Τα συμφέροντα των άφιλων Ευρωπαίων και του Τραμπ υπερτερούν του Δικαίου της Ελλάδας

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απαντά σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων στο Λευκό Οίκο. EPA, Yuri Gripas / POOL

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, Hellas Journal

Τα μηνύματα που έρχονται από τις ξένες πρωτεύουσες, αναφορικά με τις προθέσεις της κατοχικής Τουρκίας, δεν νομίζω ότι είναι ικανοποιητικά. Ιδιαίτερα αυτά που καταφθάνουν από το Βερολίνο. Η Καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ δεν παίζει καθαρά, παίζει φιλοτουρκικά…

Με λίγα λόγια, δεν πρόκειται για μηνύματα που θα αναγκάσουν τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν να υποχωρήσει και να αποσύρει τις ναυτικές του δυνάμεις από την περιοχή του Καστελόριζου.

Εκτός της Γαλλίας και της Αυστρίας, οι εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, με τη στάση τους, υποθάλπουν στην ουσία την τουρκική παραβατικότητα και επιθετικότητα. Το Παρίσι, περισσότερο από τη Βιέννη, προστατεύει και τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα. Και είναι θετικό για την Ελλάδα ότι ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, υπογραμμίζει στους συνομιλητές του, ότι θα προστατέψει αυτά τα συμφέροντα της χώρας του.

Από τις προσπάθειες των Γερμανών, για να συνετιστεί υποτίθεται ο Ερντογάν, απουσιάζει το μαστίγιο, αλλά το χειρότερο όλων είναι ότι ενώ η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία απαιτούν κυρώσεις, οι Ευρωπαίοι αναζητούν τρόπους για να μην επιβληθούν αυτές.

Πρόκειται για απαράδεκτη κατάσταση και εύχομαι να μας διαψεύσουν στις 23 Σεπτεμβρίου, αν και μέχρι τώρα τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο αναφέρουν ότι η πλειοψηφία των εταίρων δεν έχει διάθεση για να τιμωρηθεί η Τουρκία.

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, και οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν την κατάσταση με τον ίδιο τρόπο. Θα μπορούσαν να πράξουν περισσότερα και να είχαν αποτέλεσμα.

Αλλά ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, δεν δείχνει ενδιαφέρον μετά τα τηλεφώνηματα στον πρωθυπουργό της Ελλάδας και στον πρόεδρο της Τουρκίας. Θα ανέμενε κανείς, ότι θα αντιδρούσε στο «όχι» του «φίλου» του, Ταγίπ. Όπως, δηλαδή, αντιμετωπίζει όλους τους άλλους ηγέτες όταν του απαντούν αρνητικά. Τους …”παγώνει”.

Και ο καθένας δικαιούται να αναρωτηθεί: Πόσο μεγάλα είναι τα οικονομικά συμφέροντά του στην Τουρκία; Διάβασα το βιβλίο του Τζον Μπόλτον, πρωην συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, και έχω λύσει όλες τις απορίες μου.

Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, οι Αμερικανοί υπογράμμισαν στον Ερντογάν, στο ανώτερο επίπεδο, ότι η Ουάσιγκτον απορρίπτει τον πόλεμο ως λύση στα προβλήματα της ανατολικής Μεσογείου. Τον απορρίπτει, αλλά θα σταματήσει την κατοχική Τουρκία, αν επιχειρήσει να αιματοκυλίσει τη Μεσόγειο;

Αυτό είναι το πιο σοβαρό ερώτημα, που είναι στα χείλη όλων των Ελλήνων. Τα λόγια των Αμερικανών θα γίνουν πράξη; Ή θα καθίσουν να βλέπουν τον πόλεμο ως θεατές; Περιμένουμε -μάλλον περί ελπίδας πρόκειται- ότι θα επαναφέρουν στην τάξη τον Ερντογάν, πριν ανοίξει την πόρτα του τρελοκομείου…

Από την άλλη πλευρά, στο αμερικανικό Κογκρέσο, η κατάσταση είναι διαφορετική. Αλλά οι βουλευτές και οι γερουσιαστές βρίσκουν απέναντί τους τον κ. Τραμπ. Πρόκειται για τον απόλυτο παραλογισμό. Ο Αμερικανός πρόεδρος λέει ότι κοιτάζει μερικές διεθνείς διαμάχες μέσα από το μάτι της ιστορίας. Αλλά δεν έχει ιστορικές γνώσεις. Και το έδειξε με την υπόθεση των Κούρδων όταν τους έστειλε στο στόμα του τουρκικού …λύκου.

Παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε προς το τέλος μίας πολύ σημαντικής προεκλογικής εκστρατείας, που θα κρίνει και το μέλλον της Αμερικής, βλέπουμε σημαντικούς νομοθέτες να έχουν τη διάθεση να θέσουν το θέμα της προβληματικής Τουρκίας τώρα, όχι μετά τις εκλογές, διότι θεωρούν πως μπορεί να είναι αργά.

Στο πλαίσιο αυτό συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις και στη Βουλή και στη Γερουσία. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή αν ο πρόεδρος Τραμπ θα επιτρέψει την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία.

Θα ήταν πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα τώρα όπου ο Ερντογάν κλιμακώνει την πολεμική του εναντίον της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα, να επιτρέψει ο σημερινός πρόεδρος της Αμερικής την υλοποίηση των αμερικανικών νόμων. Θα κέρδιζε, ίσως, και τις προεδρικές εκλογές… Αρκετοί άνθρωποι στην Αμερική το πιστεύουν αυτό.

Όταν ρωτούμε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και το κάνουμε συχνά, αν ισχύουν οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και των εκπροσώπων του, για την επιβολή κυρώσεων που θα αφορούν την αγορά από την Τουρκία του ρωσικού συστήματος S-400, η απάντηση είναι ότι η θέση δεν αλλάζει. Θα επιβληθούν κυρώσεις, μας απαντούν. Αλλά κυρώσεις δεν βλέπουμε, επειδή τις σταματά ο κ. Τραμπ. Αυτός ο άνθρωπος τελικά υποστηρίζει παρανομώντας τα συμφέροντά του!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το συμπέρασμα είναι ότι τούτη τη στιγμή τα πράγματα δεν είναι καλά. Τα συμφέροντα των άφιλων Ευρωπαίων υπερτερούν του Διεθνούς Δικαίου. Αυτό που ζητούν οι εταίροι μας, δηλαδή να ξεκινήσει ο διάλογος και μετά να πραγματοποιηθεί η απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων, δεν είναι λύση. Θα είναι ένας διάλογος υπό εκβιασμό. Και ο κ. Μητσοτάκης, όπως έχει εξηγήσει πολλές φορές στους ξένους «μεσολαβητές», δεν θα δεχθεί ποτέ να διαπραγματεύεται με τα τουρκικά πολεμικά μόλις έξω από το Καστελόριζο… Μακάρι…

https://www.apopseis.com/