Από τον καμμενισμό στον πολακισμό παρακλάδια του τσιπρισμού.

Ο συγκεκριμένος έχει δώσει από καιρό δείγματα γραφής και είναι φανερό πια ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έλκεται από τα νταηλίκια, τους τραμπουκισμούς και την μπουρδολογία, οπότε όχι μόνο την ανέχεται, αλλά συχνά την επιβραβεύει.

Κυρίως όμως γιατί ο Αλ. Τσίπρας έδειξε από τότε που διεκδικούσε με αξιώσεις την εξουσία, όπως και από την πρώτη στιγμή ως πρωθυπουργός, ότι οι Καμμένοι, οι Πολάκηδες και άλλοι ανάλογοι ανώνυμοι και επώνυμοι, στους οποίους στηρίζεται ή απευθύνεται, αποτελούν χρήσιμα εργαλεία για τον ίδιο.

Είναι ένα ερώτημα αν ο πολακισμός είναι το ανώτατο στάδιο του καμμενισμού, αλλά σίγουρα ο Π. Καμμένος παλιότερα και ο Π. Πολάκης σήμερα θεωρήθηκαν και θεωρούνται χρήσιμοι από τον Αλ. Τσίπρα.

Γι’ αυτό άλλωστε εργαλειοποιήθηκαν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στην εξουσία, αφού προηγουμένως είχε εργαλειοποιήσει τους περιβόητους «αγανακτισμένους» για να τραμπουκίζουν τους πολιτικούς αντιπάλους του και ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ στις προεκλογικές περιόδους του 2015.

Μετά ήλθε η σειρά του Π. Καμμένου να λοιδορεί με τρόπο εξευτελιστικό τους πολιτικούς αντιπάλους του από το βήμα της Βουλής –ποιος δεν θυμάται εκείνο το «εσείς στα τέσσερα» προς τους βουλευτές της Ν.Δ., να συκοφαντεί με παραμύθια περί χρηματισμού μέσω CDS και άλλα, ενώ παράλληλα φρόντιζε να τρομοκρατεί με αγωγές δημοσιογράφους.

Προς μεγάλη τέρψη του Αλ. Τσίπρα που αφού τον προσεταιρίστηκε, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, του επέτρεπε επί σειράν ετών να παραληρεί και να λέει ασυναρτησίες ως υπουργός Αμυνας και δήθεν συγκυβερνήτης...

Από την πλευρά του, ο Π. Πολάκης δεν ήταν ασφαλώς εξαφανισμένος όσο μεσουρανούσε ο Π. Καμμένος, αλλά δεν είχε τον πρώτο λόγο. Τον απέκτησε με τη γνωστή προτροπή «πρέπει να βάλουμε κάποιους φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές» και φυσικά με τα συχνά καμώματά του.

Το αποκορύφωμα βεβαίως είναι η επίθεσή του στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Στουρνάρα, ωστόσο δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι του γούστου του αφεντικού του στο Μαξίμου.

Αποδεικνύεται περίτρανα από την κάλυψη που του πρόσφερε με ανακοίνωση, από τη γραμμή που δόθηκε στους συριζαίους βουλευτές για την υπεράσπισή του και από τις χθεσινές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα στο υπουργικό συμβούλιο.

Με λίγα λόγια, ο καμμενισμός και ο πολακισμός είναι παρακλάδια του τσιπρισμού.

• Πρώτον, ως επιθετικά όπλα κατά των αντιπάλων,
• δεύτερον, για να προκαλούν αντιπερισπασμό –και ας λέει το αντίθετο ο πρωθυπουργός–,
• τρίτον και βασικότερο, γιατί έχουν κοινό και θαυμαστές.

Οι συμπεριφορές Καμμένου και Πολάκη είναι συνηθισμένες μεταξύ αθλητικών παραγόντων, στα γήπεδα, στα πανεπιστήμια, στα καφενεία, στους δήμους, σε όλους σχεδόν τους τομείς της ελληνικής κοινωνικής ζωής.


ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ
kathimerini.gr