεταλλευτεί ένα ατυχές περιστατικό για να κερδίσει πόντους στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Στην τελική, αυτό θα το έκανε και κάθε άλλο κράτος με ανάλογη ευκαιρία.
Η Τουρκία, όμως, βλέπει το περιστατικό αυτό σαν μοχλό πίεσης και σαν ακόμη μία ευκαιρία για επίδειξη ηγεμονικής δύναμης στην περιοχή.
Και ενώ η Τουρκία παίζει το διπλωματικό παιχνίδι της σε κάθε μέτωπο και με μεγάλη ένταση, στην Ελλάδα το πράγμα αντιμετωπίζεται περισσότερο σαν αναποδιά παρά σαν κρίση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί παρά μόνο μία άτυπη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, αντί για τη σύγκληση του θεσμικά αρμόδιου ΚΥΣΕΑ.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει ποια είναι η κύρια αποστολή ενός κράτους, παρότι το μαρτυρεί η ίδια η λέξη. Δυστυχώς, το κράτος μας δεν κρατεί. Στο εσωτερικό αυτό αποτυπώνεται στην αύξηση της εγκληματικότητας και τη σταδιακή αποσύνθεση των αστυνομικών υπηρεσιών, που και ο τελευταίος Eλληνας ξέρει σε τι κατάσταση βρίσκονται.
Αλλά και στον τομέα της εξωτερικής ασφάλειας, το γεγονός ότι επί της ουσίας η Τουρκία κρατάει δύο Eλληνες στρατιωτικούς ομήρους -αφού, αν το περιστατικό ήταν όντως ένα απλό συνοριακό επεισόδιο, θα είχε ήδη λήξει με την επιστροφή τους στην Ελλάδα- είναι απόδειξη της ολικής αποτυχίας του κράτους να προστατέψει την κυριαρχία του. Χαρακτηριστικό είναι ότι η «δυνατή» κίνηση της Ελλάδας μέχρις ώρας είναι η… προσφυγή στις υπηρεσίες του γ.γ. του ΟΗΕ.
Σε κάθε περίπτωση, προφανώς και προέχει η ασφαλής επιστροφή των συμπατριωτών μας, αλλά, όταν το πράγμα ηρεμήσει, θα πρέπει η πολιτική τάξη να δείξει τη στοιχειώδη ωριμότητα, να εξαιρέσει στο εξής το πεδίο της εθνικής ασφάλειας από τον συνήθη μικροπολιτικό ανταγωνισμό, που έχει κάνει την Ελλάδα να μοιάζει με κράτος παρία, και να οικοδομήσει μια σοβαρή πολιτική προστασίας της εθνικής κυριαρχίας.
Δημοκρατία
Η σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την Τουρκία παρουσιάστηκε αρχικά ως ένα ασύνηθες αλλά περιορισμένο μεθοριακό περιστατικό που θα επρόκειτο να ξεκαθαριστεί σύντομα. Μία εβδομάδα μετά το μόνο ξεκάθαρο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία κρίση διαρκείας.
Η Τουρκία, με την επιθυμία της να δικάσει τους δύο Eλληνες και μάλιστα με βαρύτατες κατηγορίες, δείχνει ότι επιδιώκει πολύ περισσότερα από το να εκμεταλλευτεί ένα ατυχές περιστατικό για να κερδίσει πόντους στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Στην τελική, αυτό θα το έκανε και κάθε άλλο κράτος με ανάλογη ευκαιρία.
Η Τουρκία, όμως, βλέπει το περιστατικό αυτό σαν μοχλό πίεσης και σαν ακόμη μία ευκαιρία για επίδειξη ηγεμονικής δύναμης στην περιοχή.
Και ενώ η Τουρκία παίζει το διπλωματικό παιχνίδι της σε κάθε μέτωπο και με μεγάλη ένταση, στην Ελλάδα το πράγμα αντιμετωπίζεται περισσότερο σαν αναποδιά παρά σαν κρίση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί παρά μόνο μία άτυπη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, αντί για τη σύγκληση του θεσμικά αρμόδιου ΚΥΣΕΑ.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει ποια είναι η κύρια αποστολή ενός κράτους, παρότι το μαρτυρεί η ίδια η λέξη. Δυστυχώς, το κράτος μας δεν κρατεί. Στο εσωτερικό αυτό αποτυπώνεται στην αύξηση της εγκληματικότητας και τη σταδιακή αποσύνθεση των αστυνομικών υπηρεσιών, που και ο τελευταίος Eλληνας ξέρει σε τι κατάσταση βρίσκονται.
Αλλά και στον τομέα της εξωτερικής ασφάλειας, το γεγονός ότι επί της ουσίας η Τουρκία κρατάει δύο Eλληνες στρατιωτικούς ομήρους -αφού, αν το περιστατικό ήταν όντως ένα απλό συνοριακό επεισόδιο, θα είχε ήδη λήξει με την επιστροφή τους στην Ελλάδα- είναι απόδειξη της ολικής αποτυχίας του κράτους να προστατέψει την κυριαρχία του. Χαρακτηριστικό είναι ότι η «δυνατή» κίνηση της Ελλάδας μέχρις ώρας είναι η… προσφυγή στις υπηρεσίες του γ.γ. του ΟΗΕ.
Σε κάθε περίπτωση, προφανώς και προέχει η ασφαλής επιστροφή των συμπατριωτών μας, αλλά, όταν το πράγμα ηρεμήσει, θα πρέπει η πολιτική τάξη να δείξει τη στοιχειώδη ωριμότητα, να εξαιρέσει στο εξής το πεδίο της εθνικής ασφάλειας από τον συνήθη μικροπολιτικό ανταγωνισμό, που έχει κάνει την Ελλάδα να μοιάζει με κράτος παρία, και να οικοδομήσει μια σοβαρή πολιτική προστασίας της εθνικής κυριαρχίας.
Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε