Ολοταχώς για την Ευρώπη… με Αρη Βελουχιώτη

Του Γιάννη Σιδέρη

Η αποκάλυψη των χλιδάτων διακοπών του Αλέξη Τσίπρα στο γιοτ της ελίτ, σήκωσε τραμουντάνα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μεγαλύτερη από ό,τι έγινε γνωστό. Το στελεχικό δυναμικό και οι αριστερόφρονες οπαδοί υπέστησαν πολιτικό και πολιτισμικό σοκ. Αρνούνταν να πιστέψουν πως ο άνθρωπος που κατακεραύνωνε τους προηγούμενους ως «ομοτράπεζους των εφοπλιστών», θα αποδεχόταν να απολαύσει, και μάλιστα εν κρυπτώ, την τρυφηλότητα της μπουρζουαζίας.

Αν για την υπογραφή του μνημονίου και του προδομένου δημοψηφίσματος, έβρισκαν με βαριά καρδιά δικαιολογίες, δεν μπορούσαν να βρουν ουδεμία για τι διακοπές του Ιονίου. Πολύ περισσότερο όταν συνειδητοποίησαν ότι η επιλογή της Ιθάκης για τη δοξαστική διακήρυξη του «τέλους των μνημονίων», δεν έγινε για την σημειολογία που εκπέμπει ή ιστορία και η ονομασία του νησιού, αλλά γιατί βόλευε τον αρχηγό. Ένα πάρεργο, ευκαιρίας δοθείσης, προκειμένου να μη χάσει τη βολή του πηγαίνοντας στο μακρινό Καστελόριζο όπως είχε υποσχεθεί.

Έτσι στη Λαμία προσπάθησε να ενδυθεί την χαμένη αριστεροσύνη, συνδεόμενος με την αριστερή του αφετηρία (αυτή που λέει ότι έχει). Μνημονεύοντας τον Άρη Βελουχιώτη θεώρησε ότι εξαγνίζεται και αναβαπτίζεται. Γι’ αυτό οι λογογράφοι του ξεπατίκωσαν απόσπασμα από την ομιλία του στην κεντρική πλατεία της πόλης, τον Οκτώβρη του ‘44.

Ο πρωτοκαπετάνιος είναι ούτως ή άλλως τραγικό πρόσωπο. Για τους αριστερούς είναι ο προδομένος ήρωας, αυτός τον οποίο το ΚΚΕ κατήγγειλε για «ανοιχτά ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση», ενώ υπενθύμιζε και την δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του ΚΚΕ, στα οποία είχε προβεί. Το κόμμα τον αποκατέστησε 70 χρόνια μετά (το 2011). Όμως το μπαϊράκι που είχε σηκώσει κατά της συμφωνίας της Βάρκιζας του έχει προσδώσει μυθολογική διάσταση.

Για την άλλη πλευρά εξακολουθεί φυσικά να είναι ο βίαιος και αιμοσταγής σφαγέας αθώων Ελλήνων – σαφώς υπήρξαν αρκετά τέτοια θύματα. Ωστόσο και οι δυο πλευρές του αναγνωρίζουν ότι έπαιξε κορώνα γράμματα το κεφάλι του (κυριολεκτικά) για τις ιδέες του. Εξ’ ου και η θυμηδία που σηκώθηκε από την αναφορά που έκανε σε αυτόν ο Πρωθυπουργός του 3ου μνημονίου και του «Όχι» που έγινε «Ναι».

Δεν μας διακρίνει η ιστορική προπέτεια να κάνουμε τηλεγραφική αποτίμηση του Άρη. Ανήκει – θα έπρεπε να ανήκει – στους ιστορικούς. Απλώς τονίζουμε το ατυχές της αναφοράς, καθότι αφενός η ιστορία στο πλαίσιο της οποίας έδρασε, εξακολουθεί να είναι ζώσα, αφετέρου ο Πρωθυπουργός μιλούσε σε δημόσια συγκέντρωση, και όχι σε κομματική σύναξη ή σε ιστορικό συνέδριο.

Οι αντιδράσεις φάνηκαν στα social media, όπου έχουν αναβιώσει εκρηκτικά οι αναφορές στον Μελιγαλά και στον Γράμμο – Βίτσι. Ο γράφων καταθέτει και την βιωματική του γνώση, ότι 70 χρόνια μετά, υπάρχουν στην επαρχία σόγια που ακόμη δεν μιλιούνται. Τους χωρίζει αίμα - και το ανθρώπινο αίμα έχει μνήμη.

Ένας Πρωθυπουργός που έχει επίγνωση του ιστορικού βάρους των γεγονότων στα οποία αναφέρεται, δεν κάνει ελαφρούτσικες αναφορές, όταν η διχαστική μνήμη είναι παρούσα (αλλά βέβαια αν είχαν επίγνωση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχαν μιλήσει για προδότες και Γερμανοτσολιάδες).

Επίσης ένας Πρωθυπουργός σε προεκλογική συγκέντρωση που αφορά τις ευρωεκλογές, δεν απαγκιάζει στον ίσκιο ενός δικού του ήρωα, μιας ιστορίας 75 χρόνια πριν. Μιλάει για την Ευρώπη του σήμερα και του αύριο. Πρωθυπουργός είναι, όχι αρχηγός γκρουπούσκουλου.

Πέραν αυτών, αν επικεντρωθεί κανείς στο απόσπασμα που εκφώνησε, βλέπει ότι ήταν επιλεγμένο για να βολέψει το δικό του αφήγημα: «χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία…». Του… διέφυγε προφανώς ότι στην έναρξη της ομιλίας του ο - «ανατριχιαστικά επίκαιρος», κατά τον Πρωθυπουργό - Αρης, είχε τονίσει: «Ο λόγος μου δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ότι θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υπόσχονταν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια»!

Όντως ανατριχιαστικά επίκαιρος! Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ για να έρθει στην εξουσία με τα σκισίματα των μνημονίων και τα Προγράμματα Θεσσαλονίκης. Και - κυρίως - το ακριβώς αντίθετο στο τωρινό τσουνάμι από ρουσφετολογικούς «λαγούς και πετραχήλια», που δίνει μια εβδομάδα πριν τις εκλογές.


.liberal