Δύσκολα ξανανοίγει μιά εταιρία που έκλεισε - Κορωνοϊός, η επόμενη ημέρα

Έχει επισημανθεί πολλαπλώς πως, μετά την πανδημία που βιώνουμε, τίποτα δεν θα είναι σαν και χθες.

Οι πρωτόγνωρες συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα και η υφήλιος είναι πλέον ή βέβαιον ότι αλλοιώνουν, άρχισαν ήδη, τις αντιλήψεις και κυρίως τις προτεραιότητες των πολιτών και κατ’ επέκταση των κοινωνιών.

Η κλίμακα ιεράρχησης των προτεραιοτήτων αυτών, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής, της οικονομικής αλλά και της πολιτικής ζωής, άρχισε ήδη να αναδιαμορφώνεται και να επαναδιατυπώνεται.

Η απόλυτη εξάρτηση επιβίωσης των πολιτών, στην λαίλαπα που αντιμετωπίζει, από το εθνικό – δημόσιο σύστημα υγείας, το μεν ανέδειξε την αναγκαιότητά του, το δε , και ορθότατα, την αδήριτη ανάγκη πολλαπλής ενίσχυσης, στελέχωσης και εκσυγχρονισμού των δημόσιων δομών υγείας για να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ανάλογες συνθήκες.

Όπως όμως γίνεται πάντα στη ζωή, ουδέν κακόν αμιγές.

Αυτές οι συνθήκες έδωσαν την ευκαιρία στους απανταχού κρατιστές
...και ειδικά αυτούς που ακόμα και τώρα εξακολουθούν να ασπάζονται, ονειρεύονται και αποβλέπουν σε κομμουνιστικούς «παραδείσους» κρατικοποιημένης οικονομίας,
...να θριαμβολογούν και να προπαγανδίζουν συστηματικά υπέρ της αποτελεσματικότητας και της εξ αυτού αναγκαιότητας επέκτασης του κράτους σε όλους τους τομείς.
Διεκδικούν αυξήσεις μισθών, επιδόματα και κυρίως διορισμούς στο δημόσιο ως μέσο καταπολέμησης της ανεργίας. Όχι μόνο στις δομές υγείας που είναι πράγματι αναγκαίοι, αλλά και σε όλους τους τομείς του δημόσιου τομέα.

Παράλληλα ζητάνε μειώσεις φόρων και εισφορών και μεγαλύτερες κοινωνικές παροχές.

Αμφισβητούν και προπαγανδίζουν κατά της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ, των μονοπωλίων.

Δεν έχουν όμως πρόβλημα να απαιτούν τεράστιες πιστώσεις και χρήματα από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς που οι ίδιοι απορρίπτουν, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας.

Όλα αυτά είναι εμφανέστατα στις τοποθετήσεις πολλών και διαφόρων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο Αδιάψευστη απόδειξη πως ο λαϊκισμός και ο κρατισμός ανέλαβαν ήδη έργο, προσβλέποντας στην επόμενη μέρα.
Όταν θα έχουν ξεχαστεί οι αγωνίες, ο φόβος, τρόμος μάλλον και η ικανοποίηση για τους αποφασιστικούς κυβερνήτες που κρατάνε το λοιμό υπό έλεγχο στη χώρα.

Μέχρι εδώ και στο άμεσο μέλλον όλα καλά.

Και χρήματα θα δοθούν από την Ευρώπη, φρεσκοτυπωμένα μάλιστα πληθωριστικά χωρίς αντίκρισμα, αυτό σημαίνει πιστωτική επέκταση.
Και ανοχή θα υπάρξει στις αυξημένες υποχρεώσεις της χώρας μας από την παλαιά οικονομική κρίση και τα μνημόνια, που έχουμε την τάση να ξεχνάμε.
Το κράτος θα ενισχύσει και θα εκσυγχρονίσει τις δημόσιες υποδομές και ειδικά το σύστημα υγείας και την μηχανοργάνωση.
Θα μπορέσουν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά οι έκτακτες ανάγκες και η πανδημία.
Και η χώρα , όπως και όλη η ανθρωπότητα, θα επανέλθει, αν και πληγωμένη βαριά , στην κανονικότητα.
Το μεγάλο όμως στοίχημα θα είναι τότε, όταν ξεχαστεί η περιπέτεια.

Το στοίχημα του μέλλοντος.
Θα είναι εθνική τραγωδία, εθνικό έγκλημα,

...αν γίνει δεκτή η πρόκληση του λαϊκισμού, που ακούγεται ήδη σαν το τραγούδι της σειρήνας,

...να διατεθούν τα χρήματα αυτά που θα τυπώσουν και θα μας δώσουν οι Ευρωπαίοι, κάποια δωρεάν, τα περισσότερα όμως δανεικά από το μέλλον, από τα εγγόνια μας δηλαδή,

...σε διορισμούς στο δημόσιο, σε επιδόματα, σε συντάξεις και διόγκωση των δημόσιων δαπανών

...και άλλα τέτοια προσφιλή που παραπέμπουν και θυμίζουν το ένδοξο παρελθόν, που οδήγησε τη χώρα μας στην πτώχευση.

Γιατί τα χρήματα αυτά θα τελειώσουν γρήγορα και η ευρωπαϊκή δεξαμενή θα στερέψει όταν ξεπεραστεί η κρίση αυτή. Πολλώ μάλλον όταν αντιληφθούν αυτοί που θα τα δώσουν τι τα κάνουμε.

Θα πρέπει τότε, σύντομα ίσως και μέσα σε αυτόν το χρόνο, να βρεθούν και να βρίσκονται διαρκώς χρήματα, υγιή, που θα μπορούν να υποστηρίζουν τη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας. Και βέβαια τις πιθανώς μονιμοποιημένες έκτακτες δαπάνες που θα έχουν δημιουργηθεί.

Τέτοια υγιή χρήματα όμως μπορεί να δίνει στο κράτος μόνο η φορολογία της οικονομικής δραστηριότητας των πολιτών.
Αυτών που παράγουν πρωτογενώς, είτε είναι αγρότες και κτηνοτρόφοι, είτε επιχειρήσεις, είτε αυτοαπασχολούμενοι, είτε εργαζόμενοι. Αυτό που λέμε ιδιωτικό τομέα δηλαδή.

Που πρέπει όμως να υπάρχει ζωντανός για να μπορεί οι άνθρωποί του να εργάζονται και να παράγουν.

Γιατί θα βγουν και θα είναι, περισσότερο από όλους καθημαγμένοι από την κρίση που προκάλεσε ο λοιμός και η πανδημία.

Τα μαγαζιά δεν θα αντέξουν για πολύ κλειστά, η κατανάλωση έχει ήδη συρρικνωθεί, η ανεργία θα κινείται σε απίστευτα, πρωτόγνωρα, επίπεδα, η ύφεση θα είναι σαρωτική και πρωτοφανής.

Σε μια χώρα μάλιστα, συνταξιούχων και δημοσυντήρητων, που η παραγωγική της βάση είναι ήδη συρρικνωμένη, έρχεται και το χαστούκι της πανδημίας τού λοιμού.

Ο γκρεμός είναι ένα βήμα.
Πρώτη συνεπώς προτεραιότητα της πολιτείας, μαζί με την ενίσχυση των υποδομών της δημόσιας υγείας, θα είναι, πρέπει, η ενίσχυση και στήριξη, δυναμικά και με συγκεκριμένα μέτρα, της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Για να στηθεί στα πόδια της και να μπορεί να παράγει.

Μόνο έτσι θα αρχίσει η οικονομική ανάκαμψη, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και πλούτος, φορολογία και υγιή δημόσια έσοδα. Χιλιοειπωμένα πράγματα δηλαδή που όπως ξεχνάμε.

Αυτά την επόμενη μέρα.

Σήμερα όμως, τώρα, είναι αδήριτη η ανάγκη να αναδειχθεί και η παράμετρος αυτή των συνεπειών της πανδημίας και να σχεδιασθεί η ανασυγκρότηση της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας.

Να ενημερωθούν έγκυρα και έγκαιρα οι πολίτες γι αυτό που έρχεται στην οικονομία και το τι πρέπει να γίνει.

Να γίνει αντιληπτό, καθαρά, ότι θα είναι ακόμα μεγαλύτερο το πρόβλημα της επόμενης μέρας, η κατάρρευση της εθνικής μας παραγωγής.

Να εμπεδωθεί η ανάγκη στήριξής της.

Να ανασχεθεί από τώρα, πριν γιγαντώσει και γίνει ανίκητος, ο λαϊκισμός, ο άκρατος κρατισμός, το αντιευρωπαϊκό πνεύμα.
Πριν γίνουν λαίλαπα που θα θέσει σε τέτοιο κίνδυνο την οικονομική υπόσταση και τη διεθνή θέση τα πατρίδας, που τα μνημόνια θα είναι χάδια με γούνινο γάντι.

Πρέπει να γίνει πάνδημα αντιληπτό πως η χώρα θα επιβιώσει μόνο αν και όταν κάποιοι παράγουν.

Και κυρίως μέσα στην Ευρώπη.


Γιώργος Δ. Ανδρέου
protothema.gr