Ο μέγας φιλέλλην Ερντογάν και… η “μικρή” Κύπρος που ακόμη του αντιστέκεται “εκβιάζοντας”

Το δράμα της “μικρής” Κύπρου συνεχίζεται. Έχοντας σπάσει τα μούτρα του στο Αιγαίο ο Ερντογάν, καθώς παρά τους λεονταρισμούς των στρατηγών του ξέρει τι θα συμβεί εάν προβεί στο απονενοημένο, επιδιώκει να εξασφαλίσει μια μεγάλη νίκη εξωτερικής πολιτικής στοχεύοντας στην Κύπρο… Επιχειρεί την απομόνωσή της, σε μια ακόμα απόπειρα εφαρμογής του νόμου του ισχυροτέρου, δηλαδή του νόμου της ζούγκλας.
Όμως η Κύπρος κάθε άλλο παρά χαμένη από χέρι θα πρέπει να θεωρηθεί, κάτι που σε μεγάλο βαθμό όμως περνά από την Αθήνα.

Η έγερση του κυπριακού βέτο για την υπόθεση της επιβολής κυρώσεων στη Λευκορωσία του Αλεξάντερ Λουκασένκο, πίσω από τον οποίο “κρύβεται” η Ρωσία και για όσο οι εταίροι αρνούνται να αντιληφθούν την αναλογία με την Τουρκία του Ερντογάν, στόχο έχει να προστατεύσει τα νομιμότατα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι ενδιαφερόμενες χώρες της ΕΕ παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι μια χώρα-μέλος υφίσταται βάναυση καταπάτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από μια γνωστή για τις πρακτικές “bullying” που ακολουθεί απέναντι στους γείτονές της και δηλώνουν, άκουσον-άκουσον, “εκβιαζόμενες από την μικρή Κύπρο“! Πρόκειται για τον ορισμό της μη φιλικής συμπεριφοράς.

Κατά συνέπεια, η Λευκωσία δεν έχει άλλον τρόπο να υπερασπίσει τον εαυτό της από μια ενέργεια που θα τους πονέσει. Για ποιον λόγο να ενδιαφερθεί που μέσω του Λουκασένκο επιχειρούν να πλήξουν τον προστάτη του, τον Ρώσο Βλαντιμίρ Πούτιν; Εγέρθηκε λοιπόν το βέτο, με την Κύπρο να εφαρμόζει την ίδια “κυνική” εξωτερική πολιτική απέναντι σε εταίρους οι οποίοι αδιαφορούν για την ασφάλειά της.

Το πρόβλημα ασφαλώς γυρίζει στην ίδια της ΕΕ και όχι μόνο διότι για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται η γεωπολιτική της ανυπαρξία και η έλλειψη συνοχής ανάμεσα στα μέλη της. Η τάση αυτή επιτείνει την καταφανή διαίρεση ανάμεσα στον ευρωπαϊκό Βορρά και τον Νότο, αν και ο δεύτερος έχει κραυγαλέες εξαιρέσεις…

Ο λόγος γίνεται κυρίως για την Ιταλία, που παρότι συμμετέχει με τον ενεργειακό κολοσσό ENI στην αξιοποίηση “οικοπέδων” με κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Κυπριακής Δημοκρατίας, δείχνει να θέτει ως προϋπόθεση την τουρκική συναίνεση για να προχωρήσει.

Από κοντά και η Ισπανία με τα χρυσοφόρα εξοπλιστικά συμβόλαια με τους Τούρκους (αεροπλανοφόρο, φρεγάτες κ.λπ.), με αποτέλεσμα να πέφτει ο “κλήρος” αποκλειστικά στον Ελληνισμό για να ανασχέσει τον τουρκικό επεκτατισμό σε βάρος των ελληνικών, άρα και ευρωπαϊκών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Έχουν κατανοήσει άραγε όλοι στην Αθήνα αυτή τη μεγάλη εικόνα ή μέλη μιας δήθεν “ελίτ” δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ξεφύγουν από την παρακαταθήκη της ιδεοληπτικής πολιτικής των Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου;

Τα προβλήματα στις σχέσεις του τριγώνου Κύπρος – ΗΠΑ – Ρωσία είναι πολλά, ενώ η Μόσχα διατηρεί, κατά δήλωση, “στρατηγικές” σχέσεις με την Τουρκία. Η δυτική πολιτική επιδιώκει σε γενικές γραμμές να πετάξει τους Ρώσους έξω από την Κύπρο και γενικότερα από την Ανατολική Μεσόγειο. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Το πρώτο ερώτημα που έρχεται αυτονόητα στο μυαλό εκτιμώντας την κατάσταση, είναι πόσο μεγάλο αντάλλαγμα άραγε δικαιούται να ζητήσει από τη Μόσχα η Λευκωσία για την αντίσταση και το βέτο στην υπόθεση της Λευκορωσίας;

Την ίδια στιγμή η κατάσταση στην Αθήνα παρουσιάζει μια περίεργη εικόνα. Ενώ οι πληροφορίες φέρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει κατανοήσει την ανάγκη να μην παραχωρήσει στην Τουρκία ως νίκη την απομόνωση της Κύπρου, με αντάλλαγμα την επανέναρξη των διερευνητικών, για τις οποίες λίγο πολύ όλοι αντιλαμβάνονται που θα καταλήξουν. Τα ίδια ισχύουν και για τον Νίκο Δένδια.

Κάπου εκεί εισέρχεται στην εξίσωση η “πέμπτη φάλαγγα των Αθηνών” με τις γνωστές και… αυτοπροσδιοριζόμενες ως “προοδευτικές” απόψεις της και “στόχο ζωής” την επίτευξη μιας δήθεν ειρήνης με την Τουρκία, η οποία ισοδυναμεί με απόλυτη παράδοση και τη γεωπολιτική εξαφάνιση του αυθύπαρκτου μεγέθους “Ελληνισμός” από την ευρύτερη περιοχή.

Μια τέτοια ειρήνη προφανώς θα οδηγούσε στην “αναγνώριση” αυτής της δήθεν “ελίτ” με σταθερό χαρακτηριστικό την ψυχολογική ταύτιση με την Υψηλή Πύλη… Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την οργανωμένη επίθεση στις επιλογές της Κύπρου από σεσημασμένους “μαϊντανούς” τηλεοπτικών δικτύων, τα οποία δεν κρύβουν τη “γραμμή” στήριξης αυτής της επίθεσης.

Ευτυχώς υπάρχει αυτός ο ευεργέτης του Ελληνισμού ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που αξιολογώντας τον με βάση την έμπρακτη αποτελεσματικότητα στην αφύπνιση της συνείδησης της πλειοψηφίας των Ελλήνων, μας έχει καταστήσει όλους ερασιτέχνες.

https://www.defence-point.gr/