Πιάνουν τα κόλπα του Τσίπρα;

Να συμφωνήσουμε από την αρχή ότι όλα τα κόμματα παγκοσμίως όταν έχουν εκλογές δίνουν παροχές, λένε και χοντρά ψέματα και κατά κανόνα δεν γυρίζουν το παιχνίδι όταν έχουν σημαντική διαφορά από τον αντίπαλο, όμως με τα δώρα της τελευταίας στιγμής περιορίζουν τη ζημιά.

Ο κ. Τσίπρας στη βασική αρχή «τάζε, διόριζε και κορόιδευε - όσο πιο χοντρά τόσο πιο καλά» στήριξε όλη του την καριέρα, όλο του το είναι. Αυτή η «λαμπρή» καριέρα, λοιπόν, μάλλον δεν θα φτάσει στο τέλος της ακόμα και αν χάσει τις εκλογές και τώρα και το φθινόπωρο.

Εχτισε προφίλ και θριάμβευσε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις το 2015 λέγοντας θηριώδη ψέματα για όλα, από την οικονομία μέχρι την ιδεολογία του και από τη διαφθορά και τη διαπλοκή μέχρι την Παιδεία και τον Πολιτισμό. Και με τον Τραμπ και με τον Μαδούρο, και με τον Θύμιο τον ταξιτζή, «συνδικάλα» της Δεξιάς του 1980, και με τον Αρη Βελουχιώτη μπας και τσιμπήσει κάνας αριστερός. Και με τον Κουφοντίνα και με τον Πάιατ της Πρεσβείας.

Υπέγραψε μνημόνιο, έκλεισε και χρεοκόπησε τις ελληνικές τράπεζες, που για να ξανανοίξουν πουλήθηκαν στους ξένους, ρήμαξε τις συντάξεις και κατέβασε τους μισθούς των ιδιωτικών υπαλλήλων σε επίπεδα Βουλγαρίας. Δεν υπάρχει πια γενιά των 700, αλλά των 300 ευρώ.

Συμφώνησε σε ονομασία που δεν ήθελαν τα 2/3 των Ελλήνων για τη Μακεδονία και φυσικά έγινε το αγαπημένο παιδί των Αμερικανών, των Ευρωπαίων και όλης της ελληνικής ολιγαρχίας, που τώρα μόνο αρχίζει να κρατάει αποστάσεις γιατί ξέρει ότι με το έναν ή τον άλλον τρόπο από τον Οκτώβριο δεν θα είναι αυτός ο πρωθυπουργός.

Σήμερα, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, ο κ. Τσίπρας κάνει ακριβώς αυτό που ξέρει να κάνει τόσα χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Δίνει ό,τι μπορεί σε όσους μπορεί χωρίς να σκέφτεται το αύριο. Ούτε που τον νοιάζει άλλωστε και αυτό το έχει αποδείξει. Επαιξε την Ελλάδα στα ζάρια για έξι μήνες, το 2015, την έφτασε στα πρόθυρα της καταστροφής και όταν κατάλαβε ότι μόλις χρεοκοπούσαμε εκτός ευρώ θα πήγαινε φυλακή... το γύρισε. Αλλά για να το γυρίσει μας φόρτωσε ένα μνημόνιο που κόστισε περί τα 80 δισ. ευρώ (κατά Ρέγκλινγκ), αφού προηγουμένως είχε φροντίσει να κάνει εκλογές (Σεπτέμβριος 2015) χωρίς να έχει στείλει στο ταμείο ούτε μία φορά τον πολίτη να πληρώσει.

Να θυμηθούμε σε αυτό το σημείο ότι από τότε που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015, έως τον Σεπτέμβριο που έγιναν οι δεύτερες εκλογές, οι πολίτες δεν είχαν πληρώσει ούτε φόρο εισοδήματος, ούτε φυσικά ΕΝΦΙΑ, έγιναν οι 100 δόσεις κ.λπ. Μετά και αφού ο Ελληνας τον είχε ήδη ψηφίσει... την άρπαξε κανονικά. Ηρθαν φόροι και εισφορές... μέχρι τον οισοφάγο, κόπηκαν οι συντάξεις, ήρθε ο ΕΝΦΙΑ, άρχισαν οι κατασχέσεις σπιτιών και λογαριασμών για ένα 500ρικο.

Από την άλλη πλευρά, έχεις έναν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τελείως διαφορετική λογική, οπτική και ηθική προσέγγιση. Σου λέει ο Κυριάκος, αν εγώ γίνω πρωθυπουργός σε λίγους μήνες και πω σήμερα ό,τι ψέμα υπάρχει για να ξανανοίξω την ψαλίδα των δημοσκοπήσεων (έκλεισε από τις παροχές κατά 2-3 μονάδες σύμφωνα με τα γκάλοπ), ή θα είμαι κι εγώ ψεύτης, ή αν τα κάνω θα χρεοκοπήσω τη χώρα την επόμενη μέρα. Βέβαια τη χώρα μπορεί να τη χρεοκοπήσει πιο άνετα ο κ. Τσίπρας αν ως τον Οκτώβριο συνεχίσει να δίνει ό,τι υπάρχει στο ταμείο για να μαζέψει την εκλογική διαφορά.

Για να γυρίσουμε, όμως, στον κ. Μητσοτάκη, το πόσοι Ελληνες πολίτες είναι έτοιμοι να καταλάβουν τι πραγματικά κάνει και να τον ανταμείψουν γιατί απλά μετράει τα λόγια του για τις δυνατότητες της οικονομίας θα το μάθουμε στις 26 του μηνός.

Αναρωτιέται κανείς: Είναι δυνατόν οι Ελληνες -και πόσοι- να εξαπατηθούν και πάλι μετά απ’ όλα όσα έζησαν από το 2015 και μετά, να ξεχάσουν τα πάντα και να ξαναψηφίσουν κάποιον που τους κορόιδεψε τόσο χοντρά; Βάζει κανείς στοίχημα;

Τάσος Καραμήτσος
Πρώτο Θέμα