Το άρθρο του Economist που δεν θα διαβάσει ποτέ ο Αλέξης Τσίπρας

Του Μανόλη Καψή

Ήταν, νομίζω, μια φράση του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκου Πιερρακάκη, στη συζήτηση για την κατάργηση αυτού που εννοούσαμε στην Ελλάδα "πανεπιστημιακό άσυλο". Την ώρα που άλλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, προωθούν την τεχνητή νοημοσύνη στα σχολεία, είπε, εμείς ακόμα ασχολούμαστε με θέματα περασμένων αιώνων, σαν το ακαδημαϊκό άσυλο. Ομολογουμένως, πολύ επιτυχημένη περιγραφή για την καθυστέρησή μας.

Όχι ότι έγινε κατανοητός ο παραλογισμός από τα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. Πού καιρός για τέτοια! Έμπλεοι οργής για τη νεοφιλελεύθερη επέλαση, οι σύντροφοι της αριστεράς έδιναν πολλαπλές μάχες, ταμπουρωμένοι στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Και για τη διατήρηση του ασύλου στους μπαχαλάκηδες, και για τη διατήρηση του μπάχαλου που επιφέρει η απλή αναλογική στους ΟΤΑ, και για την απόκρουση των ρυθμίσεων του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση, για τον εξορθολογισμό της αγοράς εργασίας.

Όχι ότι έγινε κατανοητή η προσπάθεια του κ. Βρούτση από τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που βρήκε να πει ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι ότι επαναφέρουν μέτρα ΔΝΤ και υπακούουν στις εντολές του ΣΕΒ. Καμία έκπληξη. Πάντα η συζήτηση στην αριστερά γινόταν με τσιτάτα. Αν υπάρχει και μια συνωμοσία να διανθίσει τη διατύπωση, ακόμα καλύτερα.

Πριν από μερικές εβδομάδες δημοσιεύθηκε στον Economist ένα άκρως κατατοπιστικό άρθρο με τον τίτλο "Across the rich world an extraordinary jobs boom is under way". Το κείμενο παρουσίαζε στοιχεία για το πώς σε όλο τον πλούσιο κόσμο, τον κόσμο του ΟΟΣΑ δηλαδή, τον κόσμο στον οποίο παρά την κρίση ανήκει η Ελλάδα, εξελίσσεται μια πρωτοφανής δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γαλλία αλλά και στην Αυστραλία, καθώς και στις περισσότερες χώρες του Οργανισμού, η ανεργία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Το θέμα της ανεργίας έχει πάψει να απασχολεί τον δημόσιο διάλογο.

Το άρθρο έδινε μια σειρά από ερμηνείες για τους λόγους αυτής της εξέλιξης -λόγοι δημογραφικοί, λόγοι που έχουν να κάνουν με την τεχνολογική εξέλιξη, όπως οι κρατικές πολιτικές ενίσχυσης της εργασίας των γυναικών, η μείωση της επιρροής των συνδικάτων, οι περικοπές των επιδομάτων- και κατέρριπτε (εν μέρει τουλάχιστον) και ορισμένα κλισέ του δημοσίου διαλόγου για την εργασία. Όπως ότι οι θέσεις που δημιουργούνται είναι κυρίως επισφαλείς θέσεις, θέσεις part time εργασίας ή ότι οι μισθοί παρά τη μείωση της ανεργίας, παραμένουν καθηλωμένοι στο επίπεδα της εποχής της πρόσφατης νομισματοπιστωτικής κρίσης. Ακόμα και στη Γαλλία, που εδώ και 25 χρόνια μαστίζεται από υψηλή ανεργία, υπάρχει υποχώρηση. Πέρυσι, οι νέες συμβάσεις εργασίας -σε θέσεις πλήρους απασχόλησης- έκαναν ρεκόρ.

Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις σε αυτό το "jobs boom". Η Ιταλία, η Ισπανία και η Ελλάδα. Τρεις χώρες όπου η ανεργία παραμένει υψηλή και στην περίπτωσή μας εξαιρετικά υψηλή... Τι συνδέει αυτές τις τρεις χώρες; Μια εργατική νομοθεσία, όσον αφορά τις απολύσεις και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, εξαιρετικά αυστηρή και άκαμπτη, που εμποδίζει τις προσλήψεις.

Το άρθρο δεν ασχολούνταν με την ελληνική "ιδιαιτερότητα", αλλά αναφερόταν στην Ιταλία και στο πώς οι 350 διαφορετικές κλαδικές συμβάσεις (national industrial agreements), δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τις διαφορές στην παραγωγικότητα και στο κόστος ζωής ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο της χώρας, με αποτέλεσμα τηνμεγάλη ανεργία στη Νότια Ιταλία. Αναφερόταν και στην Ισπανία, περιγράφοντας πώς οι άκαμπτες προβλέψεις περί συλλογικών διαπραγματεύσεων, την εποχή που η χώρα κατέρρεε οικονομικά από τη φούσκα των ακινήτων (2008-2009), οδήγησε σε αυξήσεις στους ονομαστικούς μισθούς των οικοδόμων, της τάξης του 5%. Οι εργοδότες δεν είχαν άλλη επιλογή απο τις απολύσεις...

Τα στοιχεία της απασχόλησης για τις χώρες του ΟΟΣΑ δείχνουν σαφώς ότι όσες χώρες εκσυγχρόνισαν τις ρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας, μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία το πρόβλημα της ανεργίας. Οι άλλες συζητούν ακόμα για το άσυλο.

Ή, όπως το λέει πιο ωμά ο κόσμος της αγοράς, όσο πιο εύκολες είναι οι απολύσεις, τόσο πιο εύκολες είναι οι προσλήψεις.

Αλλά φυσικά μην περιμένετε να το καταλάβει αυτό ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοι της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ενδεχομένως και γιατί είναι πιο εύκολο να πείσεις έναν άνεργο να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.

Υ.Γ.: Η στέρεα λογική της ρύθμισης Βρούτση για την κατάργηση του "βάσιμου λόγου" απόλυσης, μια ανόητη προεκλογική εφεύρεση της κ. Αχτσιόγλου, που απλά έβαλε ακόμα ένα εμπόδιο στις προσλήψεις, δεν απαλλάσσει φυσικά τον υπουργό Εργασίας από την κατηγορία για κακοποίηση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Και οι δικαιολογίες περί επείγοντος, απλά αστείες. Απλά έδωσαν την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να προκαλέσει ένταση, να αποχωρήσει από τη Βουλή και να εξαπολύσει με επιχειρήματα επίθεση στην κυβέρνηση.

https://www.capital.gr/

loading...