Γαλανόλευκα γιλέκα

Παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη σε μια «επανάσταση»

Από τον Παναγιώτη Κωστόπουλο

Πολλοί συμπατριώτες μας, ορμώμενοι από τα τελευταία γεγονότα στη Γαλλία, έβγαλαν το μαχαίρι απ’ το θηκάρι και είναι έτοιμοι για μάχη. Αδιαμφισβήτητα, η κατάσταση στη χώρα μας είναι από δύσκολη έως τραγική. Αυτό είναι κάτι που καταδεικνύεται ποικιλοτρόπως και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η κυβέρνηση και έπονται, με διαφορετική αναλογία, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η αξιωματική αντιπολίτευση, τα υπόλοιπα κόμματα και η παντοδυναμία του ιερατείου των Βρυξελλών, που συμπεριφέρεται στα κράτη σαν να είναι νομαρχίες του, χωρίς να εξετάζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και δυνατότητες.

Ποια είναι, όμως, η ευθύνη των πολιτών; Αφού διαπιστώσουμε ότι η απόσταση από τον καναπέ στην επανάσταση είναι μεγάλη, πρέπει να δούμε αν οι συνθήκες επιτρέπουν μια «επανάσταση», αν έχουμε εξαντλήσει όλους τους άλλους τρόπους πριν φτάσουμε στην κατάλυση του κράτους και να αναλογιστούμε τη δική μας ευθύνη.

Πάντα γοητεύει ένας λαϊκός ξεσηκωμός, αλλά υπάρχουν παράγοντες στη σημερινή Ελλάδα που πρέπει να ληφθούν υπόψη για το τι θα φέρει η επόμενη ημέρα: 1) Οσο περνούν τα χρόνια μειώνεται η παραγωγική δυναμική της χώρας. 2) Δεν υπάρχει κάποιο κράτος που μπορούμε να θεωρήσουμε σύμμαχο και, αντιθέτως, υπάρχουν πολλοί γείτονες που θα εκμεταλλεύονταν μια πιθανή αναταραχή. 3) Οι μόνες ομάδες που είναι οργανωμένες και θα μπορούσαν να ελέγξουν μια χαοτική κατάσταση είναι οι οργανωμένες ομάδες βίας που υπάρχουν στα άκρα του πολιτικού χάρτη και οι κάθε λογής χούλιγκαν και μπράβοι.

Γι’ αυτό, σε έναν τυχόν ξεσηκωμό, πολύ πιθανό το μόνο που θα καταφέρουμε να είναι να φαγωθούμε μεταξύ μας, χωρίς να πληρώσουν «αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση».

Επίσης, πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση μέσα από τις εκλογές. Να προσέχουμε ποιο κόμμα ψηφίζουμε και ποιον βουλευτή, να τον ελέγχουμε, να συμμετέχουμε. Όταν δεν μας εκφράζει τίποτε απ’ αυτά, να στηρίξουμε κάποιο μικρότερο υγιές κόμμα ή να παλέψουμε για τη δημιουργία του διαφορετικού που θα φέρει την ελπίδα. Δεν μπορεί να θυμόμαστε ότι είμαστε ενεργοί πολίτες κάθε τέσσερα χρόνια που οδηγούμαστε στην κάλπη. Η δημοκρατία πρέπει να είναι συμμετοχική.

Το πρώτο βήμα, όμως, που πρέπει να κάνουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο, όπως έλεγε ο Λ. Βίτγκενσταϊν, είναι να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να σκάψουμε μέσα μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να διορθώσουμε τις παθογένειές μας, ώστε να επηρεάσουμε το περιβάλλον μας και να γίνουμε σωστοί και χρήσιμοι πολίτες.

Δημοκρατία