Προσοχή στον Τσίπρα του 2014

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αλλάξει σε τίποτε από το 2014, που ήταν στην αντιπολίτευση.

Οι τακτικές του σε ψέματα (στοχεύοντας να αποφύγει κατάρρευση στις εκλογές Μαΐου και Οκτωβρίου) θυμίζουν αδίστακτες τοποθετήσεις και υποσχέσεις του 2014.

Όσο λογάριαζε τότε, το δικαίωμα του πολίτη να γνωρίζει την αλήθεια, τόσο το λογαριάζει και το 2019.

Το 2014 ήξερε πως έλεγε ψέματα για τον κατώτατο στα 751 ευρώ. Το ήξερε αλλά τα έλεγε.

Τι είχε να χάσει; Οι δανειστές, οι Αμερικάνοι και η ολιγαρχία (ανδρική και γυναικεία...) τον πηγαινοέφερνε (λίγο πριν και πολύ μετά από τη ΔΕΘ του 2014) σε σαλόνια, σε δεξιώσεις, στα γραφεία τους και στις Οργανώσεις τους, ψιθυρίζοντας (μεταξύ τους) νάτος... νάτος... ο πρωθυπουργός.

Το 2019 γνωρίζει επίσης πολύ καλά, πως τα 650 ευρώ του κατώτατου είναι εντελώς άνευ (ουσιαστικής) αξίας καθώς η κρίση ανατρέπει προσδοκίες και στον εργαζόμενο και στην οικονομία.

Ο κατώτατος αυτού του επιπέδου δίδεται και σε όλη την κρίση, αλλά σε ελάχιστο ποσοστό εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Σε λίγους, που είναι έτσι και αλλιώς πάνω από αυτό το επίπεδο. Από εκεί και κάτω, μισθολογικό χάος...

Στο κράτος βέβαια ισχύουν άλλα.

Ρωτήστε και ψάξτε προσεκτικά τι είδους προσλήψεις γίνονται στο 80% των ανέργων (σημειώστε πως το 40% είναι 25άρηδες). Και όταν καταλάβουμε την τραγικότητα στην αγορά εργασίας, μιλάμε για κατώτατους και συλλογικές συμβάσεις...

Αλλά τι τον ενδιαφέρει τον Αλέξη Τσίπρα; Δική του είναι η οικονομία; Εκείνος, προσωπικά, θα πληρώνεται ισόβια με άλλα λεφτά... Με άλλα επιδόματα.

Προς ώρας έχει να λέει (προεκλογικά) ότι θα δώσει ακόμη και αυτά που καταργήθηκαν (τριετίες, συμβάσεις και άλλα πολλά) τα πρώτα χρόνια της κρίσης.

Τι τον ενδιαφέρει τον Αλέξη Τσίπρα. Θα πετάξει μια αριστερή κονσέρβα από τις γνωστές..., όπως η ολιγαρχία είναι ενάντια στο δίκιο του εργάτη... Και καθάρισε...

Και πάμε παρακάτω.

Το 2014 "κούρδιζε" ζουρνάδες για τους δανειστές έχοντας στο μυαλό του ότι θα ξεζουμίσει μισθωτούς και επαγγελματίες της μεσαίας τάξης να πληρώσουν αυτά που θα υπογράψει.

Το 2019 με την έξοδο από το μνημόνιο και "επίσημο καπέλωμα" την Εποπτεία μέχρι και το 2028 δεν κάνει κουβέντα για την κρίση, μια κρίση που ζει και υπάρχει με ορθάνοιχτο στόμα να καταβροχθίσει αυτά που, ο Τσίπρας, μοιράζει προεκλογικά. Και ας του βροντάνε όχι κουδούνια αλλά καμπάνες... από τις Βρυξέλλες και από το υπουργείο Οικονομικών.

Ο Τσακαλώτος κάτι λέει ανάμεσα στο δυσνόητο χιούμορ του. Και αν τον μεταφράσεις σωστά στα ελληνικά ίσως βγάλεις και είδηση...

Τον Τσίπρα όμως δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά. Έχει στα χέρια του τη συμφωνία, Αυγούστου του 2018, των δανειστών και το ψήφισμα των "Ναι σε όλα". Οπότε μπορεί να παρουσιάζεται ως ο αριστερός "σωτήρας"... Το "φωστήρας" παίζεται.

Το 2014 επίσης, με χονδροειδέστατα ψέματα, υποσχέθηκε δουλειές για τον λαό. Διαβεβαίωνε ακόμη για κράτος-εγγύηση στις ΔΕΚΟ, Οργανισμούς και κρατικές Επιχειρήσεις σε όλους τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Το 2019 ενώ για λόγους κομματικής και μικροπολιτικής σκοπιμότητας έριξε, χρόνια πίσω, 10.000 θέσεις εργασίας που είχαν προγραμματισθεί για την πενταετία 2015-2020 (στο Ελληνικό, στον ΟΛΠ, στις Σκουριές) γυρνάει στο Βερολίνο, στο Πεκίνο και στην Ουάσιγκτον και μοιράζει ιδιωτικοποιήσεις. Αυτές βέβαια που δεν έχει προγραμματίσει.

Αλλά επιστρέφει στην Αθήνα με επενδύσεις και επενδυτές (ελληνοαμερικανούς, ίσως για γίνει πιστευτός) που δεν θα τους χωράει ο τόπος... Έτσι λέει.

Σε τι διαφέρουν συνεπώς, τα ψέματα Τσίπρα την προεκλογική περίοδο 2014 από το 2019;

Στο μνημόνιο.

Τότε είμαστε σε μνημόνιο. Και κανείς συνεπής επιχειρηματίας ή επαγγελματίας δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά, για να τολμήσει ανοίγματα.

Το 2019 (εκτός μνημονίου) ο Τσίπρας δικαιούται (;) να αγνοεί και το οικονομικό του επιτελείο (όπως ήδη κάνει), για να συντηρήσει, τη δική του πολιτική διαδρομή.

Τα ψέματα του 2019 και οι ζημιές στην οικονομία είναι (δυστυχώς) θέμα της κυβέρνησης του Οκτωβρίου. Που δεν θα είναι ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλος τρόπος να τσεκαριστούν, άμεσα, δεν υπάρχει. Ο Τσακαλώτος λέει μισόλογα. Και οι δανειστές θα τα λένε πάντα μασημένα, στις εκλογές.


Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr