Η υφαρπαγή της Ελλάδας

Με το περιουσιολόγιο, σε συνδυασμό με το κτηματολόγιο, θα θυσιαστούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων στο βωμό του χρέους – ενώ θα δίνεται η εξουσιοδότηση στην υπηρεσία που θα τα καταγράψει να εισβάλλει στα σπίτια τους, με το πρόσχημα του ελέγχου εάν δηλώθηκαν όσα έχουν και δεν έχουν.

.

Βασίλης Βιλίαρδος

Επικαιρότητα

Είναι δεδομένο το ότι, η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε μία γερμανική οικονομική αποικία – όχι σε προτεκτοράτο, όπως εσφαλμένα γράφαμε στο παρελθόν, αφού δεν προστατεύεται καν από τη μητρόπολη της, τη Γερμανία (η λέξη προτεκτοράτο προέρχεται από το «protect» που σημαίνει «προστασία»). 

Ο τρόπος τώρα, με τον οποίο θα μετατραπεί σε μία άβουλη αποικία, με εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους, δεν είναι άλλος από την αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος – όπου συμβαίνουν ήδη τα εξής:

(α) τα κρατικά περιουσιακά της στοιχεία, όπως οι δημόσιες επιχειρήσεις της, ξεπουλιούνται σε ξένους με σκανδαλώδεις συμβάσεις και με τη χρηματοδότηση των αγοραστών εκ μέρους των ελληνικών τραπεζών – με δικά μας χρήματα δηλαδή, όπως στο παράδειγμα των αεροδρομίων που εκποιήθηκαν στην κρατική γερμανική εταιρεία FRAPORT, τα οποία στη συνέχεια οδηγούνται στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ και από εκεί στο εξωτερικό, για την εξόφληση του δημοσίου χρέους μας που όμως συνεχίζει να αυξάνεται.

(β) τα ιδιωτικά της περιουσιακά στοιχεία κατάσχονται, αφού προηγουμένως οι Έλληνες χρεοκόπησαν ή θα χρεοκοπήσουν, μέσω της υπερβολικής αύξησης των φόρων ή της μείωσης των μισθών/συντάξεων/κερδών, από το δημόσιο ή/και από τις αφελληνισμένες τράπεζες – ενώ στη συνέχεια πλειστηριάζονται με τοκογλυφικές μεθόδους σε εξευτελιστικές τιμές, όπου αγοραστές τους είναι συχνά οι ίδιες οι τράπεζες μέσω των θυγατρικών τους.

Εν προκειμένω το μεγάλο τραπεζικό κόλπο συνίσταται στο ότι οι τράπεζες, ζημιώνοντας από το σκόπιμο ξεπούλημα των ακινήτων στις θυγατρικές τους, σε τιμές της τάξης του 20% σε σχέση με την αξία τους, καλύπτουν τις ζημίες τους μέσω των αυξήσεων των κεφαλαίων τους εκ μέρους του κράτους ή των εγγυήσεων που τους δίνονται – οπότε με τη βοήθεια των φορολογουμένων Πολιτών, όπως έχει τεκμηριωθεί στο παρελθόν (ανάλυση), τις οποίες οι ίδιοι διασώζουν για να τους κλέψουν τα σπίτια τους!

(γ) το τρίτο και πλέον θανατηφόρο «χτύπημα» θα προέλθει από το περιουσιολόγιο που δρομολογείται, σε συνδυασμό με το κτηματολόγιο – όπου πλέον θα κατασχεθούν όλα τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων (αδήλωτα χρήματα, τιμαλφή, οικόπεδα κλπ.), εντός και εκτός της χώρας και θυσιαστούν στο βωμό της εξυπηρέτησης των χρεών τους.

Εκτός αυτού θα δίνεται εκ των πραγμάτων η εξουσιοδότηση στην υπηρεσία που θα καταγράψει τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία (ΑΑΔΕ), να εισβάλλει στα σπίτια των Ελλήνων – με το πρόσχημα του ελέγχου εάν έχουν δηλωθεί όλα, αφού διαφορετικά δεν είναι δυνατός.

Η ύπουλη γερμανική παγίδα

Περαιτέρω, όλα τα παραπάνω έχουν σχέση με την «προστασία» της Ελλάδας, έτσι ώστε να μη χρεοκοπήσει ως κράτος επίσημα – οπότε να μην έλθει σε διαπραγμάτευση με τους πιστωτές της, για τη διαγραφή μέρους των δημοσίων χρεών της. Υπενθυμίζοντας εδώ πως όταν δεν χρεοκοπεί ένα κράτος επίσημα, χρεοκοπούν οι Πολίτες του, έχουμε ήδη αναφερθεί στις συζητήσεις που γίνονται στο «Euro Group», σχετικά με ένα πτωχευτικό δίκαιο για κράτη (ανάλυση) – με πρώτη όμως προτεραιότητα όχι αυτού καθεαυτού το δίκαιο της κρατικής χρεοκοπίας, αλλά τα κριτήρια, σύμφωνα με τα οποία θα χαρακτηρίζεται ή μη χρεοκοπημένο.

Ειδικότερα έχει προταθεί, υποθέτουμε από τους Γερμανούς, τα κριτήρια να μην είναι τα ίδια με αυτά των επιχειρήσεων – οι οποίες θεωρούνται ως χρεοκοπημένες όταν τα χρέη τους είναι υψηλότερα από τα περιουσιακά τους στοιχεία (όταν δηλαδή έχουν αρνητικά ίδια κεφάλαια). Αντί αυτού, η δυνατότητα εξυπηρέτησης των χρεών τους, η οποία όμως δεν εξαρτάται μόνο από το δημόσιο αλλά, επί πλέον, από τον ιδιωτικό τομέα – αρκεί βέβαια να επιμηκύνεται η διάρκεια αποπληρωμής των δημοσίων χρεών με βιώσιμα επιτόκια (έτσι ώστε να μπορούν να εξυπηρετούνται τα τοκοχρεολύσια και να υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για την υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας – η οποία θα χρησιμοποιείται σταδιακά για την εξόφληση των χρεών).

Με πολύ απλά λόγια, οι «δανειστές» (εννοούμε πάντοτε τη γερμανική κυβέρνηση), επιμήκυναν για παράδειγμα τα 96 δις € του δημοσίου χρέους μας τον Ιούνιο του 2018 που έτσι και αλλιώς δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε, έντοκα φυσικά και με υπέρογκα ανταλλάγματα, όπως την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, για να θεωρηθεί πως μπορεί να εξυπηρετηθεί – οπότε να μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα και να έχουν το χρόνο που είναι απαραίτητος, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η υφαρπαγή της κρατικής και ιδιωτικής της περιουσίας, σε εξευτελιστικές τιμές.

Με δεδομένο δε το ότι, παρά την υφαρπαγή συνεχίζει να αυξάνεται τόσο το δημόσιο (έφτασε ήδη στα 357 δις € αυξημένο κατά 30 δις € σε σχέση με το προηγούμενο έτος, παρά τα δήθεν πλεονάσματα και τις ιδιωτικοποιήσεις), όσο και το ιδιωτικό μας χρέος (παρά τους πλειστηριασμούς πλησιάζει πλέον τα 300 δις €), είναι εύλογο πως κάποια στιγμή στο μέλλον οι «δανειστές» θα αναγκαστούν να χαρακτηρίσουν την Ελλάδα ως χρεοκοπημένη, επειδή θα αδυνατεί να εξυπηρετήσει τα χρέη της  – όπου όμως τότε θα εισπράξουν οι ίδιοι τα οφέλη της χρεοκοπίας, αφού η χώρα πλέον θα τους ανήκει.

Δυστυχώς έτσι παίζεται σήμερα το ύπουλο αποικιοκρατικό παιχνίδι και για αυτό συζητείται το πτωχευτικό δίκαιο για τα κράτη της Ευρωζώνης στο Euro Group – χωρίς να το καταλαβαίνει ούτε η πολιτική μας ηγεσία που έτσι και αλλιώς εκβιάζεται με διάφορους τρόπους, ούτε οι Πολίτες που ευελπιστούν σε ένα καλύτερο μέλλον εντός της πολιτικής των μνημονίων, παρά το ότι έχει τεκμηριωθεί πως μας οδηγούν απ’ ευθείας στην κόλαση.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, όσο εμείς ασχολούμαστε με αηδίες «τύπου υφυπουργού υγείας» και με τις καταγγελίες ενός κόμματος που (α) κατέστρεψε κυριολεκτικά την Ελλάδα το 2012 με το PSI, παραδίδοντας κυριολεκτικά τα κλειδιά της χώρας (κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στην παγκόσμια ιστορία), ενώ (β) το ίδιο είναι χρεοκοπημένο οπότε μπορεί να εκβιάζεται από τους Γερμανούς, παρά της θηριώδεις κρατικές επιχορηγήσεις(άρθρο), οι άλλοι κάνουν απλά τη δουλειά τους – με τελικό αποτέλεσμα να χάσουμε εντελώς ανόητα την πατρίδα μας, χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε.