Ερντογάν: Ένας εκκολαπτόμενος Μουσολίνι του 21ου αιώνα

Ιανουάριος 2019, Σμύρνη: Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας σε φανατικούς οπαδούς του, ξεσηκώνει τους συγκεντρωμένους με αναφορές στην κατοχή της Σμύρνης από τους Έλληνες (1919-1922), τους οποίους προειδοποιεί εκτοξεύοντας απειλές:

- Σμύρνη, είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε κατά των αλεπούδων και των ποταπών που βρίσκονται εντός και εκτός και προσπαθούν να μπουν στο κρεβάτι του λιονταριού... Σμύρνη, είμαστε έτοιμοι - όπως ακριβώς έκανε ο βετεράνος Πασάς - να ρίξουμε στη θάλασσα αυτούς που έχουν βάλει στο μάτι την ελευθερία και το μέλλον σου...''

Ύστερα συγκινεί τους παρευρισκομένους απαγγέλλοντας στίχους που κάνουν αναφορά στην πυρπόληση της Σμύρνης, αποσείοντας έμμεσα την κατηγορία των Ελλήνων ότι ήταν έργο των Τούρκων αυτή:

- Όμορφη Σμύρνη, δεν φεύγει ο καπνός. Την ημέρα στην φαντασία μου, το βράδυ στη σκέψη μου. Η αλεπού δεν μπορεί να μπει στο κρεβάτι του λιονταριού. O ποταπός Έλληνας δεν θα τα καταφέρει… Θα ρίξω τους Έλληνες στη θάλασσα...

Δυο μήνες αργότερα, Μάρτιος 2019, Σμύρνη: Ο Πρόεδρος της Τουρκίας - απευθυνόμενος σ' ένα έξαλλο ισλαμο-νεοτουρκικό πλήθος (που παραπέμπει στους νεο-οθωμανούς του Κεμάλ) το κάνει να παραληρεί ακούγοντας τις εθνικιστικές κορώνες του, που θυμίζουν στους Έλληνες ότι οι Τούρκοι τούς είχαν ρίξει στη θάλασσα (1922):

- Σμύρνη, που οι στρατοί του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ σε απελευθέρωσαν ξανά στις 9 Σεπτεμβρίου!.. Σμύρνη εσύ που ρίχνεις τους γκιαούρηδες στη θάλασσα!.. Σμύρνη, που ανακούφισες τον πόνο της Θεσσαλονίκης, της Κρήτης, των Σκοπίων και άλλων βαλκανικών πόλεων!

Απρίλιος 2018: Με στρατιωτική στολή παραλλαγής και σε αυστηρό τόνο, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρεται στο θέμα των 8 Τούρκων στρατιωτικών που είχαν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα συνδέοντάς το με την κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στις φυλακές της Αδριανούπολης.

Λίγους μήνες αργότερα, Σεπτέμβριος 2018: Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατεβαίνει με στολή πιλότου απ' το προεδρικό αεροσκάφος, κατά την άφιξη του στο νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, για να παραστεί στις εκδηλώσεις της πρώτης έκθεσης αεροδιαστημικής και τεχνολογίας στη χώρα, ''Teknofest''.

Ο συγκρητισμός προσωπικοτήτων διαφορετικών εποχών μού επιτρέπει να φέρω στη μνήμη μου εικόνες πανομοιότυπες ή σχεδόν πανομοιότυπες απ' το ιστορικό παρελθόν, που είναι φορτισμένο συγκινησιακά για μας τους Έλληνες:

Νοέμβριος 1940, Palazzo Venezia (Παλάτσο Βενέτσια) στο κέντρο της Ρώμης: Ο Μπενίτο Μουσολίνι, στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, απευθύνεται στους αφιονισμένους οπαδούς του σε τόνο διθυραμβικό και με θεατρινίστικο ύφος τούς λέει πως οι Έλληνες μισούν την Ιταλία και γι' αυτό ''θα σπάσει τα πλευρά της Ελλάδας'' στο μέτωπο της Πίνδου...

Τι ειρωνεία... Είκοσι μέρες αργότερα τού υπέβαλε την παραίτησή του ο επικεφαλής του ιταλικού Γενικού Επιτελείου Πιέτρο Μπαντόλιο, προ της επέλασης του ελληνικού στρατού που απελευθέρωνε διαδοχικά τις ελληνικές πόλεις της Βορείου Ηπείρου: Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Πρεμετή, Χειμάρρα, Δέλβινο κλπ...

Η ιστορία επαναλήφθηκε 23 χρόνια μετά, όταν και πάλι ο ελληνικός στρατός - κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο - προήλαυνε νικηφόρα στο Αργυρόκαστρο, την Πρεμετή, τη Μοσχόπολη, τη Χειμάρρα, τη Ρίζα, το Λεσκοβίκι, την Μοσχόπολη..., με στόχο την ενσωμάτωση της Βορείου Ηπείρου στο ελληνικό κράτος.

Φευ!.. Εις μάτην πήγαν οι προελάσεις απελευθέρωσής της και στους δυο Μεγάλους Πολέμους, μετά την ανακήρυξη της αυτονομίας της και την αναγνώριση της ελληνικότητάς της με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας (1914), το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ τυπικά.

Το 2018, εβδομηνταοχτώ χρόνια μετά την κήρυξη του πολέμου κατά της Ελλάδας απ' την Ιταλία, ακούσαμε τον Ταγίπ Ερντογάν, το κακέκτυπο του Μουσολίνι στην εποχή μας που φαντασιώνεται ένα νεο-οθωμανικό κράτος με τον εαυτό του Σουλτάνο και τους Έλληνες υπηκόους του, να απειλεί με θράσος και κομπασμό τα κεκτημένα της χώρας μας στο Αιγαίο και της Κύπρου στην Α. Μεσόγειο.

Είναι μια ''παραλλαγή'' διαφορετική απ' τις στραταρχικές εμφανίσεις του εθνικιστή Ερντογάν αυτή της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' (του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου), η οποία παραπέμπει ευθέως στο ''mare nostrum'' (η θάλασσά μας) των Ιταλών και δείχνει εξόφθαλμα τη φασιστική νοοτροπία και αυταρχική συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου, που τον εντάσσουν οι ξένοι χαρακτηρολόγοι και φυσιογνωμιστές σε ομάδα παράλληλη εκείνης του Μουσολίνι.

- Ήταν πάντα έτσι ο Ερντογάν; Είχε στοιχεία δικτάτορα; Γιατί εμείς τον θυμόμαστε πιο δημοκρατικό τότε που ήταν δήμαρχος στην Κωνσταντινούπολη (1994-'98)..., μου είπε κάποιος φίλος τις προάλλες απορημένος, όταν έκανα τη σύγκριση των δύο ανδρών.

Κι είχε δίκιο εν μέρει, γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν ξεκίνησε πράγματι σαν δημοκράτης Ισλαμιστής, για να καταλήξει να γίνει φανατικός δικτάτορας και να συμπεριφέρεται ως σουλτάνος. Ο αυταρχισμός και η φασιστική νοοτροπία του εκδηλώθηκαν κυρίως μετά το σκηνοθετημένο ή μη πραξικόπημα σε βάρος του (Μάρτιος 2016), εξαιτίας του οποίου οδηγήθηκαν στη φυλακή ή έπεσαν σε δυσμένεια όσοι μεθόδευαν την ανατροπή του ή διαφωνούσαν ανοιχτά με την πολιτική του (στρατιωτικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι, απλοί πολίτες).

Τελευταίο παράδειγμα πολιτικού που έπεσε στη δυσμένεια του Ερντογάν λόγω των δηλώσεών του για την εισβολή του τουρκικού στρατού στη Συρία είναι αυτό του Τουρκοκύπριου ηγέτη, που εξόργισε τον Ερντογάν γιατί αφηγούμενος προσωπικά του βιώματα είπε με ειλικρίνεια την αρνητική άποψή του.

- Όταν ήμουν 27 χρονών το 1974, υπηρέτησα όπως κάθε νεαρός Τούρκος στην στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας, η οποία προκλήθηκε από την φασιστική ελληνική χούντα. Φίλοι μου πέθαναν στο πλευρό μου στις μάχες της Λευκωσίας. Όπως οι περισσότεροι από εμάς, είδα τι σημαίνει πόλεμος.‟

” Αν και την επέμβαση της Τουρκίας τότε την αποκαλούσαμε ''Ειρηνευτική Επιχείρηση'', ήταν ένας πόλεμος στον οποίο χύθηκε αίμα. Και τώρα, παρόλο που την αποκαλούμε ''Πηγή Ειρήνης'' δεν είναι νερό που χύνεται, αλλά αίμα. Γι’ αυτό και η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να ξεκινήσει ο διάλογος και η διπλωματία όσο το δυνατόν συντομότερα...

Με τα δεδομένα αυτά αντιλαμβανόμαστε τι σχεδιάζει για μας ο Ταγίπ Ερντογάν και πόσο αποφασισμένος είναι να κυνηγήσει το θέμα αλλαγής των συνόρων, μετά το πέρας των εχθροπραξιών στη ΒΑ Συρία. Όσον αφορά την Ελλάδα, συγκεκριμένα, ο πολυμέτωπος αγώνας του Ερντογάν έχει έναν κυρίως στόχο: Την ευόδωση του τουρκικού αναθεωρητισμού, που θα έχει σαν ''κύριο πιάτο'' του το θέμα των μειονοτήτων στη Θράκη και τη διχοτόμηση του Αιγαίου.

Στον εναέριο χώρο μας ήδη κλιμακώνονται καθημερινά οι παραβιάσεις και υπερπτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων, που έχουν σκοπό να τονίσουν την αμφισβήτηση της ελληνικότητάς τους. Αυτό φυσικά αναγκάζει τα δικά μας μαχητικά να δοκιμάζονται νυχθημερόν στην προσπάθεια αναχαίτισής τους.

Γι' αυτό, με αφορμή την εισβολή στη Συρία (έστω κι αν διανύουμε ήδη την περίοδο εκεχειρίας μεταξύ Τούρκων και Κούρδων), είναι ευκαιρία οι ιθύνοντες του ΥΠΕΞ και του ΚΥΣΕΑ, που έχουν την ευθύνη της άμυνας της χώρας, να επανεξετάσουν την περίπτωση Ερντογάν και να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους τις απειλές και τις προειδοποιήσεις του. Ο Ερντογάν δεν μπλοφάρει και δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω στον στρατηγικό σχεδιασμό του.

Οι εναέριες τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά μας και οι θαλάσσιες παρενοχλήσεις τουρκικών ακταιωρών σε βάρος των δικών μας ψαράδικων ή σκαφών του λιμενικού, σε συνδυασμό με τις προκλητικές προσεγγίσεις και παραβιάσεις των πλοίων των Τούρκων στο Καστελόριζο και την Κύπρο, καταδεικνύουν δυστυχώς με τον εμφανέστερο τρόπο την αρνητική προοπτική των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Κι αυτή η αρνητική προοπτική ακολουθεί κλιμάκωση ανιούσα μετά την τουρκική επίθεση στη Συρία και τις προειδοποιήσεις του Ταγίπ Ερντογάν εναντίον μας, ότι λίγο-πολύ θα είμαστε ο επόμενος στόχος. Τον αυταρχισμό και τη διάθεσή του να περάσει την αποφασιστικότητα και διεκδικητικότητά του, την εκπέμπουν άλλωστε όχι μόνο τα λόγια του και οι απειλές του, αλλά και στραταρχικές στολές εκστρατείας που φορά ενίοτε και παραπέμπουν σε εικόνες του Μουσολίνι.

Το ''αυτοκρατορικό'' ειδικά βήμα του και η κουστωδία των χρυσοποίκιλτων βρακοφόρων γενίτσαρων που τον περιστοιχίζουν στο παλάτι παραπέμπουν σε αντίστοιχες εικόνες του Ιταλού δικτάτορα που κήρυξε 79 χρόνια πριν τον πόλεμο στην Ελλάδα. Πιο πολύ όμως τον θυμίζουν η νοοτροπία, οι τακτικισμοί, η τάση του να στήνει προβοκάτσιες και η αυταρχική συμπεριφορά του.

Γενικά η εικόνα του Μουσολίνι (όπως τη διασώζουν τα ιστορικά ντοκιμαντέρ και οι φωτογραφίες), με την στραταρχική φασιστική ενδυμασία, το κουρεμένο κρανίο και τους δείκτες της αριστερής του παλάμης να κρατούν τη στρατιωτική ζώνη του, προσιδιάζει μερικώς σε εκείνην του Ερντογάν ( λόγω διαφορετικού σωματότυπου και τριχωτού της κεφαλής των δύο ανδρών) και καθόλου στη σκηνή που ο Ιταλός δικτάτορας υψώνει την παλάμη του δεξιού χεριού του και χαιρετά φασιστικά το πλήθος των φασιστών συμπατριωτών του.

Ωστόσο η προεκλογική ομιλία στη Σμύρνη του Τούρκου ηγέτη αποδεικνύει πως μιμείται γελοιωδώς τον Μπενίτο στις ομιλίες του, με όλες εκείνες τις ιστορικές αναφορές του που παραπέμπουν στη Μικρασιατική Καταστροφή (''... Σμύρνη, εσύ που ρίχνεις τους γκιαούρηδες στη θάλασσα και προστατεύεις τους ανήμπορους...)

Εν ολίγοις ο Ερντογάν δείχνει έτοιμος να πάρει τα σκήπτρα απ' τον Μουσολίνι σχεδιάζοντας και προετοιμάζοντας το έδαφος σε βάρος μας. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι είναι θέμα χρόνου ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, που μπορεί να καταλήξει σε σύρραξη κι αυτό θα καταλήξει σε τραγωδία για την πατρίδα μας, που φαίνεται ανέτοιμη οπλικά και ψυχολογικά, παρά τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων.

Απέναντι στον εκκολαπτόμενο Μουσολίνι του 21ου αιώνα η ελληνική πολιτεία, έως τώρα τουλάχιστον, αντιδρά όπως πάντα φοβικά, τη στιγμή που θα 'πρεπε να αναπτερώνει το φρόνημα του λαού και να τον προετοιμάζει ηθικά και ψυχολογικά για κάθε ενδεχόμενο.

Τη στιγμή που θα έπρεπε να προσπαθήσει να τον αφυπνίσει μέσα από μια αναβαπτισμένη στα εθνικά ιδανικά παιδεία, να τον ενώσει και να χαλυβδώσει την αποφασιστικότητά του για αντίσταση απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό της ''Γαλάζιας Πατρίδας''.

Οι βίοι Μουσολίνι και Ερντογάν έχουν περισσότερα κοινά σημεία απ' όσα νομίζουμε και γι' αυτό θα μπορούσαν να... ''ενταχθούν'' στους ''Παράλληλους Βίους'' του Πλουτάρχου. Για τον λόγο αυτό, καλά θα κάνει η στρατιωτική ηγεσία να έχει τον νου της για τυχόν προβοκάτσιες, σαν εκείνην την ιταλική του τορπιλισμού της ''Έλλης'' το 1940.

Άλλωστε η Τουρκία έχει κι αυτή το δικό της παρελθόν σε προβοκάτσιες κεμαλιστών και ισλαμιστών σε βάρος των Ελλήνων μετά το 1945 (πογκρόμ των Σεπτεμβριανών του 1955 στην Κωνσταντινούπολη), όπως κι ο αρχηγός της, που είναι ικανός για τα πάντα (ενορχηστρωμένες προβοκάτσιες για την νομή και την διατήρησή του στην εξουσία).

Οι προκλήσεις είναι ήδη πολλές, με τελευταία αυτή της ''Γαλάζιας Πατρίδας'', που ξεκίνησε ως 'όραμα' του Ερντογάν το 2006, για να αποτυπωθεί σε ανεπίσημους χάρτες των Τούρκων το 2011 και να φιγουράρει καδραρισμένη σήμερα, με το μισό Αιγαίο δικό της.

Απέναντι σ' όλα αυτά, ενδεικτικά του μισελληνισμού του Τούρκου ηγέτη και γενικότερα της τουρκικής πολιτικής σκηνής, εμείς - ο... εκλεπτυσμένος και φιλειρηνικός λαός της Ευρώπης - δείχνουμε την ανημποριά μας κι αντί το ''γιαταγάνι'' του Νικηταρά, υψώνουμε ''λευκή σημαία''.

Αντί ν' απαντάμε στις προκλήσεις, όπως κάνει το Ισραήλ, τρέχουμε έμφοβοι στον ''θείο Σαμ'' για προστασία υπακούοντας στις ''πατρικές'' συμβουλές του να παραμείνουμε σώφρονες και να κοιτάξουμε ''να τα βρούμε'' με τους Μεμέτηδες, ώστε να μη διαταράξουμε την ειρήνη στην περιοχή μας.

Μόνο που σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως έλεγε κι ο Θουκυδίδης, ''το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα εστί'', η σωφροσύνη είναι πρόσχημα του άνανδρου. Που πάει να πει είναι γνώρισμα της δειλίας και της ανανδρίας...

''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)
AntiNews