Γαλλία εναντίον Γερμανίας

Τα “ρήγματα” εντός της Ε.Ε. ενεργοποιούνται με την αποχώρηση του Τραμπ

Ανάλυση για την μετά-Τrump εποχή στην Ευρώπη του Steven Erlanger αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα των New York Times με τίτλο “As Trump Exits, Rifts in Europe Widen Again”-(«Καθώς αποχωρεί ο Trump διευρύνονται ξανά τα ρήγματα στην Ευρώπη»).

Υπότιτλος: The Trump presidency forced European countries to come together and stand more on their own. But officials in France and Germany are already tussling about life after he departs”- (‘Η Προεδρία Trump ανάγκασε τις Ευρωπαϊκές χώρες να συμμαχήσουν και να πορευτούν μόνες τους, ωστόσο αξιωματούχοι σε Γαλλία και Γερμανία ήδη ερίζουν για τη μετά την αποχώρηση του (Trump) εποχή).

Στην ανάλυση σημειώνεται ότι η ‘διακεκριμένη περιφρόνηση’ που επιφύλαξε ο Πρόεδρος Trump για το ΝΑΤΟ και τους Ευρωπαίους συμμάχους στη διάρκεια της θητείας του, εξανάγκασε τους τελευταίους να αναρωτηθούν ως προς το εάν εξαρτώνται υπερβολικά από τις ΗΠΑ και τους ώθησε στο να συνενωθούν προκειμένου να εξετάσουν το τι πρέπει να πράξουν για την άμυνά τους.

Ωστόσο, με δεδομένη πλέον την προοπτική αποχώρησης του Trump, ξαναέρχονται στην επιφάνεια παλαιές έριδες μεταξύ των Ευρωπαίων συμμάχων, έριδες που εγείρουν αμφιβολίες για το κατά πόσο θα συνεχιστεί η (επί προεδρίας Trump) αποφασιστική στάση τους ως προς την ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Η πλέον χαρακτηριστική διάσταση απόψεων είναι μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας σχετικά με το μέλλον της Ευρωπαϊκής άμυνας και της -έναντι των ΗΠΑ- στρατηγικής αυτονόμησης της ΕΕ.

Ο αρθρογράφος τονίζει ότι η στάση του Trump έναντι των Ευρωπαίων ήγειρε ερωτηματικά σχετικά με την συνέχιση της παγκόσμιας ηγεμονίας και τη (πάγιας) δέσμευσης των ΗΠΑ για την ασφάλεια της Ευρώπης, ερωτηματικά που δεν πρόκειται να αρθούν με την Προεδρία του Biden. Τα ερωτηματικά αυτά ώθησαν τον Γάλλο Πρόεδρο Macron να προωθήσει την ιδέα της «στρατηγικής αυτονόμησης» της Ευρώπης -με παράλληλη συνέχιση παραμονής στο ΝΑΤΟ- λόγω αλλαγής στάσης των ΗΠΑ που δεν επιθυμούν πλέον και ανεξαρτήτως Προέδρου, να φέρουν το βάρος της παγκόσμιας ηγεμονίας. Τώρα, η μεγαλύτερη αγωνία του Macron είναι ο εφησυχασμός των Ευρωπαίων -και κυρίως των Γερμανών- κατά την επικείμενη Προεδρία Biden που -λόγω επαναφοράς της Αμερικανικής ‘ομπρέλας προστασίας’- θα είναι απρόθυμοι να προχωρήσουν προς το εγχείρημα της «στρατηγικής αυτονόμησης». Πέραν αυτού, οι Γερμανοί θεωρούν απαραίτητη την Αμερικανική ‘ομπρέλα προστασίας’ ούτως ώστε να παραμείνουν στο ΝΑΤΟ οι χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.

Στην ανάλυση σημειώνεται μεταξύ άλλων, ότι ο Macron θεωρεί πως η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο με τους φανατικούς ισλαμιστές και οι ενέργειές του έχουν προκαλέσει επιθέσεις από μουσουλμανικά κράτη κυρίως από την Τουρκία και τον Πρόεδρο Erdogan.

Ο Τούρκος Πρόεδρος, ισχυριζόμενος ότι ομιλεί εξ’ ονόματος του Ισλάμ, προσέβαλε τον Macron ενώ χρησιμοποιεί στρατιωτική ισχύ στην ανατολική Μεσόγειο εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς επίσης εναντίον των συμμάχων των Γάλλων σε Λιβύη και Αζερμπαϊτζάν. Σημειώνεται ακόμη, ότι ο Macron εξοργίστηκε διότι η Γερμανία προσπαθεί να μεσολαβήσει μεταξύ των μελών της ΕΕ Ελλάδας, Κύπρου από τη μια, και από την άλλη της Τουρκίας, «ωσάν να ήταν ίσοι κι όμοιοι».

New York Times
HellasJournal