Το "μυστικό" είναι στο ΤΑΙΠΕΔ. Τι δεν καταλαβαίνετε;

Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσία του Δημοσίου. Έχει τα πάντα, για να γίνει η αρχή.

Και με κορονοϊό... Ας ανοίξουμε τις πόρτες. Όλες τις πόρτες...

Γκρίνια θα μου πεις. Καθόλου. Όχι γιατί δεν έχουμε λόγους. Το αντίθετο μάλιστα...

Λόγους να δουν τα μάτια σου... για τακτικές, στο πέρασμα του χρόνου από τη συγκρότησή του. "Σοφίες" βουλευτάκων..., και βλαχοδημάρχων της δεκάρας να ακούσουν τα αυτιά σου για την αξία της κρατικής περιουσίας...

Προς ώρας λέμε μόνο αυτό. Το ΤΑΙΠΕΔ είναι "επιχειρηματίας". Και τι "επιχειρηματίας". Ο μόνος και ο μεγαλύτερος "επενδυτής" που έχει τη δύναμη να προσελκύσει και άλλους.

"Επενδυτής" να δώσει ευκαιρίες. Δουλειές. Πολλές δουλειές. Πάνω από 300.000, αν προχωρήσουν σωστά και με δυναμισμό τα προγράμματά του.

Το ΤΑΙΠΕΔ είναι ο μόνος "επιχειρηματίας" που δεν κλονίζεται από την παρουσία του κορονοϊού (και ας λένε ό,τι λένε κάποιοι μανιακοί κρατιστές).

Αν ο Πειραιάς ήταν ακόμη στα χέρια της κακομοιριάς των εργατοπατέρων και των φουκαράδων της πολιτικής (που πουλάνε σοσιαλιστικά όνειρα φτήνιας και ηλιθιότητας) και έμενε στον πάτο μιας λίστας ΤΑΙΠΕΔ, το λιμάνι του δεν θα βάδιζε ποτέ στο στίβο του διεθνούς ανταγωνισμού που θα τον φέρει ίσως και σε καλύτερη θέση από της 4η στα μεγάλα λιμάνια του παγκόσμιου διαμετακομιστικού εμπορίου.

Και για να μη φύγουμε από την Αττική και τη μαύρη σημερινή της μοίρα με την παραγωγική απραξία, την ανεργία και την αποεπένδυση.

Τι περιμένουμε για την Αττική; Να την προτιμήσει η Volkswagen τώρα που παράτησε την Τουρκία και δεν το συζητάει για τη Σερβία; Να γεμίσουμε γερμανικές, γαλλικές ή αμερικάνικες μονάδες προϊόντων καινοτομίας;

Αυτό περιμένει το Λαύριο ή η Ελευσίνα μπας και αναπνεύσουν ξανά οικονομικά ή κοιτάζουν με λαχτάρα κάποιους Κινέζους, να πάρουν τα λιμάνια, να τα γεμίσουν δράσεις και αποδράσεις στις αγορές που καταλήγουν στην Ευρώπη.

Αν το Ελευθέριος Βενιζέλος δεν περάσει στα χέρια εκείνα που θα αναδείξουν όχι μόνο το διεθνές αεροδρόμιο αλλά και τις δυνατότητες όλης της εγκαταλελειμμένης (επιχειρηματικά περιοχής) στα Μεσόγεια, τελειώσαμε οριστικά και με την Αττική. Ας μην περιμένουμε τίποτε άλλο.

Και ας σταυροκοπηθούμε..., να αλλάξει χέρια η ΔΕΠΑ. Και στις εγκαταστάσεις και στη διακίνηση του αερίου. Να αλλάξει χέρια και να πάρει αναπνοές και ενέργεια, από το κρατικό μονοπωλιακό σφιχταγκάλιασμα.

Άλλο τίποτε να μην περιμένουμε στην Αττική αν το ζητούμενο είναι οι άσπρες επιχειρηματικές και επενδυτικές μέρες, για να μην γενικευθεί η εικόνα με τα κουφάρια του κάποτε βιομηχανικού Πειραιά σε όλη την υπόλοιπη Αττική.

Εκτός αν μας δεν μας ενοχλεί να την δούμε γεμάτη με χωματερές. Και εκεί που νομίζαμε ότι θα της άλλαζαν το πρόσωπο τα δήθεν Επιχειρηματικά Πάρκα. Τα πάρκα που μετά τα ταρατατζούμ... των εγκαινίων τα αφήσαμε, σαν να νομίζουμε πως τα εργοστάσια θα "φυτευτούν" μόνα τους...

Πάμε βόλτα τώρα και στη Βόρεια Ελλάδα. Στην Θεσσαλονίκη. Αν το κράτος δεν έδινε και τα τελευταία δικαιώματα και κρατούσε το λιμάνι να τρέφει μόνο ουζάδικα, τσιπουράδικα και σουβλατζίδικα, θα έχανε η συμπρωτεύουσα την ευκαιρία να φιγουράρει στους μεγάλους ναυτιλιακούς σταθμούς προώθησης του εμπορίου και προς την Ε.Ε.

Από την άλλη, το σημερινό και αυριανό ενεργειακό πρόσωπο της ελληνικής οικονομίας, στα Βαλκάνια, για να "χαμογελάσει" θα χρειαστεί την κοσμοχαλασιά (ετοιμάζεται) με την αποθήκευση και τη διανομή φυσικού αερίου από Αλεξανδρούπολη, Καβάλα σε συνδυασμό και με τον Εγνατίας ως την Ηγουμενίτσα.

Αυτά τα αυριανά οικονομικά κέντρα, θα είναι ικανά να τραβήξουν βόρεια και τον Βόλο και όλη τη Θεσσαλία. Άλλο σενάριο αισιοδοξίας δεν υπάρχει.

Γίνονται αυτά τα "παραμυθένια" στην Ελλάδα της μιζέριας, του κρατισμού και του μικροκομματισμού;


Σήμερα μπορούν να γίνουν. Και καλώς τα προβάλλει ως σχέδιά της, στα διεθνή ΜΜΕ, η Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ.

Αρκεί το Ταμείο Αξιοποίησης της Κρατικής Περιουσίας να μη σκέφτεται σαν κράτος (αν γίνεται στην Ελλάδα...).

Αρκεί να αντιληφθεί (έγκαιρα), ότι όσο καθυστερεί να προσφέρει κρατική περιουσία, σαν επιχειρηματικό ερέθισμα, για ιδιωτικές επενδύσεις (επειδή συγκεκριμένοι -πολιτικοί- δεν το έχουν χωνέψει...) θα καταντήσει να βγάζει γέλιο, στο μέλλον.

Ας το προσέξουν μέσα στο 2021.

Αν αργήσουν, θα χάσουν τον μπούσουλα. Και ας πιέζουν οι δανειστές...

Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr