Άλλο ένα κρούσμα που φανερώνει ότι ο Τσίπρας θα... επιστρέψει θριαμβευτής

Του Σάκη Μουμτζή

Ως γνωστόν ο Δ. Παπαδημούλης εκλέχθηκε αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και με τις ψήφους των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας*.

Μάλιστα, η κυρία Μισέλ Ασημακοπούλου είχε αντιρρήσεις, αλλά μπροστά στην επιμονή του Β. Μεϊμαράκη υποχώρησε τελικά. Να τονίσω πως η επίσημη γραμμή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ήταν η καταψήφιση του Δ.Παπαδημούλη [ΔΕ: Όπως αποκαλύφθηκε σήμερα τον Παπαδημούλη δεν ψήφισαν οι Ασημακοπούλου και Βόζενμπεργκ όπως δήλωσαν, αλλά και ο Μ. Κεφαλογιάννης ο οποίος προτίμησε να απέχει της ψηφοφορίας].

Βρίσκω εντελώς λανθασμένη την κίνηση των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας να στηρίξουν την συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Στέλνουν με το «καλημέρα» λάθος μηνύματα.

Γνωρίζω την επιχειρηματολογία για την Εθνική Ελλάδος. Μόνον που στην πολιτική δεν υπάρχει Εθνική Ελλάδος. Ή να το πω διαφορετικά, Εθνική Ελλάδος υπάρχει όταν αυτό πιστεύουν και υποστηρίζουν όλα τα κόμματα.

Όταν το υποστηρίζει μόνον ένα, προφανώς βρίσκεται εκτός πραγματικότητος. Άλλωστε, πριν από λίγες μόλις ημέρες ο Παπαδημούλης, στο twitter, αποκαλούσε τον Μητσοτάκη νέο Όρμπαν. Και επιβραβεύθηκε με την ψήφο που του έδωσαν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.

Μάλλον κάποιοι μέσα στην Νέα Δημοκρατία δεν κατάλαβαν πως στις 7 Ιουλίου δεν κέρδισε μόνον ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και η πολιτική του. Μια πολιτική έντονης αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντα του ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν άσκησε πολιτική κατευνασμού ούτε πολιτική χαμηλών τόνων. Όπως του μιλούσαν οι αντίπαλοι του, έτσι απαντούσε.

Ή να το πω και πάλι διαφορετικά. Στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας συγκρούστηκαν δύο λογικές. Αυτή την ήπιας και «υπεύθυνης» αντιπολίτευσης και αυτή της επιθετικής και δομικής αντιπολίτευσης.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.

Μάλιστα —όπως προανέφερα— η πολιτική Κυριάκου Μητσοτάκη δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος. Αντιμετώπισε νικηφόρα μια συμμορία που αποπειράθηκε να κλείσει τους πολιτικούς της αντιπάλους στην φυλακή.

Πού ήταν τότε ο λαλίστατος, κατά τα άλλα, Δ. Παπαδημούλης; διαχώρισε την θέση του από την σκευωρία της Novartis; Όταν η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούσε την πόλωση και τον διχασμό αυτός, από κοντά, μιλούσε στο ίδιο μήκος κύματος.

Στην πολιτική δεν υπάρχει αβροφροσύνη, κυρίως, όταν ο αντίπαλος είναι κυνικός και αδίστακτος. Δεν πήραν κάποιοι το μάθημα τους από το καλοκαίρι του 2015;

Δηλαδή τι πιστεύουν; Πως με τέτοιες «αγαπησιάρικες» κινήσεις, όπως αυτή προχθές στο Ευρωκοινοβούλιο, θα εξημερώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ; Πάλι τα ίδια λάθη;

Εχω γράψει κατ΄επανάληψη, πως το ήπιο κλίμα πρέπει να επιδιώκεται από όλα τα κόμματα. Οταν ένα από αυτά, και μάλιστα πολύ ισχυρό, επιλέγει την ρήξη και την πόλωση, εκ των πραγμάτων ήπιο κλίμα δεν υπάρχει. Η Ιστορία έχει αποδείξει πως όσοι προέβαλλαν την μετριοπάθεια απέναντι στην οξύτητα, ηττήθηκαν.

Η μετριοπάθεια και ο κατευνασμός εκλαμβάνονται ως αδυναμία και φέρνουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Προς Θεού, δεν θέλω να πιστεύω πως υπάρχει πολιτική γραμμή Νέας Δημοκρατίας «εξωτερικού και Νέας Δημοκρατίας «εσωτερικού».

Καλό είναι όμως κάποιες επισημάνσεις να γίνονται έγκαιρα και με δημόσιο λόγο.

* Και ο Ν.Ανδρουλάκης υπερψήφισε τον Δ. Παπαδημούλη. Προς τιμήν της τον καταψήφισε η Εύα Καϊλή.

https://www.liberal.gr/

loading...