Ρασπούτιν και εκλογολογία είναι "νάρκη".

Η εφαρμογή αναστολής του ΦΠΑ στην οικοδομή και το άνοιγμα στον τουρισμό με τα υδροπλάνα ή τις αδειοδοτήσεις σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα (μαζί με το κυνήγι επιβραβεύσεων από μεγάλους χρηματοοικονομικούς οίκους, Fitch) είναι τα σωστά βήματα και προκαλούν ενθάρρυνση.

Η οικονομία όμως (εκεί που την καταντήσαμε πολιτικά για να την φέρουμε στα χαμηλά κομματικά και ιδεολογικά μας μέτρα...) χρειάζεται άλματα. Και σύντομα μάλιστα. Αλλιώς πώς θα προλάβεις εκείνους που οι διεθνείς δείκτες θεωρούν ανεπτυγμένους και εμείς (ως ανταγωνιστική οικονομία) παραμένουμε (εδώ και 15 χρόνια) στην ουρά τους... Λίγο πάνω από Αφρικανικές ή 1-2 πρώην κομμουνιστικές οικονομίες...

Μιλώντας βέβαια για τον χρόνο που χάσαμε, δεν έχουμε στον νου μας το ξέσπασμα της κρίσης από τη συσσωρευμένη ζημιά που προκάλεσε η ανοησία και το κόστος της σοβιετίας μας ή το "δόγμα" του "όλοι μαζί τα φάγαμε...".

Μπορεί να μην είναι ξεχασμένα όλα αυτά..., αλλά, όπως και να το κάνουμε είναι περασμένα.

Στο σημερινό μας σημείωμα στεκόμαστε στο ανακάτεμα της ασήμαντης λαϊκίστικης πολιτικής από το 2008, (τότε που η κρίση ήταν ήδη ορατή) μέχρι και το 2018 (που άλλα λέγαμε και άλλα κάναμε στην οικονομία), καθώς οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2019 και η (βεβαία από τότε) προοπτική αλλαγής του πολιτικού σκηνικού ήταν η ύψιστη προτεραιότητά μας.

Τότε που διώχναμε επενδύσεις γιατί τα Μανιάτικα του Πειραιά ήταν αρχαιολογικός χώρος. Τότε που αποκαλούσαμε την αποεπένδυση απλή συρρίκνωση... Και θέλαμε τουρισμό αλλά όχι μεγάλα ξενοδοχεία στην Κρήτη, την Κέρκυρα, τη Λευκάδα και στα άλλα νησιά.

Τότε (λες και πέρασε ένας αιώνας...) που ρίχναμε σανό με το τσουβάλι στον λαό... για δουλειές, αλλά ετοιμάζαμε τα 4ωρα και τα 4ήμερα με τα 340 ευρώ.

Και για τις ώρες της πολυθρόνας... ανοίγαμε την "άρρενα", με θεάματα τα σκάνδαλα, τους ρασπουτινισμούς..., τις διώξεις και τους διωκόμενους... (που δεν ήλθαν ποτέ καθώς ο ρόλος της αρένας, στην Ελλάδα, ήταν και παραμένει να καλύψει τον άρτο... που λείπει).

Πριν από μια εβδομάδα έρχεται όμως το Νταβός και μας δείχνει όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται πού βαδίζει ο ανεπτυγμένος κόσμος και πού πρέπει να βαδίσουν όσοι θέλουν να τον ακολουθήσουν.

Ανάμεσα σε πολλά και αναλύοντας μηνύματα από τη νέα βιομηχανική επανάσταση μας είπε πως περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο θέσεις εργασίας αναμένεται να χαθούν λόγω της συνεχούς και αυξανόμενης χρήσης νέων τεχνολογιών.

Μας εξήγησε επίσης ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο έντονου μετασχηματισμού λόγω της ταχείας ανάπτυξης της τεχνολογίας και υπολογίζεται πως το 10 με 20% των θέσεων εργασίας απειλείται από την αυτοματοποίηση.

Πως ο ιδιωτικός τομέας, τα κράτη, οι εκπαιδευτικοί και η κοινωνία των πολιτών θα πρέπει να συνεργαστούν ώστε να δημιουργήσουν συστήματα που επικεντρώνονται στην καλλιέργεια όχι μόνο ψηφιακών δεξιοτήτων αλλά και των λεγόμενων "ανθρώπινων" όπως η επικοινωνία, η επίλυση προβλημάτων, η ομαδική εργασία, καθώς η επένδυση στις δεξιότητες καθίσταται κρίσιμος παράγοντας για την οικονομική ανάπτυξη.

Αναλύθηκαν αυτά όσο επιβάλλεται από τη σημερινή φάση της οικονομίας μας και των προσδοκιών της ή πέρασαν στα "ψιλά γράμματα";

Πέρασαν στα "ψιλά γράμματα" και στους πλάγιους επιστημονικούς ήχους... Γιατί τέτοια μηνύματα δεν "τρυπάνε" τα "ντουβάρια" που περιβάλλουν... τα "αχούρια" της ελληνικής ανώτατης παιδείας (πες τα και Πανεπιστήμια -στην Ελλάδα, άλλωστε, είσαι ό,τι δηλώσεις-).

Η δική μας κορυφή στην επικαιρότητα, μια εβδομάδα μετά από αυτά τα μηνύματα, (στα οποία δεν δώσαμε συνέχεια -προφανώς γιατί είναι ιμπεριαλιστικά-) επιστρέψαμε στη γνωστή αρένα.

Στα θεάματα με τους Ρασπούτιν, στα σκάνδαλα, στα παρασκήνια της εκλογολογίας.

Και σε ό,τι πιο βρώμικο μας παρουσίασε η πολιτική σκηνή και οι θίασοί της, ενώ (εδώ και μια 10ετία) βυθιζόμαστε στη μιζέρια και στα παχιά λόγια για το αύριο της οικονομίας και της χώρας.

Πόσο τυχαία τα νομίζουμε, όλα αυτά. Αν έτσι νομίζουμε ας περιμένουμε τις διαστάσεις που θα πάρουν.

Και ας ξεχάσουμε (ως πρώτο θέμα επικαιρότητας) την οικονομία και τις συνεχείς καθημερινές ανάγκες της. Έχουμε τους δανειστές να μας τις θυμίζουν...


Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr