Κάθε λιμάνι και… καημός: Μπάχαλο με τις 900 προβλήτες

ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

Αποτέλεσμα αυτής της άναρχης λειτουργίας των περισσότερων από 900 λιμανιών της χώρας είναι το Δημόσιο να χάνει εκατομμύρια ευρώ και την ίδια στιγμή τα λεφτά που επενδύονται από κρατικά ταμεία να μπαίνουν σε μία «μαύρη τρύπα».


Εκατοντάδες λιμάνια «ορφανά», άλλα χωρίς καμία διοίκηση, με ανείσπρακτα τέλη και «ημι-παράνομους» χώρους. Το καθένα έχει και διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και διοίκησης, άλλα είναι λιμενικά ταμεία, άλλα δημοτικά λιμενικά ταμεία, δημοτικά λιμενικά γραφεία, διαδημοτικά λιμενικά ταμεία, Οργανισμοί Λιμένων και τα περισσότερα «ορφανά».


Αποτέλεσμα αυτής της άναρχης λειτουργίας των περισσότερων από 900 λιμανιών της χώρας είναι το Δημόσιο να χάνει εκατομμύρια ευρώ και την ίδια στιγμή τα λεφτά που επενδύονται από κρατικά ταμεία να μπαίνουν σε μία «μαύρη τρύπα», καθώς χωρίς ενιαίο σχέδιο ό,τι φτιάχνεται δεν καλύπτει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος, με τις κακές και επικίνδυνες εγκαταστάσεις να παραμένουν και την ταλαιπωρία επιβατών και τουριστών σε πολλά από αυτά να θεωρείται δεδομένη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Ναυτιλίας:

* 900 είναι τα λιμάνια στη χώρα.

* 250 είναι «ορφανά».

* 104 φορείς διοικούν, εκ των οποίων:

– 13 είναι Οργανισμοί Λιμένων.

– 6 είναι λιμενικά γραφεία.

– 10 είναι κρατικά λιμενικά ταμεία.

– 75 είναι δημοτικά ή και διαδημοτικά.

Ρότα για ενοποιήσεις
Ηδη οι πρώτες συσκέψεις για την ενοποίηση του συστήματος έχουν γίνει από τις αρχές Αυγούστου στο υπουργείο Ναυτιλίας. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Ε.Τ.» της Κυριακής, ο υπουργός, Γιάννης Πλακιωτάκης, επεξεργάζεται σχέδιο για την αναδιάταξη του λιμενικού συστήματος με τη δημιουργία Οργανισμών Λιμένων ανά γεωγραφική περιοχή, π.χ. Οργανισμός Λιμένων Δωδεκανήσων, Οργανισμός Λιμένων Βορείου Ελλάδος. Με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί η ενοποίηση των δεκάδων φορέων και θα ασκείται κεντρική διοίκηση. Το βασικό όμως ζητούμενο είναι τα λιμάνια να λειτουργήσουν με αναπτυξιακή πορεία, όχι απλώς ως προβλήτες αποβίβασης και επιβίβασης, αλλά ως εργαλεία δημιουργίας θέσεων εργασίας και απόδοσης εσόδων σε κράτος και τοπικές κοινωνίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νόμος που διέπει ουσιαστικά τη λειτουργία των δημοτικών λιμενικών ταμείων είχε καταρτιστεί επί εποχής Ιωάννη Μεταξά το 1939.

Είναι λιμάνια που έχουν λιμενική δραστηριότητα, αλλά δεν έχουν φορέα διαχείρισης και κατά συνέπεια δεν εισπράττονται λιμενικά τέλη και δεν μπορούν να γίνουν σε αυτά έργα βελτίωσης και συντήρησης. Ετσι, καταλήγουν να μην εξυπηρετούν τους χρήστες του λιμανιού και πολλές φορές να υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή των χρηστών από πιθανά ατυχήματα, εξαιτίας της μη συντήρησής τους.

Σαντορίνη
Ισως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά λιμάνια που αποκρυσταλλώνουν το ελληνικό μπάχαλο της λιμενικής διαχείρισης είναι το λιμάνι της Σαντορίνης, εκεί όπου περισσότεροι από 2 εκατομμύρια επιβάτες κρουαζιέρας και ακτοπλοΐας εξυπηρετούνται κάθε χρόνο. Η Σαντορίνη έχει δύο λιμάνια για να εξυπηρετεί την ακτοπλοΐα και την κρουαζιέρα, των Φηρών και του προβληματικού Αθηνιού, ο οποίος θα βρίσκεται τουλάχιστον έναν χρόνο σε εργασίες ανακατασκευής. Είναι δημοτικό λιμενικό ταμείο, δηλαδή διοίκηση ασκεί ο δήμος και όχι το υπουργείο Ναυτιλίας, αν και πρόκειται για ένα από τα λιμάνια με τον μεγαλύτερο επιβατικό φόρτο. Ακριβώς επειδή είναι δημοτικό, υπάρχει ενιαία τιμολογιακή πολιτική που ορίζεται με Προεδρικό Διάταγμα, δηλαδή το λιμάνι κερδίζει 35 λεπτά από κάθε επιβάτη όσα και τα υπόλοιπα δημοτικά λιμενικά ταμεία, ενώ τα λιμάνια που είναι Οργανισμοί καθορίζουν εκείνοι την τιμολογιακή πολιτική τους.

Ταλαιπωρία…
Παρ’ όλα αυτά, λόγω του όγκου επιβατών που εξυπηρετούν, έχει ένα από τα μεγαλύτερα αποθεματικά ταμεία που ξεπερνά τα 3.500.000 ευρώ, όμως τα τεράστια προβλήματα σε υποδομές οδηγούν τους επισκέπτες του νησιού σε μία απίστευτη ταλαιπωρία: Το μποτιλιάρισμα για να φτάσει να κατέβει κανείς στον Αθηνιό ή να φύγει από αυτόν ξεπερνά αυτό των μεγάλων δρόμων της Αθήνας, ενώ η αναμονή των τουριστών από το λιμάνι των Φηρών για τη χώρα μέσω τελεφερίκ συνολικά μπορεί να φτάσει και τις 4 ώρες πήγαινε- έλα. Κάθε ώρα το τελεφερίκ μπορεί να εξυπηρετήσει 680 άτομα, όταν το νησί σε μία μέρα μπορεί να υποδεχτεί 13.000 με 14.000 επιβάτες! Η τεράστια αναμονή και ταλαιπωρία έχουν δημιουργήσει μία επικίνδυνη «εναλλακτική». Με ένα υψηλό αντίτιμο (15 ευρώ το άτομο) σκάφη πηγαίνουν απευθείας τους χιλιάδες επιβάτες κρουαζιέρας στον κολπίσκο στο Αμμούδι για βόλτα και μετά από εκεί με πούλμαν τούς οδηγούν στη χώρα. Το καλοκαίρι κάτοικοι του νησιού, όπως λένε στον «Ε.Τ.» της Κυριακής, ανησυχούν για ατυχήματα από τα δεκάδες πούλμαν που φτάνουν στο σημείο για να παραλάβουν τους τουρίστες, που φτάνουν κάποιες φορές και τους 3.000.

Ασφάλεια
Περισσότερες από 600.000 ευρώ λιμνάζουν στο ταμείο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για τη δημιουργία συστήματος ασφαλείας, ενός συστήματος που είναι υποχρεωμένο να εγκατασταθεί από τους διεθνείς φορείς Ναυτιλίας και είναι αντίστοιχο με τα μέτρα ασφάλειας στα αεροδρόμια. Με την αξιοποίηση των χρημάτων το λιμάνι θα προμηθευόταν τεχνολογικό εξοπλισμό, κάμερες, μικρό σκάφος για έλεγχο στα κρουαζιερόπλοια, μηχανήματα εντοπισμού βομβών, για τρομοκρατικά χτυπήματα κ.λπ. Τα χρήματα κινδυνεύουν να χαθούν, ενώ το λιμάνι πληρώνει 100.000 ευρώ τον μήνα σε εταιρία security για να πληρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας, καθώς δεν έχουν τοποθετηθεί ούτε τα απαραίτητα κάγκελα. Ταυτόχρονα το ταμείο του λιμανιού ακριβώς από τη μη εφαρμογή του ISPS, του συστήματος ασφαλείας, χάνει ένα ευρώ αντισταθμιστικό τέλος που θα έπρεπε να πληρώνουν οι εταιρίες κρουαζιέρας για κάθε επιβάτη, με τα διαφυγόντα κέρδη να ζαλίζουν… και όλα αυτά λόγω αδιαφορίας.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΒΑΜΒΑΚΑ Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής