Αν όχι τώρα, πότε; Χρειάζεται εθνική συνεννόηση και ομοψυχία απέναντι στην Τουρκία

[accordion]
[item title="Σχόλιο ιστολογίου:"]κλικ για να δείτε το σχόλιο🔻[/item]
[/accordion]
[lock]Το σχόλιο: Όλα τα κόμματα της βουλής και του βολέματος για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι πως θα κερδίσουν ακόμα και ελάχιστα, κομματικά-πολιτικά. Κυρίως η κυβέρνηση δείχνει να μην "δίνει δεκάρα" για εθνική συνεννόηση, αλλά τα μέγιστα εθνικά θέματα θέλει να τα κουκουλώνει υποτιμώντας τα η ίδια και βάζοντας τα "σκυλιά" της ν' αλυχτάν προσπαθώντας να υποτιμούν τα γεγονότα επιμένοντας μόνο στο σκάνδαλο NOVARTIS. Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, αν υπήρχε δικαιοσύνη ανεξάρτητη και αφήνονταν να κάνει την δουλειά της όπως πρέπει σε ένα ευνομούμενο κράτος, η κάθε αποτυχημένη κομματική συμμορία δεν θα βασίζονταν μόνο στην σκανδαλολογία για να κερδίζει πολιτικά. [/lock]

Γράφει η Αναστασία Καντά

Η προ ολίγων ημερών σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στην περιοχή των Καστανιών Έβρου, από τους Τούρκους απαγωγείς – διότι περί απαγωγής και στημένου παιχνιδιού πρόκειται – όσο κι αν αρνούνται κάποιοι την παραδοχή αυτή, έχει λαβώσει την ψυχή κάθε Έλληνα πολίτη.

Η αιχμαλωσία εν καιρώ ειρήνης, ξεχείλισε το ποτήρι της οργής των Ελλήνων, παράλληλα δε, με τον ναυτικό αποκλεισμό του Καστελόριζου -το οποίο σύμφωνα με τον πρώην ΥΠΕΞ Τουρκίας Α. Νταβούτογλου ανήκει στη Μεσόγειο – και εμμέσως υπάγεται στην Τουρκία. Έκδηλος απότοκος αυτού, πέραν της ξεκάθαρης απώλειας ελληνικού εδάφους και κατά συνέπεια άσκησης κυριαρχίας στο εν λόγω νησί, είναι και αναχαίτιση και ανασύνταξη του χάρτη των ΑΟΖ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Φυσικά, μια τέτοια ανασύνταξη μόνο προς όφελος της Ελλάδας δε θα είναι.

Εντούτοις, η Τουρκία είναι σταθερή στις επιδιώξεις της και ξεκάθαρη ως προς την ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική της. Χρονιά – ορόσημο για τη γείτονα χώρα αποτελεί το 2023, ήτοι η συμπλήρωση των 100 ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Εν προκειμένω, λοιπόν, έχουμε απέναντί μας έναν βουλιμικό βόα που οιωνοί την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και καταβροχθίζει ό,τι βρεθεί στο πέρασμά του, είτε πρόκειται για έδαφος, είτε για κυριαρχικά δικαιώματα των γειτονικών χωρών.

Ποιά είναι η απάντηση της χώρας μας; «Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και Ευρωπαϊκά σύνορα». Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί ιθύνοντες επαναπαύονται στη σχέση Ελλάδας – Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεωρώντας τη πανάκεια, επικαλούμενοι το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και συλλέγοντας χλιαρές δηλώσεις συμπαράστασης που στην ουσία ενθαρρύνουν την προκλητικότητα της Τουρκίας. Προφανώς, πρόκειται για μια αποτυχημένη και φαύλη τακτική. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος, οφείλουν να σταθούν άξιες της ιστορίας τους.

Χρειάζεται εθνική συνεννόηση και ομοψυχία, καθώς και συναίσθηση πως στη διπλωματία, δεν υπάρχει φίλος και εχθρός, μόνο συμφέροντα. Κανείς δε σπεύδει να σε βοηθήσει, αν εσύ ο ίδιος πρώτα δε δείξεις τη δική σου αντίδραση, αν δε δείξεις ότι έχεις τη δύναμη να επιβάλλεις τη βούλησή σου. Οι μέρες – βδομάδες – μήνες που ακολουθούν δε θα είναι προς το συμφέρον μας, ακολουθώντας αυτήν την κατευναστική – υποτελή τακτική. Αν όχι τώρα, πότε θα καταστήσουμε σαφές ότι η ελληνική ψυχή είναι αλώβητη, παρά τον υβριδικό πόλεμο που υφίσταται έντονα τα τελευταία χρόνια; Αν όχι τώρα, πότε;

Καταληκτικά, παραθέτω ένα απόσπασμα από το έργο του Παναγιώτη Κονδύλη, «Θεωρία του Πολέμου»:

«Αν η ελληνική πλευρά, λέγοντας ‘αμυντικό δόγμα’, εννοεί ότι, φοβούμενη μήπως εκτεθεί στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης και των συμμάχων, προτίθεται σε οποιαδήποτε περίπτωση (γενικού) πολέμου να αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και το πλεονέκτημα του πρώτου (μαζικού) πλήγματος στον εχθρό, τότε έχει κατά πάσα πιθανότητα υπογράψει μόνη της και εκ προοιμίου την καταδίκη της.[…] Το πρώτο πλήγμα, το οποίο εγκαινιάζει την καθοριστική εναρκτήρια φάση του πολέμου, πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μαζικότερο και καιριότερο. Πρώτο πλήγμα, […] είναι μια συντονισμένη και ακαριαία ενέργεια όλων των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων προς εκμηδένιση των ζωτικών σημείων του εχθρικού πολεμικού δυναμικού.»

HellasJournal