Οι «Συμφωνίες» στα Βαλκάνια δεν είναι… παίξε γέλασε!

Το πρόβλημα με τη γειτονική χώρα συνεχίζει να ταλανίζει τη χώρα μας χωρίς τελειωμό μονοπωλώντας ξανά την επικαιρότητα. Και δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει αλλιώς από τη στιγμή που οι Αμερικανοί και ευρωπαίοι σύμμαχοί μας αποφάσισαν να βάλουν «τάξη» στην περιοχή αυτή των Βαλκανίων και να σταματήσουν τα διάφορα σουλάτσα πολλών και περίεργων.

Η προβληματική αλλά «αναγκαία» για τα ευρύτερα συμφέροντα Συμφωνία των Πρεσπών φάνηκε ότι ίσως να αποτελούσε κάποια λύση. Όπως όλα όμως δείχνουν στα Βαλκάνια δεν είναι τίποτα εύκολο και κυρίως σε ζητήματα που αφορούν εθνικά θέματα.

Έτσι και στο θέμα των Σκοπίων αποδεικνύεται, ότι δύσκολα θα λυθεί αν λυθεί τελικά, καθώς οι εθνικιστικές – ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας να τις ονομάσει – εξάρσεις και στις δύο πλευρές δεν φαίνονται διατεθειμένες να το επιτρέψουν. Μια δήλωση από τη μια ή από την άλλη πλευρά αρκεί για να τιναχτεί στον αέρα οποιαδήποτε Συμφωνία.

Όπως είχαμε αναφέρει στο armynow.net μήνες πριν, η Συμφωνία θα έφερνε μεγάλες πολιτικές αναταράξεις και στις δύο χώρες όπως και έγινε πρώτα και κύρια στα Σκόπια και τώρα σιγά – σιγά και στη δική μας χώρα. Στα Σκόπια έχει ανατραπεί όλο το προηγούμενο πολιτικό σκηνικό για να περάσει η Συμφωνία, ενώ στη χώρα μας μάλλον είμαστε ακόμα στην αρχή των όσων θα ακολουθήσουν χωρίς να υπάρχουν δεδομένα.

Δε θα μπορούσε να γινόταν αλλιώς από τη στιγμή που η όλη υπόθεση άνοιξε ξανά μετά από χρόνια, κατόπιν άνωθεν εντολών, ώστε να τελειώσει οριστικά το ζήτημα και να σταματήσουν Τούρκοι, Ρώσοι, Αλβανοί και διάφοροι άλλοι να αλωνίζουν στην περιοχή και να δημιουργηθεί ένας καθαρός ασφαλής διάδρομος στα Βαλκάνια προς την Ευρώπη που θα εξυπηρετήσει επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα.

Οι κατάλληλοι άνθρωποι βρέθηκαν (Τσίπρας και Ζάεφ) χωρίς πολιτικά βαρίδια και διάφορες «αγκυλώσεις» ώστε να ανατρέψουν τα πάντα και στηρίχτηκαν όσο δεν πάει από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Και ενώ όπως φάνηκε στην αρχή ο Ζάεφ που είχε τα μεγαλύτερα εμπόδια κατάφερε να τα ξεπεράσει προωθώντας γρήγορα τη Συμφωνία ξαφνικά δημιούργησε με δηλώσεις του προβλήματα στην πλευρά του Τσίπρα που θεωρητικά θα τελείωνε το θέμα με μια ψηφοφορία στη Βουλή.
Και όλα αυτά γιατί πολύ απλά η Συμφωνία έχει πολλά διάτρητα σημεία που είναι καθαρά ζήτημα το πώς θα την ερμηνεύσει η κάθε πλευρά. Και τελικά, το μόνο ξεκάθαρο είναι το όνομα και η χρήση του erga omnes αυτό δηλαδή που θεωρητικά ήταν φαινομενικά η μεγάλη διαφορά των χωρών.

Οι εξελίξεις από εδώ και πέρα θα είναι ραγδαίες και καταιγιστικές και στις δύο χώρες, καθώς πλησιάζει η τελική ώρα της κρίσης. Ο Ζάεφ από τη μία θα πρέπει να εμφανίζεται στο εσωτερικό ολοένα και πιο αλυτρωτικός ερμηνεύοντας όπως συμφέρει τη Συμφωνία για να καταφέρει στις 15 Ιανουαρίου να συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία αλλά ταυτόχρονα θα υποχρεωθεί ακόμα πιο επιτακτικά να προχωρήσει σε διευκρινίσεις που θα απομακρύνουν αλυτρωτισμούς.

Ο Τσίπρας από την άλλη καλείται να αντιμετωπίσει τις πολιτικές σκοπιμότητες της αντιπολίτευσης που ετοιμάζει και πρόταση μομφής, καθώς έχουν βρει το πιο σοβαρό σημείο για να χτυπήσουν την κυβέρνηση του. Αυτό όμως που κυρίως τον απασχολεί είναι η αποχώρηση του κυβερνητικού εταίρου Πάνου Κάμμενου από την κυβέρνηση που θα δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις που θα επηρεάσουν και την αναμενόμενη εκλογική μάχη.

Το παρελθόν πάντως με τα παιχνίδια των μεγάλων στα Βαλκάνια ποτέ δεν έλυσε προβλήματα, αντίθετα δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερα. Το βέβαιο είναι ότι τα συμφέροντα είναι πολλά και μεγάλα και δύσκολα θα επιτρέψουν να μην υπάρξει μια όποια λύση. Το θέμα είναι όμως αν θα κερδίσουμε τουλάχιστον κάτι από αυτή αλλά και ποιος θα την πληρώσει τελικά.

ArmyNow