Απαιτείται η εγρήγορση της Αθήνας για την προστασία του εθνικού μας θέματος

Του Παναγιώτη Μπάρκα

Μια σοβαρή ανάλυση οδηγεί με απόλυτη ακρίβεια ότι οι εξελίξεις που φαίνονται στη Χιμάρα δεν αποτελούν την ουσία των όσων πραγματικά συμβαίνουν. Με βεβαιότητα όμως επιτρέπουν την πραγματοποίηση του στόχου που εμπεριέχουν τα υποβόσκουσα γεγονότα τα οποία αποτελούν δυστυχώς τον πικρό για τον Ελληνισμό προορισμό και διακρίνεται καθημερινά καλύτερα στον ορίζοντα. Δεν αποτελεί την πλήρη πραγματικότητα, ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης, ούτε η σωστή διαπίστωση ότι τα επίσημα Τίρανα υπό την πίεση του οργανωμένου εγκλήματος θέτουν τον κρατικό μηχανισμό στην υπηρεσία του, δεσμεύοντας για λογαριασμό του τουριστικά φιλέτα τα οποία θα χρησιμεύσουν ως πλυντήρια του μαύρου χρήματος.

Το όλο θέμα εντοπίζεται στη βιασύνη, η οποία δεν είναι μόνο των Τιράνων, αλλά και γνωστών τρίτων παραγόντων, για να μπει ένα οριστικό τέλος, στην οικονομική, δημογραφική και εθνική σύνθεση της μαχόμενης περιοχής στους αιώνες για τη διατήρηση άθικτων αυτών. (!) (Στη συζήτηση μπορεί να μπει τέρμα αν λάβουμε υπόψη ότι ο φερόμενος πυρήνας αντίστασης αποτελείται και από μέλη η αντίσταση των οποίων στόχο έχουν να ανεβάσουν τον πήχη λαδώματος σε όφελος τους)

Το πρόβλημα στην ουσία αποχτάει αμέσως μια πολύ μεγαλύτερη διάσταση αν υπολογίσουμε ότι περισσότερες από 130 χιλιάδες στρέμματα λιβάδια, βοσκοτόπια και άλλες γαίες έχουν αλλάξει χέρια, δλδ έχουν υφαρπαχτεί των Ελλήνων στις άλλες περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό, με πλαστά χαρτιά.

Ο κίνδυνος μεγαλώνει πολλαπλώς:

Όταν από πέρυσι εισήλθαμε σε κρίσιμη περίοδο οριστικής νομιμοποίησης των καταπατητών (εφόσον συμπληρώθηκαν 20 χρόνια χωρίς δικαστική προσβολή των παράνομων αποφάσεων που αναγνωρίζουν ως ιδιοκτήτες τους υφαρπαχθείς των γαιών μας).

Όταν οι τοπικοί μας άρχοντες, αντί να παροτρύνουν τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες να εξασφαλίσουν τους νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας επί της καλλιεργήσιμης γης, τους ώθησαν να ενοικιάσουν μακρόχρονα τα χωράφια τους σε αλλοεθνείς. (δλδ κάποια μέρα θα αλλάξουν χέρια).
Όταν δεκάδες Έλληνες πουλούν τα χωράφια τους σε τιμές ξεφτίλα, αφού πρώτα οι αλλοεθνείς αγοραστές τους, τους βγάζουν τους τίτλους ιδιοκτησίας, (για να τα αγοράσουν νόμιμα). Όταν για τα σπίτια τους ακόμα δεν έβγαλαν τίτλους ιδιοκτησίας.

Όταν οι τοπικοί άρχοντες συνέβαλαν αυτόβουλα στην δημογραφική αλλοίωση των αναγνωρισμένων, έστω και αυθαιρέτως, περιοχών με αμιγώς ελληνικό πληθυσμό.

Όταν τοπικοί άρχοντες αυτόβουλα, ή υπό την πίεση διαφόρων παράνομων παραγόντων, έχουν κάνει πλιάτσικο τις περιουσίες του τόπου μας.

Όταν οι πρόεδροι του ΚΕΑΔ και της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αναγνωρίζουν πλέον την πραγματικότητα του αλλοιωμένου Ελληνισμού και στις περιοχές με αμιγή ελληνικό μειονοτικό πληθυσμό.
Όταν την πραγματικότητα αυτή έφεραν οι επιλεγμένοι απ αυτούς τοπικοί άρχοντες.

Όταν τώρα οι κύριοι αυτοί λένε ότι οι περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό αποτελούν ξεπερασμένη πραγματικότητα, άρα πρέπει να καταργηθούν ως μειονοτικές ζώνες.

Όταν δλδ παρά το δικαίωμα για την προστασία περιοχών με αμιγή ελληνικό πληθυσμό που μας παρέχουν οι διεθνείς συμβάσεις, το σύνταγμα και ο νόμος περί μειονοτήτων του κράτους, παρά τη δυνατότητα που η ιστορία, έστω και με μεγάλες αδικίες, μας παρέχει για έναν ενιαίο ελληνικό μειονοτικό γεωγραφικό χώρο, εκείνοι λένε να μη προστατεύεται η ελληνική ακεραιότητά των περιοχών αυτών. (Και το λένε αυτό όταν ο ελληνικός πληθυσμός έχει αποψιλωθεί στο απροχώρητο).

Στις καταστάσεις αυτές πολλαπλού κινδύνου, λοιπόν έρχονται οι «εθνικές» αντιδράσεις από μια ομάδα ατόμων μεταξύ των οποίων υπάρχουν άνθρωποι ύποπτου παρελθόντος και παρόντος, εμφανιζόμενοι κάτω από τη σημαία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Όπως, αναφέραμε και στη χθεσινή ανάλυση, ενώ πέρυσι προκάλεσαν την κατακραυγή του πανταχού Ελληνισμού για την μη εφαρμογή του σχεδίου ανάπλασης της παλαιάς Χιμάρας, κερδίζοντας μάλιστα και τη σχετική αλβανική δίκη, φέτος ζητούν την εφαρμογή του υπογράφοντας και σχετική δήλωση. Μαζί τους είναι και άτομα που την ημέρα είναι με την εταιρία που εφαρμόζει το σχέδιο και το βράδυ πηγαίνουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ που «αντιδράει» στα σχέδια του Ράμα για τον αφελληνισμό της Χιμάρας. (!)

Η αντίδρασή τους ωστόσο, δεν αποκαλύπτει τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος, όπως στην αρχή αναφέραμε, αλλά κινείτε σε πλαίσιο που τους εξασφαλίζει, μέσω κατάχρησης, μια εθνική επιφάνεια, χρησιμοποιώντας την ιστορία και το όνομα της Χιμάρας και τον μανδύα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Με τον τρόπο αυτό όμως, από την μία επιδιώκει να καλύψουν τις ενοχές τους, από την άλλη αποπροσανατολίζει την Αθήνα και βοηθάει στην επίτευξη του στόχου αλλοίωσης της Χιμάρας. (Η μέχρι τώρα εμπειρία το επιβεβαιώνει αυτό πλήρως.)

Πολιτικά κάνει πιο δύσκολα τα πράγματα το γεγονός ότι για τα σοβαρά αυτά εθνικά θέματα, (όχι μόνο στη Χιμάρα αλλά σε όλες τις περιοχές της εθνικής ελληνικής μειονότητας), η Αθήνα αντιδράει μόνο για την περίπτωση της Χιμάρας και όταν μιλάει η συγκεκριμένη ομάδα. Για την κατάσταση αυτή, δεν υπάρχει ενιαία, σταθερή και συνεχιζόμενη αντίδραση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, του ΚΕΑΔ, του ΜΕΓΚΑ, των Ελλήνων βουλευτών και άλλων παραγόντων. Κρίμα, κάποιοι εξαντλούνται σε συγγραφή ανώνυμων άρθρων ή σε αναδημοσίευση άρθρων άλλων σε δικά τους ΜΜΕ και τα θεωρούν επίσημη αντίδραση. Ή υπάρχουν αντιδράσεις για εσωτερική κατανάλωση, στην ελληνική γλώσσα, που ανακοινώνονται στα ΜΜΕ και δεν αποστέλλονται σε κανένα φορέα, κυρίως στις αλβανικές αρχές και τους διεθνείς οργανισμούς. (Εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις)

Ή ακόμα, προς τα Τίρανα κάνουν τα καλά παιδιά και προς Αθήνα εκδηλώνουν τον ακραίο αντιαλβανισμό τους! (Όταν εκλέγονται με αλβανικά σχήματα και ως επιλογές των αλβανικών κομμάτων. Αλλά εκείνοι για τη συμπεριφορά τους αυτή δεν τους χαρακτηρίζουν ως αχάριστους !!!)

Ευτυχώς που οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες δεν τους πιστεύουν και δεν τους ακολουθούν. Σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές όμως εισακούγονται μόνο κάποιοι στην Αθήνα.

Προσωπικά θα έλεγα ότι η αντίδραση της Αθήνας είναι απαραίτητη.

Μάλιστα στις συνθήκες και στην ποιότητα των δικών μας πολιτικών και εκπροσώπων και έχοντας υπόψη το ρόλο τους, επιβάλλεται και αποτελεί μονόδρομο. Επιβάλλεται η αντίδραση και αξιοποίηση όλων των μέσων που διαθέτει η Αθήνα προς Τίρανα και προς διεθνείς οργανισμούς, η παρέμβαση στους δικούς μας άρχοντες ή για να ευθυγραμμιστούν πραγματικά με τις εθνικές υποχρεώσεις, ή να πάνε σπίτι τους. Πρόκειται για εθνική ευθύνη και εθνικό χρέος.

Θα ήταν ωστόσο παρήγορο σε περίπτωση που τα μειονεκτήματα στις αντιδράσεις της Αθήνας και δεν εννοώ εδώ απλώς την τωρινή κυβέρνηση, θα ήταν συνέπεια της έλλειψης μιας συνεπούς, σταθερής και μακρόπνοης πολιτικής. Παραταύτα και ως τέτοιες οι αντιδράσεις της Αθήνας και των Ελλήνων πολιτικών, όπως και των Ευρωβουλευτών, παραμένουν πολύτιμες.

Παρατηρείται όμως ότι οι αντιδράσεις αυτές ξεκινούν συχνά, (εκτός από αντιστάθμισμα στα προβλήματα με τα Τίρανα) από την εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση, που υποκινούν ορισμένοι γνωστοί άγνωστοι κύκλοι στην Αθήνα. Εκείνοι, τις «εθνικές» σχέσεις τους με τη Χιμάρα ή με «τους εκπροσώπους» της και γενικότερα με την εθνική ελληνική μειονότητα, προσπαθούν να τις επιβάλλουν ως εξωτερική πολιτική στην κυβέρνηση, αλλά για πολιτικά τους οφέλη. Επωφελούνται από τα διαχρονικά κενά που υπάρχουν στην επίσημη πολιτική της Αθήνας για το εθνικό μας θέμα.

Τους ίδιους στόχους εξυπηρετεί και η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του Βορειοηπειρωτικού θέματος, από παρόμοιους κύκλους που αντιμετωπίζουν το εθνικό μας θέμα με ιδεολογικά γυαλιά συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης στην Ελλάδα, (για να θεωρηθεί αγωνιστής για το εθνικό μας θέμα κάποιος που πραγματικά δίνει μάχες, θα πρέπει να ανήκει στο δικό τους μαντρί, διαφορετικά εκείνοι διαθέτουν όλα τα μέσα να του επισυνάψουν το τίτλο του προδότη και του πουλημένου).

Επιδιώκουν την μετανάστευση του θέματός μας στην Ελλάδα, (όπως οι ίδιοι), την μεταφορά των βαρυσήμαντων και ουσιαστικών θεμάτων που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός στην πραγματική Βόρειο Ήπειρο σε θέματα ακαδημαϊκής εξάσκησης και προβολής στην Αθήνα, την αξιοποίηση του εθνικού μας θέματος για την ανάδειξη πολιτικών υποψηφίων για τις αναμενόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Και πότε όλα αυτά, τώρα που ο τόπος μας έχει ανάγκη από ενωμένη φωνή, από ξεκάθαρους στόχους, από συγκεκριμένες δυναμικές κινήσεις. Οι εκπρόσωποί μας θα πρέπει να σταματήσουν να σκέφτονται μόνο πώς θα διατηρήσουν τις καρέκλες, θα πρέπει να σκέφτονται πως θα εκλέξουν τους δημάρχους τους για να διαιωνίσουν την κατάσταση και βάλουν ταφόπλακα στις ενοχές τους. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι η στάση τους αυτή αποτελεί ταφόπλακα για τον τόπο μας και η ιστορία θα τους γράψει με κόκκινο μελάνι, όπως τους προδότες!

14 Δεκεμβρίου 2018

πηγή: facebook.com/panibar2011/

apenadi